Παράσταση για ένα ρόλο…

Ο Τσίπρας υποδύεται διάφορους ρόλους. Ο αγαπημένος του, είναι αυτός του αριστερού.

Ενός αριστερού με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ομως.

Που όσες φορές χρειάστηκε συνεργάστηκε με τον ακροδεξιό Καμμένο.

Που δέχεται τη διεύρυνση της φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών ομάδων αρκεί να διατηρηθεί στην εξουσία.

Που εχει αναπτύξει καλές σχέσεις με ισχυρούς εξωθεσμικούς φορείς (εκκλησία, διαπλεκόμενα, μεγάλους επιχειρηματίες κ.α.).



Που υπογράφει το ένα μνημόνιο μετά το άλλο ικανοποιώντας στο ακέραιο τους δανειστές οι οποίοι εχουν βρει εναν ιδανικό συνομιλητή.

Τις ημέρες αυτές, ο Τσίπρας θέλει να υποδυθεί το ρόλο του ηγέτη της λεγόμενης ‘’κεντροαριστεράς’’ προς ενα κομμάτι της οποίας χθες απηύθυνε σχετική πρόσκληση για μελλοντική συνεργασία.

Στις σχετικές του δηλώσεις ειπε χαρακτηριστικά ‘’θα χαιρόμασταν ειλικρινά αν το ΠΑΣΟΚ έβρισκε ξανά τον προοδευτικό του προσανατολισμό και το κουράγιο να ανοίξει έναν ειλικρινή και χωρίς προκαταλήψεις διάλογο με την κυβερνώσα αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, για την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης μετά το τέλος των μνημονίων. Εμείς πάντως θα είμαστε εκεί’’.

Ο σεναριογράφος που σπατάλησε μερικές ώρες για να σκεφτεί το συγκεκριμένο ρόλο που παίζει ο Τσίπρας αυτές τις ημέρες, έχει μερικά ελλείμματα.

Και ακραίες ανακρίβειες.

Να τις απαριθμήσουμε

1) προοδευτικός δεν γίνεσαι επειδή αυτοπροσδιορίζεσαι, χρειάζονται τα ελάχιστα σχετικά δείγματα έτσι ώστε να ζητάς και από τον άλλο να ξαναβρεί εναν τέτοιο προσδιορισμό. Πρέπει πρώτα δηλαδή να είσαι ο ίδιος

2) αυτό που βιώνουμε δυόμιση χρόνια δεν αποτελεί κάποια κυβερνώσα αριστέρα, αλλα μια κυβερνώσα εθνολαϊκίστικη μνημονιακή εκδοχή με ισχνά πολιτικά χαρακτηριστικά και σίγουρα όχι ικανά απο μόνα τους για να δώσουν ένα τέτοιο ιδεολογικό προσδιορισμό

3) το τέλος των μνημονίων δεν ερχεται τον Αύγουστο του 2018, ο ίδιος υπέγραψε μνημόνιο (με την υποχρέωση των πλεονασμάτων 2%) μέχρι τον 2060, φαντάζομαι δεν βλέπει αυτή τη συνεργασία για τότε

4) δηλώνει την βεβαιότητα ότι θα περιμένει, ‘’θα είναι εκεί᾽᾽περιμένοντας το ΠΑΣΟΚ να ανταποκριθεί στο κάλεσμά του.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο αυτό, ενδεχόμενη και πιθανή εκλογή συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές θα τον οδηγήσει σε διάλυση και υπάρχουν πιθανότητες να μην είναι εκεί.

Ο Τσίπρας υποδύεται αυτόν το ρόλο στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο όχι επειδή εννοεί όσα λέει. Άλλωστε, ρόλος είναι.

Στις ημέρες που υπέγραψε ένα νέο μνημόνιο, έχει ανάγκη να διατηρήσει μια ελάχιστη συσπείρωση στο ακροατήριο που απευθύνεται στην πλειονότητά του, το οποίο εχει ΠΑΣΟΚογενή προέλευση.

Του λέει, για την ακρίβεια επιχειρεί να του πει, πως δεν ισχύει αυτό που βλέπει. Ό,τι δηλαδή ήρθε σαν ο απελευθερωτής από τα μνημόνια και έχει μετατραπεί ένας από τους πιο μνημονιακούς και υπάκουους στους δανειστές πρωθυπουργός που πέρασε απο τη χώρα. Είναι προοδευτικός αυτός, η ζωή τα εφερε έτσι.

Αυτός είναι ο βασικός πόλος της προόδου, οι άλλοι της συντήρησης. Έχει ανάγκη την ενίσχυση διαχωριστικών γραμμών.

Είμαι βέβαιος πως ο πρώτος που χαμογέλασε πλατιά όταν διάβασε το προσκλητήριο Τσίπρα για "προοδευτική διακυβέρνηση", θα ήταν ο Καμμένος. 

Ενδεχομένως να τον πήρε και τηλέφωνο και να γέλασαν μαζί.

Ο Καμμένος γνωρίζει τον Τσίπρα καλά και το αντίστροφο. Γνωρίζει και την ανάγκη που έχει να προσπαθεί να διατηρεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση του εκλογικού ακροατηρίου. Την ίδια ανάγκη έχει και ο Καμμένος άλλωστε, γι' αυτό ο διαχωρισμός με ιδεολογικά πρόσημα τους εξυπηρετεί και τους δύο.

Ο Τσίπρας επιχειρεί να κυριαρχεί στον κεντροαριστερό χώρο, ο Καμμένος να διατηρήσει το ακροδεξιό και λαϊκιστικό ακροατήριό του.

Αν επιτευχθούν αυτά, θα συνεργαστούν πάλι αρμονικά όπως το κάνουν ως τώρα.


Του Γιάννη Παντελάκη
liberal.gr