Το Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο των Ανώτατων
Εκκλησιαστικών Ακαδημιών αποτελείται για την τρέχουσα περίοδο (2016-2019) από 5
καθηγητές ΑΕΙ και 2 κατόχους master.
Σύμφωνα με το νόμο 3432/2006, αρθρ. 10 παρ. 1, το εν λόγω
Συμβούλιο έχει το δικαίωμα της απόφανσης, μετά την κατάθεση, σε αυτό, της
έκθεσης της Τριμελούς Εισηγητικής Επιτροπής, περί της συνάφειας ή μη των
διδακτορικών διατριβών των υποψηφίων καθηγητών για τις Ανώτατες Εκκλησιαστικές
Ακαδημίες (ΑΕΙ).
Το ερώτημα που τίθεται, αμέσως, είναι: Πώς μπορεί ένα
όργανο, ανώτερο της Τριμελούς Εισηγητικής Επιτροπής, να αποφαίνεται περί του
περιεχομένου διδακτορικών διατριβών, χωρίς τα 2 εκ των 7 μελών του να κατέχουν,
τουλάχιστον, διδακτορική διατριβή;
Ακόμη, εκ των υπολοίπων 5 καθηγητών, πόσοι ανήκουν στο ίδιο
ή συναφές αντικείμενο με την προς κρίση διατριβή;
Με δυο λόγια, συμβαίνει το εξής τραγικό: Η τριμελής
εισηγητική επιτροπή, η οποία αποτελείται από καθηγητές του ιδίου ή συναφούς
αντικείμενου υποβάλλει –προς απόφανση- την έκθεσή της σε 5 καθηγητές ΑΕΙ, εκ
των οποίων μόνο η μειοψηφία τους, συνήθως, ανήκει, στο ίδιο ή συναφές γνωστικό
αντικείμενο με τον υποψήφιο, και, επιπλέον, σε 2 κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων
σπουδών.
Απαιτούνται, δηλαδή, από τους υποψηφίους προσόντα που δε
διαθέτουν, σε μεγάλο ποσοστό ή κατά πλειοψηφία, οι κρίνοντες αυτούς. Τραγικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου