Τα ...καλύτερα έρχονται !

Η κυβέρνηση ανέδειξε σε στρατηγική αντιπαράθεση τις τηλεοπτικές άδειες, γιατί πολύ σωστά θεωρούσε πως διαθέτει ηθικό πλεονέκτημα, αλλά και για να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τις περικοπές συντάξεων και την εφαρμογή οδυνηρών μέτρων που μέχρι χθες μαχόταν με φανατισμό.

Σχεδίαζαν πως βγάζοντας λαγούς από το καπέλο στο θέμα της αδειοδότησης των καναλιών θα αποσπάσουν την προσοχή από τη φλέγουσα καθημερινότητα των νέων μέτρων.

Την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη, με την αποδοχή που είχε στην κοινή γνώμη η πρόθεση να μπει ένα τέλος στο θολό τοπίο της λειτουργίας των καναλιών, φάνηκε πως κέρδιζε τις εντυπώσεις.

Μετά ακολούθησε η καταστροφή και το αφήγημα των τηλεοπτικών αδειών από πλεονέκτημα μετατράπηκε σε μειονέκτημα καθώς έγινε αιτία να αποκαλυφθούν, εκτός από τις δόλιες προθέσεις αυταρχικού ελέγχου του τύπου με πρόσχημα την πάταξη της διαπλοκής, ζητήματα νέας διαπλοκής και μαφιόζικες –παρακρατικές μεθοδεύσεις στη δικαιοσύνη.

Για να έχει διάρκεια μια κυβέρνηση χρειάζεται να εξασφαλίσει την αποδοχή ή έστω την ανοχή από την πλειοψηφία (έστω μια δεσπόζουσα μειοψηφία) της κοινωνίας.

Καμία εξουσία δεν μακροημέρευσε ποτέ έχοντας τα 2/3 ή το 80% της κοινωνίας απέναντί της. Ούτε οι πιο στυγνές δικτατορίες δεν το πέτυχαν αυτό. Αντιθέτως, όσο πιο αυταρχικές γίνονταν όταν έχαναν το λαϊκό έρεισμα τόσο πιο απότομα και βίαια έπεφταν στη συνέχεια. Σ’ αυτά τα συμπεράσματα είχε καταλήξει ο Αριστοτέλης πριν 2.500 χρόνια, έχοντας μελετήσει όπως υποστηρίζει στα πολιτικά περί τα 150 πολιτεύματα πριν την εποχή.

Η πειθώ λοιπόν είναι αυτή που εξασφαλίζει τη μακροημέρευση μιας εξουσίας.

Κατά τον Αριστοτέλη, η πειθώ χρειάζεται τρία στοιχεία για να είναι αποτελεσματική: το ήθος, το λόγο και το πάθος.

Το ήθος

Στην πολιτική δεν αρκεί το πρόγραμμα και τα λογικά επιχειρήματα. Χρειάζεται ο πολιτικός να πείσει και με το ήθος του.

Το ήθος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να αναλάβει την εξουσία ετεροκαθοριζόταν από τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις και την αναξιοκρατία των κυβερνήσεων που προηγήθηκαν. Των κυβερνήσεων που φέρνουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία της μεταπολίτευσης.

Μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία και η μαϊμού ανέβηκε στο δένδρο φάνηκαν τα οπίσθιά της. Φάνηκε δηλαδή πως από άποψη ήθους όχι μόνο δεν ήταν καλύτερη αλλά αν όχι ίδια, αποδεικνύεται χειρότερη.

Η μεθόδευση της αδειοδότησης των καναλιών, με τρόπο που το νέο τοπίο να εξασφαλίζει μεγάλη επιρροή της κυβέρνησης, αποκάλυψε τη διαπλοκή της νέας κυβέρνησης στην υπόθεση Καλογρίτσα-Τράπεζα Αττικής-Τηλεοπτική Άδεια. Αυτά για τα οποία κατηγορούσε τους αντιπάλους που χρεοκόπησαν και για την ανάπτυξη των οποίων χρειάστηκαν δεκαετίες φύτρωσαν στην αυλή της νέας κυβέρνησης σε μερικούς μήνες.

Τα υψηλά τιμήματα για τις τηλεοπτικές άδειες, τα οποία δεν δικαιολογούνται για υγιείς επιχειρήσεις με βάση τη διαφημιστική δαπάνη, αφήνουν υπόνοιες για την επιδίωξη νέων πεδίων διαπλοκής.

Επιπλέον, καταγγελίες στελεχών της κυβέρνησης για ζητήματα όπως η ανάθεση της διατροφής προσφύγων στις Σέρρες, η παραχώρηση του σταδίου στην Πάτρα, οι καταγγελίες Βουδούρη, οι καταγγελίες Χαλικιά που αφορούν απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους, αποκαλύπτουν μια ζοφερή εικόνα για το υποτιθέμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.

Ο λόγος...

Ο λόγος είναι η πολιτική πρόταση, το πρόγραμμα και αποτελούσε το αδύνατο σημείο αυτής της κυβέρνησης όπως αποτελεί το αδύνατο σημείο όλων των αριστερών κυβερνήσεων όταν τελειώνουν τα προς διανομή λεφτά των άλλων.

Ο λόγος της κυβέρνησης Τσίπρα συνετρίβη ουσιαστικά στο πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν επιχείρησε μια εκτός τόπου και χρόνου διαπραγμάτευση με έναν εσμό ερασιτεχνών που ζημίωσε τη χώρα με δεκάδες δισ. Ευρώ.

Οι τηλεοπτικές άδειες στάθηκαν αφορμή για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη που στιγμάτισαν την κυβέρνηση ανεπανόρθωτα. Στην αρχή η προσπάθεια εκμαυλισμού των δικαστών και στη συνέχεια οι μαφιόζικες μέθοδοι της εκβίασης με ροζ σκάνδαλα μέσω Αυγής. Η αριστερά στην Ελλάδα θα χρειαστεί δεκαετίες για να αποκαταστήσει το κύρος της ως δημοκρατική πολιτική παράταξη.

Η συνέχεια ήταν και παραμένει μοιραία και προδιαγεγραμμένη, πλήρης συντριβή των αυταπατών, της οικονομίας, της χώρας και της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είτε με το καλό είτε με το κακό θα παραδώσει μια πολύ πιο κατεστραμμένη χώρα από αυτήν που παρέλαβε και θα χρεωθεί μεγαλύτερο πολιτικό κόστος από τους προηγούμενους.

Το ρητορικό ερώτημα "και οι άλλοι ήταν καλύτεροι;" όταν φύγει η κυβέρνηση θα έχει λάβει σαφή απάντηση, πως ήταν...

Η στήλη διαβλέποντας πως ο κ. Τσίπρας ως αριστερός δεν είχε τα φόντα να είναι Μπλερ ή Σρέντερ για να τροχιοδρομήσει την έξοδο από την κρίση από πολύ νωρίς είχε διαβλέψει την αποτυχία στην οικονομία που θα καθορίσει την αποτυχία και στα υπόλοιπα πεδία. Τώρα είναι αργά... καμία διορθωτική παρέμβαση δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία προς τη συντριβή.

Το πάθος

Ίσως είναι το μόνο στοιχείο που είχε σε δυσανάλογα μεγάλη δόση αυτή η κυβέρνηση και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σαν χαρισματικός ομιλητής και φιγούρα που γράφει όπως πρέπει στο φακό.

Το πάθος όμως όταν εξαφανιστούν το ήθος και ο λόγος μεταμορφώνεται σε δίκοπο μαχαίρι.

Το θέμα των τηλεοπτικών αδειών και της διαπλοκής λοιπόν από προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης για την κυβέρνηση μετατρέπεται σε πεδίο που αυτή απειλείται με ανεπανόρθωτη συντριβή. Οι χειρισμοί υπήρξαν παιδαριώδεις και οι προθέσεις ύποπτες.

Σαν επόμενο πεδίο διάσωσης η κυβέρνηση επιλέγει το χρέος. Ακόμη και να της χαρίσουν το χρέος αύριο το θετικό κλίμα δεν μπορεί να κρατήσει πάνω από μια-δυο εβδομάδες. Η κατάσταση στην οικονομία είναι τέτοια λόγω αστάθειας, υπερφορολόγησης, διαφθοράς κλπ που η έκρηξη είναι θέμα χρόνου.

Αυτοί που κλείνουν τις επιχειρήσεις και τις μεταφέρουν στη Βουλγαρία ή φεύγουν στο εξωτερικό δεν φεύγουν για το χρέος, αλλά γιατί οι άλλες συνθήκες στην οικονομία είναι αδιέξοδες.

Οι τελευταίες εξελίξεις ενισχύουν την εκτίμηση της στήλης πως πολύ σύντομα η μόνη διέξοδος της κυβέρνησης Τσίπρα θα είναι η απόδραση μέσω πρόωρων εκλογών. Αν έχουν φιλότιμο και τους νοιάζει η χώρα θα στήριζαν μια κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας...

Αλλά η αριστερά στην Ελλάδα έχει διακόψει κάθε σχέση με ό,τι μπορεί να εννοηθεί ως εθνικό συμφέρον.

2)Το πάθος, το ήθος και ο λόγος: τα βασικά χαρακτηριστικά του ρητορικού λόγου

Ο ρητορικός λόγος λειτουργεί πειστικά με τρεις τρόπους:

άλλοτε μέσω του χαρακτήρα του ρήτορα, άλλοτε μέσω της συγκεκριμένης διάθεσης που δημιουργεί στην ψυχή του ακροατή και άλλοτε με τα αποδεικτικά ή φαινομενικά αποδεικτικά επιχειρήματα που περιέχει ο ίδιος.

Με τον χαρακτήρα του ο ρήτορας πείθει όταν μιλάει με τέτοιον τρόπο ώστε ο λόγος του να τον κάνει αξιόπιστο· γιατί στους έντιμους ανθρώπους χαρίζουμε σε μεγαλύτερο βαθμό και με περισσότερη προθυμία την εμπιστοσύνη μας για όλα, βέβαια, εν γένει, τα θέματα, κατά τρόπο όμως απόλυτο για τα θέματα στα οποία δεν υπάρχει βεβαιότητα και μας αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας.

Και αυτό όμως πρέπει να προκύπτει από τον λόγο και όχι να είναι το αποτέλεσμα μιας καλής ιδέας που έχουμε από πριν για τον ρήτορα:

εγώ δεν δέχομαι, όπως το δέχονται κάποιοι συγγραφείς εγχειριδίων ρητορικής, ότι η εντιμότητα του ρήτορα δεν αποτελεί στοιχείο της ρητορικής τέχνης, γιατί δήθεν δεν συντελεί καθόλου στο να πεισθεί ο ακροατής· ίσα ίσα θα έλεγα ότι ο χαρακτήρας του ρήτορα είναι σημαντικότατο μέσο πειθούς.

Μέσω των ακροατών, πάλι, πείθει ο ρήτορας, όταν ο λόγος του τους κάνει να κυριευθούν από κάποιο πάθος· γιατί δεν παίρνουμε τις ίδιες αποφάσεις λυπημένοι ή χαρούμενοι, κυριευμένοι από αγάπη ή από μίσος, και αυτό, όπως είπαμε, είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο επιχειρούν να συγκεντρώσουν την προσοχή τους οι σημερινοί συγγραφείς εγχειριδίων ρητορικής –σ' αυτά όμως θα αναφερθούμε λεπτομερειακά, όταν θα μιλήσουμε για τα πάθη.

Τέλος οι ακροατές πείθονται από τον ίδιο τον λόγο, όταν τους δείξουμε καθαρά την αλήθεια ή την αληθοφάνεια χρησιμοποιώντας ό,τι είναι πειστικό στην κάθε επιμέρους περίπτωση.

Αριστοτέλη, Ρητορική Α΄ 2.3-6 (1356 a1-1356 a20)
[πηγή: Δ. Λυπουρλής, Αριστοτέλης. Ρητορική Βιβλίο Πρώτο. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, Ζήτρος 2002]


Κ.Στούπας
capital.gr