Ένας αναπληρωτής… πρωθυπουργός

Την Πέμπτη 15 Μαΐου, η Ελλάδα κατόρθωσε να βγει από ένα ασφυκτικό αδιέξοδο. Αδιέξοδο στο οποίο η ίδια η κυβέρνηση της την έφερε φυσικά, αλλά αδιέξοδο παρ’ όλα αυτά. Ευτυχώς, η απόφαση του Eurogroup έδωσε λύση, άνοιξε έναν δρόμο διαφυγής.

Κανείς βέβαια δεν μπορεί να ισχυριστεί πως όσα συμφωνήθηκαν, ήταν τα καλύτερα δυνατά. Ειδικά για την Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως, δεν ήταν και το χειρότερο αποτέλεσμα.

Αυτό θα ήταν η χρεοκοπία…

Όσα διαδραματίστηκαν στο Λουξεμβούργο την περασμένη Πέμπτη όμως , αποτελούν ιστορία. Το Eurogroup της 15ης Ιουνίου, έχει περάσει στο χρονοντούλαπο. Το ζητούμενο (πρέπει να) είναι η πορεία των πραγμάτων, στην συνέχεια.

Η ορθή μακροπρόθεσμη διαδρομή, έχει περιγραφεί συνοπτικά. Είναι απαραίτητο όμως να ληφθεί φροντίδα και για την άμεση πορεία της χώρας.

Η ζημία που έχει γίνει τους τελευταίους 18 μήνες, με τις αέναες καθυστερήσεις και την "δημιουργική ασάφεια" στην ολοκλήρωση των δυο αξιολογήσεων, είναι μεγάλη. Χρειάζεται να βρεθούν άμεσα τρόποι, ώστε ν’ ανακτηθούν το ταχύτερο δυνατόν η χαμένη αξιοπιστία και η διαλυμένη εμπιστοσύνη προς την χώρα. Όσο μεγαλύτερο μέρος τους, είναι ανθρώπινα εφικτό. Και γρήγορα…

Πρέπει δηλαδή, να υπάρξει και βραχυπρόθεσμος σχεδιασμός. Για λόγους βελτίωσης της καθημερινότητας των κατοίκων και όχι μόνο. Κυρίως για την αλλαγή προς το καλύτερο, της εικόνας της χώρας.

Αρέσει ή δεν αρέσει, η Ελλάδα εξαρτά ένα τεράστιο μέρος του Α.Ε.Π. της, από τον τουρισμό. Ειδικά στην κατάσταση που έχει βρεθεί η οικονομία της μετά την κρίση, ο τουρισμός αποτελεί το νέο αίμα που την διατηρεί ζωντανή.

Όταν π.χ. μεγάλα δίκτυα μεταδίδουν ρεπορτάζ τα οποία δείχνουν φωτογραφίες και βίντεο με βουνά σκουπιδιών να πλημμυρίζουν τα μεγάλα αστικά κέντρα το αίμα αυτό, παγώνει. Με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η περαιτέρω πορεία. Αυτός είναι ένας (ακόμη) κίνδυνος που η δόλια χώρα, δεν μπορεί ν’ αντέξει.

Το κράτος διέπραξε σοβαρή παρανομία όταν ανανέωσε τις συμβάσεις των συμβασιούχων καθαριότητας στους ΟΤΑ. Το θέμα κρίθηκε από ανώτατο δικαστήριο και δεν χωρούν ερμηνείες. Οι συμβασιούχοι, οφείλουν να δεχτούν την απόφαση. Για το καλό και των ίδιων και όλων όσων έχουν επιλέξει να ζουν εδώ.

Ο κύριος Σκουρλέτης επίσης, είναι υποχρεωμένος να βρει λύση για το θέμα της πληρωμής τους. Οι παλιότεροι έλεγαν: "Την υπογραφή μας και κάτι άλλο, προσέχουμε που τα βάζουμε". Συν το ότι ο κόπος του εργαζόμενου είναι ιερός. Τα δεδουλευμένα, ΠΡΕΠΕΙ να πληρωθούν!

Οι δήμαρχοι δε, χρειάζεται να βρουν έναν τρόπο να περισυλλεχθούν τα σκουπίδια. Δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός. Η μονιμοποίηση μέσω διαγωνισμού ΑΣΕΠ πάντως, όχι. Χρειάζεται πολύς χρόνος και το πρόβλημα είναι υπαρκτό και απολύτως άμεσο.

Ας επαναφέρουν τους τόσους εργαζόμενους στην καθαριότητα που, με δικές τους υπογραφές, έχουν μετατάξει σε άλλες υπηρεσίες. Ή ας προσλάβουν άλλους συμβασιούχους μέχρι να δοθεί οριστική και τελεσίδικη λύση. Ή ας προχωρήσουν σε οποιαδήποτε ενέργεια, εξαφανίζει αυτήν την απαίσια εικόνα.

Το μόνο που δεν επιτρέπεται να συμβεί, είναι να συνεχιστεί αυτή η φριχτή εμφάνιση της χώρας, διεθνώς.

Οι κρατήσεις ξενοδοχείων, ακυρώνονται πάρα πολύ εύκολα και ανέξοδα, όταν υπάρχει επαρκής λόγος. Και δεν υπάρχει δικαστήριο το οποίο δεν θα θεωρήσει επαρκή λόγο, ένα βουνό σκουπίδια που βρομοκοπούν κάτω από το παράθυρο ενός δωματίου ξενοδοχείου…

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα για όσα χρειάζονται να γίνουν άμεσα, είναι η γενικότερη στάση της κρατικής μηχανής απέναντι στις επιταγές του μνημονίου.

Η αναίρεση που ασκήθηκε στο σχετικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών για τους ξένους συμβούλους του ΤΑΙΠΕΔ, αποτελεί ένα μόνο δείγμα.

Τέτοιες άστοχες ενέργειες, αποτελούν μεγάλα πλήγματα για την παρουσίαση της Ελλάδας και το κύρος της. Άσχετα από το πώς έχουν τα πράγματα στην πραγματικότητα, η σκέψη "Πήγαν να βοηθήσουν την Ελλάδα και βρίσκουν τον μπελά τους για χρόνια", δεν δημιουργεί αρνητικότατες εντυπώσεις.

Επειδή δε οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, τίποτε δεν κινείται χωρίς πολιτική έγκριση, θεωρούν (πιθανότατα σωστά) πως πίσω από το κυνήγι των συμβούλων, υπάρχει πολιτικός δάκτυλος και σκοπιμότητες. 

Με αποτέλεσμα η εικόνα να μεταβάλλεται σε απέχθεια…

Για να μην πολυλογώ, είναι απόλυτη ανάγκη η κυβέρνηση, εκτός του μακροχρόνιου σχεδιασμού, να προχωρήσει και σε άμεσες ενέργειες βελτίωσης της υπάρχουσας κατάστασης. 

Από την απεργία των εργαζομένων καθαριότητας στους ΟΤΑ, μέχρι την συνολική λειτουργία του κράτους (θεωρητικά εξάλλου, διανύουμε περίοδο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων), υπάρχουν χιλιάδες ενέργειες που είναι απόλυτη ανάγκη να γίνουν. Ώστε, σιγά-σιγά, η Ελλάδα ν’ αρχίσει να μοιάζει και πάλι με Ευρωπαϊκή χώρα και, το κυριότερο, οι κάτοικοί της να νοιώσουν ότι κάτι κινείται, κάτι προχωρά.

Βέβαια, ο κάθε λογικός αναγνώστης, θα σκεφτεί: "Καλά, αν πίστευε, μπορούσε και ήξερε να υλοποιήσει όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θα τα είχε εφαρμόσει ήδη;"

Σε αυτήν την σκέψη, αντίρρηση δεν μπορώ να έχω. Πρέπει όμως να γίνουν. Δεν ξέρω τι θα κάνει. Ας βρει έναν ικανό, επαγγελματία manager και ας τον ορίσει αναπληρωτή… πρωθυπουργό! 

Τόσους και τόσους διορίζει. Ένας παραπάνω, επιλεγμένος σωστά, μπορεί να κάνει όλη την διαφορά…


Πέτρος Λάζος
capital.gr