Σοσιαλιστές, υπερθεματιστές και αναθεματιστές

Προσδεθείτε και μην καπνίζετε. Μπαίνουμε σε περιοχή αναταράξεων – της λογικής. 

Ο Αριστείδης Μπαλτάς –με τ' όνομα– εισηγούμενος στη Βουλή το νομοσχέδιο για την κύρωση της σύμβασης αξιοποίησης του Ελληνικού είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, το εξής:

η υπογραφή της σύμβασης αποτελεί για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αναγκαίο συμβιβασμό στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό!

Αυτός ο άνθρωπος είναι υπουργός.

Ποια σχέση έχει η συγκεκριμένη σύμβαση με τον σοσιαλισμό μόνο ο Μπαλτάς το ξέρει. Οι
υπόλοιποι ξέρουμε ότι όταν ένας πολιτικός αναλαμβάνει ένα χαρτοφυλάκιο, ο μόνος δρόμος που έχει είναι να διεκπεραιώσει τα θέματα του υπουργείου του. Ποιος ανέθεσε στον Μπαλτά να πάρει τον δρόμο που θα οδηγήσει στον σοσιαλισμό;

Ζήτω η παραφροσύνη

Στις παρέες του και στο κόμμα του μπορεί να τα ονειρεύεται και να λέει ό,τι του καπνίσει. Στο κάτω κάτω, όπως έλεγε και ο Γιάννος Παπαντωνίου κάποτε, "όλοι για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε".

Στη Βουλή, ο Μπαλτάς δεν παρίσταται ως θεωρητικός της πάλης για τον σοσιαλισμό, ώστε να εξηγεί "ένα βήμα μπρος δυο βήματα πίσω". Βρίσκεται ως υπουργός, με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και αρμοδιότητες που πηγάζουν από το Σύνταγμα, όχι από το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ

Μια από αυτές ήταν να συντάξει –με άλλους υπουργούς– το νομοσχέδιο για το Ελληνικό και να το φέρει στη Βουλή για ψήφιση. Δεν ήταν να το εντάξει στον δρόμο για τον σοσιαλισμό, ούτε στον δρόμο για το Σαντιάγο Ντε Κομποστέλα, που παίρνουν καθολικοί. Όπως φυσικά δεν ήταν και να το εντάξει στους χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, που δεν επιτρέπεται να αξιοποιηθούν, όπως προσπάθησε. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση – παραφροσύνης.

Και ο Καμμένος σοσιαλιστής;

Αν η κυβέρνηση έχει ως στόχο τον σοσιαλισμό, όπως λέει ο Μπαλτάς, πότε με το καλό να τον περιμένουμε; Αν δεν είχε υποχρεωθεί να κάνει αυτόν τον συμβιβασμό, τι ακριβώς θα έκανε με την έκταση το Ελληνικό; Θα την κρατούσε μέχρι να έλθει ο σοσιαλισμός να τη μετατρέψει σε κάτι άλλο και σε τι; Σε πάρκο μπαρούφας και αερολογίας;

Και πάμε στο καλύτερο και το παλαβότερο. Εντάξει, να δεχθούμε ότι ο στόχος της κυβέρνησης είναι ο σοσιαλισμός. Γεννάται όμως ένα ερώτημα. Ολόκληρης της κυβέρνησης; Και ο Καμένος με τους ΑΝΕΛ αυτόν τον στόχο έχει; Γι' αυτό συμπράττει με τον Τσίπρα; Να τον δούμε να απαγγέλλει Μαρξ και Λένιν και τι στον κόσμο.

Άλλο Βουλή, άλλο Κεντρική Επιτροπή

Βεβαίως, για να μην αδικούμε τον συγκεκριμένο υπουργό, στεναχώριες για τα πισωγυρίσματα στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό είχε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Αλλά τουλάχιστον αυτός είχε να προτείνει και μια λύση: να το συζητήσουν στο συνέδριο – τώρα, σε δυο τρεις εβδομάδες. Σωστό. Αλλά ούτε κι αυτός κατάλαβε για τι δουλειά τον έστειλαν στη Βουλή. Την ημερήσια διάταξη του συνεδρίου τη φτιάχνουν στην Κουμουνδούρου, όχι στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου.

Πάντως, από όσα είπε, θα κάνουν δηλαδή συνέδριο για να συζητήσουν τις επιπτώσεις που έχει στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό η σύμβαση του Ελληνικού. Μαγικό. Και αν οι σύνεδροι αποφασίσουν ότι αυτός ο συμβιβασμός δεν γίνεται δεκτός, η κυβέρνηση θα πάρει πίσω τον νόμο που ψήφισε και θα φέρει άλλον με τον οποίο θα επιταχύνει τον σοσιαλισμό;

Κάποιος να μας λυτρώσει, από την αερολογία.

Αφού ο πρωθυπουργός ως αποκλειστικά υπεύθυνος για την υπουργική ιδιότητα του Μπαλτά και του Τσακαλώτου δεν τους αλλάζει, ας τους εξηγήσει τουλάχιστον ότι η Βουλή δεν είναι καθοδηγητικό όργανο του κόμματος για να κατεβάζουν "πλατφόρμες".

Από τον θρίαμβο στην κωμωδία

Πάμε στο άλλο θέμα των ημερών.

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ολοκληρώθηκε με κυβερνητικό θρίαμβο. Έτσι το είδε ο πρωθυπουργός, έτσι το εκτίμησε και όλος ο κόσμος. Του βγήκε... "Μάγκας ο Τσίπρας έβαλε τους λεφτάδες να πληρώσουν". Και δίκην Ζορό των καναλιών ό,τι φράγκα μάζεψε θα τα διέθετε να δει και η φτωχολογιά άσπρη μέρα. Γεια σου, Νίκο Παππά, με τους υπερθεματιστές σου.

Τι έγινε και ο θρίαμβος πάει να εξελιχθεί σε τραγωδία – κωμωδία μάλλον; Γιατί χάλασε το επίτευγμα, με το οποίο η κυβέρνηση σκόπευε να πορευτεί για ένα τρίμηνο και βάλε επικοινωνιακά;

Αυτό που έγινε έχει όνομα: Καλογρίτσας. Ήθελε ο άνθρωπος να κάνει τον υιό του καναλάρχη. Μπράβο για το πατρικό ενδιαφέρον.

Αν είχε τα φράγκα να του αγοράσει του παιδιού μια τηλεοπτική άδεια, τώρα που τις πουλάνε ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Πάει στο παζάρι, σκάει τα 53 εκατομμύρια, παίρνει την άδεια, τη δίνει στον διάδοχό του και όλα ωραία και καλά.

Το θέμα με τον κυρ Καλογρίτσα όμως ήταν ότι ήθελε μεν να γίνει φιλόστοργος πατέρας, αλλά δεν είχε μία. Κανονικά θα έπρεπε να το καταλάβουν όλοι όταν προέκυψε ότι δεν είχε την εγγύηση –τρία εκατομμύρια– για να πάρει μέρος στον διαγωνισμό και έτρεχε την τελευταία στιγμή. Εκεί θα έπρεπε να τον σταματήσουν. Αν μη τι άλλο, γιατί έφτασε μετά τη λήξη της προθεσμίας – αλά Άδωνι με τις υπογραφές για την υποψηφιότητα στη Ν.Δ.

Ποιος θα πληρώσει;

Ουδείς είπε κουβέντα και ο εν λόγω εργολάβος έστειλε τον υιό του στον διαγωνισμό. Άπειρος ο νέος μπήκε με τα μπούνια και χτύπαγε στο δόξα Πατρί τις άδειες μέχρι που έφτασε τον λογαριασμό εκεί που τον έφτασε. Ανάθεμα την ώρα, δηλαδή...

Μετά έψαχνε ο ατυχής πατέρας να βρει τρόπο για να δείξει ότι έχει τα λεφτά. Και επειδή δεν του βρίσκονται οι σχετικές εγγυήσεις, έπιασε έναν κολλητό του και του ζήτησε δανεικά. Λεφτά; Όχι, ...οικόπεδα.

Συμπέρασμα; 

Ο Καλογρίτσας –γνωστός και μη εξαιρετέος στα πέριξ–, πήγε στον διαγωνισμό χωρίς να έχει τις προϋποθέσεις. Αλλά προφανώς δεν είδε φως και μπήκε. Με κάποιον από κυβέρνηση κουβέντιασε προηγουμένως. Κάποιος του είπε: Προχώρα εσύ και μη σε νοιάζει, εγώ είμαι εδώ.

Αυτόν τον κάποιον δεν πρέπει να τον βρει ο Τσίπας και να τον πετάξει από το παράθυρο; Εκτός αν είναι ο... ίδιος.

Ο αναθεματισμός του Φίλη

Μετά το "άριστα είκοσι" που πήρε ο Φίλης από τον πρωθυπουργό, δεν κρατιέται. Το τελευταίο κατόρθωμα του αριστούχου υπουργού είναι ότι δεν φτάνει που ήρθε στα μαχαίρια με την Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών –εκεί να το συζητήσουμε ποιος αποφασίζει για τα σχολικά βιβλία και την ύλη τους– άρχισε να λέει και ό,τι του κατεβαίνει στα κανάλια. Μια νύχτα, πέταξε την εξής μπαρούφα:

"Η Εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας". Και αμέσως διερωτήθηκε με "ποιο μέρος ήταν η Εκκλησία και πού ήταν στη χούντα και στην κατοχή".

Την επομένη πού τον πονεί και πού τον σφάζει. Τον πλάκωσε ο Ιερώνυμος; Όχι, ο Μανόλης Γλέζος.

"Όποιος καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας για τη δήθεν αδράνειά της στη διάρκεια της Κατοχής είναι βλάσφημος", δήλωσε ο παλαίμαχος της Αριστεράς. Α

Aν μη τι άλλο, κάτι περισσότερο ξέρει από τον Φίλη για την Κατοχή. Τζάμπα το 20άρι. Κουμπούρας, τελικά, ο πιο καλός ο μαθητής...


Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί.
Γ.Λακόπουλος
capital.gr