Ακυβέρνητη Πολιτεία.του Αντώνη Αντωνάκου.. .

Ακυβέρνητη Πολιτεία.

Οι καθημερινές εικόνες των κακοποιημένων συμπολιτών μας σοκάρουν. Είναι η ζοφερή πραγματικότητα την οποία βιώνουμε σε όλη τη χώρα, που δεν κρύβεται ούτε ωραιοποιείται όσες «δημιουργικές στατιστικές» και να χρησιμοποιήσει ο Υπουργός (αν)Ασφάλειας του Πολίτη. Η απελευθέρωση χιλιάδων κακοποιών, με τις «ευεργετικές» διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου, έχει αυξήσει κατακόρυφα την ακραία εγκληματικότητα. Η Ελλάδα πλέον, όσον αφορά την παρουσία της οργανωμένης πολιτείας –η οποία οφείλει να έχει το μονοπώλιο της έννομης βίας- μάλλον θυμίζει Far West παραδομένο στους ληστές και στους οπαδούς της, κατά τον Μίκυ Θεοδωράκη,  πλέον επικίνδυνης μορφής φασισμού, της αριστερόστροφης.

Οι ntesperantos της Near West (Ζεφύρι και τα πέριξ) έχουν εγκαθιδρύσει την «πόλη των παρανόμων». Όταν την προσεγγίζει η αστυνομία, όπως στην περίπτωση του θανάτου του μαθητή από αδέσποτη σφαίρα, χρησιμοποιεί ολόκληρο εκστρατευτικό σώμα. Την ίδια ώρα οι φασίστες με το θολωμένο μυαλό -ορισμένοι από αυτούς αυτοπροσδιορίζονται ως «αναρχικοί» ή «αντιεξουσιαστές» το ερώτημα είναι γιατί και τα Μ.Μ.Ε. τους αποκαλούν έτσι- έχουν εγκαταστήσει την δική τους «πόλη των παρανόμων» στα Εξάρχεια με προκεχωρημένα φυλάκια το Πολυτεχνείο και άλλα, συνήθως Δημόσια, κτίρια. Εξορμούν πυρπολώντας αυτοκίνητα, καταστρέφοντας μαγαζιά, απειλώντας και τρομοκρατώντας τους πολίτες.

Η εν ψυχρώ εκτέλεση του επιχειρηματία Σταματιάδη, ο φόβος και η οργή της κοινής γνώμης, ανάγκασε κυβερνητικά στελέχη να προσπαθήσουν να διασκεδάσουν τις αλγεινές εντυπώσεις που δημιούργησαν οι απαράδεκτες δηλώσεις του Υπουργού (αν)Ασφάλειας του Πολίτη με αφορμή τη σύλληψη του 88χρονου στη Γλυφάδα. Ο κύριος Τόσκας είχε δηλώσει ότι «Όλοι οι άνθρωποι που σκέφτονται κάπως συνετά σε αυτή τη χώρα καταδικάζουν […] και τις περιπτώσεις αυτοδικίας» και συμπλήρωσε «Εδώ δεν είμαστε Φαρ Ουέστ, δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να κατέχει και να κάνει χρήση όπλου από μόνος του απλά γιατί βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Εδώ πρέπει να εφαρμόζονται οι κανόνες και οι αρμόδιες αρχές είναι που έχουν το δικαίωμα της νόμιμης βίας». Δηλαδή κατά τον Υπουργό ο Σταματιάδης δεν είχε το δικαίωμα να υπερασπίσει την οικογένεια ή τη ζωή του.

Αναγκάστηκε ο Υπουργός Δικαιοσύνης μετά τον θάνατο του Σταματιάδη, για να κατευνάσει την κοινή γνώμη, να δηλώσει ότι «ακόμη και αν υπήρχε υπέρβαση άμυνας ο υπερήλικας δεν έπρεπε να διωχθεί γιατί λειτούργησε υπό συνθήκες «ακραίας ψυχικής πίεσης» σύμφωνα με το νόμο». Οι δηλώσεις του όμως δεν αρκούν για να απαλείψουν από τη συνείδηση του πολίτη την αίσθηση μιας πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την απουσία του «νόμου και της τάξης» που βιώνει καθημερινά. Την εντύπωση μιας «ακυβέρνητης πολιτείας», που έχει καταντήσει παράδεισος για τους παράνομους και τους απροσάρμοστους στους οποίους φαίνεται να έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα της «παράνομης και αυθαίρετης βίας».