Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Ποιοί θέλουν εκλογές;


Πολύ κουβέντα έχει γίνει για το αν η Ελλάδα θα πάει σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο. Πολλές φορές τα αρνητικά νέα και τα αδιέξοδα είναι περισσότερα από τις θετικές ειδήσεις και την πρόοδο που έχει επιτευχθεί με αποτέλεσμα να παρασυρόμαστε όλοι από τα σενάρια πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Όμως, τα ερωτήματα που θα πρέπει να θέσουμε όλοι είναι αν ο Σαμαράς θέλει τις εκλογές, αν συμφέρει τη χώρα να συρθούμε σε μια παράτολμη εκλογική διαδικασία και τελικά ποιοι είναι αυτοί που έχουν συμφέρον να διακινούν σενάρια για κάλπες πριν τα Χριστούγεννα, ίσως και μέσα στον Σεπτέμβρη. Πράγμα εντελώς αδιανόητο αφού τότε ξεκινά μια πολύ κρίσιμη περίοδος, ίσως η κρισιμότερη από την αρχή της κρίσης. Μην ξεχνάμε ότι τότε θα βρίσκονται σε εκκρεμότητα ζητήματα όπως αν προχωρά η δημοσιονομική προσαρμογή, αν θα χρειαστούμε κι άλλη βοήθεια για να καλυφθεί η τρύπα των 4 δις ευρώ, αν κυρίως οι Γερμανοί θα δουν ότι το πρόγραμμα δε βγαίνει κι αν
θα μπουν οι βάσεις για νέο κούρεμα του χρέους, όχι όμως με νέα Μνημόνια.
Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση, και ειδικά ο Σαμαράς και οι στενοί του συνεργάτες δεν θέλουν εκλογές. Όχι γιατί είναι γαντζωμένοι στην εξουσία. Άλλωστε, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πρωτιά της ΝΔ και συντριπτική υπεροχή του Σαμαρά. Εμφορούμενοι από καθαρά πατριωτικό συναίσθημα, μια ομάδα σοβαρών ανθρώπων πέριξ του πρωθυπουργού λένε τις τελευταίες ημέρες: «Μα είστε τρελοί που θα πάμε σε εκλογές; Να θυσιάσουμε την πορεία της χώρας και τις ελπίδες που έχει για έξοδο από την κρίση, επειδή θέλει ο Τσίπρας κάλπες έστω κι αν δεν ξέρει τι να κάνει όταν τις κερδίσει; Και να στήσουμε κάλπες οι οποίες ουσιαστικά θα κάψουν τις θυσίες που έχει κάνει τόσα χρόνια ο ελληνικός λαός;».
Όπως τονίζουν καλά γνωρίζοντες τα όσα σκέφτονται στο Μαξίμου, δε μπορεί να γίνεται συζήτηση για εκλογές όταν έχουμε… φάει το βόδι και μένει η ουρά. Η Ελλάδα έχει φτάσει στην πηγή να πιεί νερό και θα δώσει μια ο Σαμαράς να την πετάξει στο πηγάδι; Τέτοια πράγματα δε γίνονται. Όπως τονίζουν με νόημα:
1.      Η οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν να κλείσει για πρώτη φορά ο προϋπολογισμός πλεονασματικός. Με θυσίες, με κόπους, με πόνο και αίμα. Όμως, θα έχουμε πλεόνασμα στο τέλος του χρόνου κι αυτό είναι η βάση για να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ η Ελλάδα αλλαγή πολιτικής. Με το πλεόνασμα, έστω και μικρό θα μπορεί να ζητήσει η χώρα νέο κούρεμα με επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων και ταυτόχρονο ενεργοποίηση της ρήτρας για λιγότερο σκληρά μέτρα, για ελάφρυνση των ήδη επιβαρυμένων νοικοκυριών. Πώς λοιπόν ο Σαμαράς θα πάει σε εκλογές πριν το τέλος του χρόνου; Κι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ να καρπωθεί την επιτυχία του πλεονάσματος;
2.      Η Ελλάδα βρίσκεται κοντά στην αρχή της ανάπτυξης. Όλες οι εκτιμήσεις Ελλήνων και ξένων ειδικών κάνουν λόγο για έστω και μικρό θετικό πρόσημο ανάπτυξης και φυγή από την 7ετη ύφεση. Αυτό θα γίνει κάποια στιγμή μέσα στο 2014 και δε μπορεί οι πρόωρες κάλπες να οδηγήσουν τη χώρα πολύ πίσω. Είναι πατριωτικό το θέμα, δε μπορεί να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα.
3.      Τέλος, οι περισσότεροι αναλυτές επισημαίνουν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα γίνει πιο ξεκάθαρη η θέση της Μέρκελ στο θέμα του ελληνικού χρέους. Αν η χώρα πισωγυρίσει με εκλογές και η τρόικα δεν έχει να συνομιλεί με κανέναν περιμένοντας ξανά σχηματισμό κυβέρνησης, τότε το πιο πιθανό είναι να μας στείλουν στον αγύριστο και να ησυχάσουν κι αυτοί.
Από την άλλη, πράγματι είναι δύσκολη η κατάσταση και η πίεση της τρόικας χειροτερεύει τη θέση της Ελλάδας. Τα αρνητικά νέα είναι πολλά και είναι δύσκολο να χωνευτούν έτσι εύκολα. Όμως, υπάρχουν και θετικές ειδήσεις που δυστυχώς δεν προβάλλονται τόσο από το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης. Και οι μειώσεις φόρων είναι καλή είδηση. Και η εξαίρεση των στρατιωτικών από περικοπές είναι καλή είδηση. Και το ξεκίνημα των μεγάλων έργων είναι καλή είδηση. Και το πράσινο φως για να πέσουν λεφτά για τη μείωση της ανεργίας είναι σημαντικό γεγονός. Και η δραστηριοποίηση ξένων επενδυτών δείχνει ότι η χώρα ξαναγίνεται ελκυστική και σοβαρή.
Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει φως στο τούνελ και δεν είναι το φως του τρένου, αλλά η έξοδος που πλησιάζει. Αυτή είναι η ελπίδα που ζητά ο Έλληνας προκειμένου να πληρώσει τους φόρους του και να κάνει την τελική προσπάθεια. Και η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να επικοινωνήσει αυτή την ελπίδα. Σε όλη την Ελλάδα πρέπει να τρέξουν όλοι και να πείσουν τον κόσμο ότι οι θυσίες του δεν πήγαν χαμένες, ότι πλησιάζει η ώρα που θα παίρνει μόνη της ανάσες η χώρα και δε θα έχει ανάγκη από δάνεια, τρόικες και ανάλγητους δανειστές.
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το χθεσινό μήνυμα του Στουρνάρα προς τους ξένους ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές έχουν φτάσει στα όριά τους και αναζητούν ελπίδα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει που λέγανε και οι πρόγονοί μας, κυβέρνηση και τρόικα μπορούν να αλλάξουν το κλίμα μέσα στη Βουλή αλλά και μέσα στην κοινωνία και να μην οδηγηθεί η χώρα σε κατάρρευση μέσω εκλογών.
Στο ερώτημα ποιοι θέλουν τις εκλογές και στήνουν σκηνικά πόλωσης είναι εύκολο κανείς πια να απαντήσει. Οι συμμαχίες και τα μετερίζια έχουν στηθεί και προκαλούν. Είναι φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίξει στοίχημα με το μέλλον της χώρας.
Είναι οι επιχειρηματίες που θα έχουν κέρδος από τη χρεοκοπία της Ελλάδας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και που ήδη δαπανούν μεγάλα ποσά στην πίεση προς την κυβέρνηση. Και ο νοών νοήτω.
Είναι τέλος, το παλαιοκομματικό σύστημα που ακόμη θέλει να προστατεύσει το δημόσιο τομέα και τους πελάτες του. Ακραίοι συνδικαλιστές, βολεμένοι εργατοπατέρες σε απόλυτη σύμπνοια με βουλευτές δεξιά και αριστερά του πολιτικού φάσματος δε θέλουν με τίποτε να αλλάξει το δημόσιο. Επιδιώκουν να μείνουν όλα ως έχουν. Με τους επίορκους στις θέσεις τους, τους υπεράριθμους να περνάνε κάθε 1η και 15 για το μισθό, με εταιρείες – φαντάσματα και με ανύπαρκτους φορείς να επιβαρύνουν τον κρατικό κορβανά. Όλοι αυτοί θέλουν εκλογές και θα τις επιδιώξουν με κάθε τρόπο. Με πόλωση, κλειστά σχολεία και νοσοκομεία, διαλυμένους δήμους, απεργίες και μπάχαλο. Μπορεί και να τα καταφέρουν. Τουλάχιστον ο ελληνικός λαός θα πρέπει να γνωρίζει ποιοι θέλουν να τους βάλουν σε περιπέτειες και ποιοι δίνουν σκληρή μάχη για τη σωτηρία της χώρας με προσωπικό κόστος. Και ο λαός είναι υπέρτατος κριτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου