ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Το δώρο του Θεού»

Η Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου έστειλε το Μήνυμα της Κυριακής

Με την πτώση του ανθρώπου από την βασιλική του θέση στον Παράδεισο, εισήλθε στον κόσμο η φθορά και ο θάνατος. Η φθορά της ανθρώπινης φύσης βιώνεται ως ασθένεια, συνοδευόμενη με πόνο πολύ. Η πορεία του ανθρώπου εφεξής, είναι συνυφασμένη με τον πόνο και την ασθένεια. Τα δύο ακραία γεγονότα της ύπαρξη του ανθρώπου, η γέννηση και ο θάνατός του, συνδέονται με τον πόνο. Και από την πρώτη στιγμή της επίγειας ζωής καιροφυλακτεί η ασθένεια.

Στον αντίποδα της νόσου, η υγεία είναι δώρο Θεού. Ένα δώρο που η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού απλόχερα μας δίδει. Γι αυτό αξίζει να το σεβόμαστε και ακατάπαυστα να Τον ευχαριστούμε γι αυτή Του την δωρεά. Πόσο μεγάλο δώρο είναι η υγεία το αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν την χάσουμε μόνιμα ή πρόσκαιρα ή όταν κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο δοκιμάζεται στο καμίνι των οδυνών της
ασθένειας. Τότε μόνο συνειδητοποιούμε την δωρεά της, και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμαστε εμείς οι δημιουργοί της, αλλά ο φιλάνθρωπος Θεός.

Κατά τους Πατέρες η υγεία αφορά στον όλο άνθρωπο και είναι κάτι απείρως περισσότερο από την απουσία μιας νόσου. Είναι η απόλυτη αρμονία και ισορροπία των πνευματικών - ψυχικών και σωματικών δυνάμεων του ανθρώπου. Αλλά μια τέτοια υγεία δεν μπορεί να βρεθεί στον μεταπτωτικό άνθρωπο της αμαρτίας και της φθοράς. Η ορθόδοξη ανθρωπολογία το πρόβλημα της υγείας του ανθρώπου δεν το βλέπει αποσπασματικά, αλλά το τοποθετεί στην προοπτική της οντολογικής αποκατάστασης του ανθρώπου δια της εν Χριστώ σωτηρίας. Ο Χριστός με την ενανθρώπισή του αυτό ακριβώς ήλθε να κάνει, να θεραπεύσει την ψυχή και το σώμα του δέσμιου στην αμαρτία και στον θάνατο ανθρώπου. Και όταν κατά την παρουσία Του θεράπευε «πάντας τους κακώς έχοντας» ήθελε να δείξει ότι Αυτός είναι ο ανακαινιστής ολόκληρης της ανθρώπινης φύσης. «Ιδού καινά ποιώ τα πάντα». Αυτό είναι το Ιατρικό ευαγγέλιο της Εκκλησίας.

Η ιατρική επιστήμη, ακόμη και αυτή η ψυχιατρική και η ψυχολογία, στην προσπάθειά της να αποκαταστήσει την υγεία του ανθρώπου, όταν αυτή κλονίζεται, φυσικά δεν θεουργεί ούτε θαυματουργεί, αλλά αναζητεί τις φυσικές και ψυχοπαθολογικές αιτίες κάθε ασθένειας και προσπαθεί να τις εξουδετερώσει, θεραπεύοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο μονομερώς τον άνθρωπο. Και τον Χριστό και την Εκκλησία Του, τον απασχολεί ο σωματικά πάσχων άνθρωπος, γι΄ αυτό και ο Κύριος προτρέποντας τους μαθητές του και μέσω αυτών όλους εμάς, λέγει «ασθενούντας θεραπεύετε..». Τον απασχολεί όμως πρωτίστως ο αμαρτωλός άνθρωπος, τον οποίο ζητά να θεραπεύσει.

Στην συνάντησή του, ο Κύριος με τον παραλυτικό, παρουσιάζει κατά τρόπο ανάγλυφο το θεραπευτικό και ανορθωτικό έργο της Εκκλησίας προς τον «επί κλίνης βεβλημένον». «Θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι», του λέγει για να προκαλέσει την αντίδραση των γραμματέων και για να δείξει την δύναμη του Υιού του Θεού λέγει στον παραλυτικό «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Έτσι ο Χριστός παρουσιάζεται ως ο ουσιαστικός ιατρός του ανθρώπου και η Εκκλησία του το υπαρξιακό του θεραπευτήριο. Πραγματικά υγιείς δεν είναι αυτός που δεν είναι σωματικά άρρωστος, αλλά αυτός που απέκτησε, δια της ενσωματώσεώς του στο σώμα του Χριστού την υγεία της φύσεως και μετέχει στην ανακαινισμένη φύση και στην αγάπη του Αναστάντος Κυρίου.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φ.Ν.Θ.