Εξέγερση κατά του Αδελφού Μουσουλμάνου Ερντογάν

Ανατρέποντας την κυβέρνηση Ερντογάν, οι Τούρκοι δεν θα λύσουν μόνο το πρόβλημά τους. 

Βάζουν τέλος στον πόλεμο εναντίον της Συρίας.

Για τον Τιερί Μεϊσάν, οι Τούρκοι δεν διαμαρτύρονται ενάντια στο αυταρχικό στυλ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά εναντίον της πολιτικής του, δηλαδή, εναντίον των Αδελφών Μουσουλμάνων, των οποίων είναι ο μέντορας. Δεν πρόκειται για χρωματιστή επανάσταση κατά ενός οικοδομικού έργου στην πλατεία Ταξίμ, αλλά για εξέγερση σε όλη τη χώρα, εν ολίγοις, είναι μια πραγματική επανάσταση που αμφισβητεί την «Αραβική Άνοιξη».

Σε δέκα ημέρες, η καταστολή των εκδηλώσεων αντι-Ερντογάν μετρά ήδη τρεις
νεκρούς και πάνω από 5.000 τραυματίες.

Η τουρκική εξέγερση βρίσκει τις ρίζες της στις ασυνέπειες της κυβέρνησης Ερντογάν. 
Ο τελευταίος, αφού παρουσιάστηκε ως «Μουσουλμανοδημοκράτης» (κατά το πρότυπο των «Χριστιανοδημοκρατών»),  έδειξε ξαφνικά την πραγματική φύση του με την ευκαιρία των «χρωματιστών επαναστάσεων» της Αραβικής Άνοιξης.

Στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική, υπάρχει ένα πριν και ένα μετά αυτής της αντιστροφής.

Πριν, ήταν η αχρήστευση των θεσμών. Μετά ο σεχταρισμός. 

Πριν ήταν η θεωρία του Αχμέντ Νταβούτογλου των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονές. Η πρώην Οθωμανική Αυτοκρατορία φαινόταν να βγει από τη νάρκη της και να επιστρέψει στην πραγματικότητα. 

Μετά, είναι το αντίθετο: Η Τουρκία τα ξαναχάλασε με όλους τους γείτονες της και μπήκε σε πόλεμο εναντίον της Συρίας.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα

Πίσω από αυτή την αλλαγή, η Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια μυστική οργάνωση της οποίας ο Ερντογάν και η ομάδα του ήταν πάντα μέλη, παρά τις διαψεύσεις τους. Αν και αυτή η μετατόπιση είναι μεταγενέστερη από αυτή του Κατάρ, χρηματοδότη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, φέρνει την ίδια σημασία: αυταρχικά καθεστώτα, που φαίνονται αντι-ισραηλινά, εμφανίζουν ξαφνικά τη βαθιά συμμαχία τους.

Είναι σημαντικό να θυμίσουμε ότι ο δυτικός όρος «Αραβική Άνοιξη» είναι ένα δόλωμα για να πιστέψουμε  ότι οι λαοί της Τυνησίας και της Αιγύπτου ανέτρεψαν τις κυβερνήσεις τους. 

Αν υπήρξε όντως μια λαϊκή επανάσταση στην Τυνησία, δεν είχε σκοπό να αλλάξει το καθεστώς, αλλά να επιτευχθεί μια οικονομο-κοινωνική ανάπτυξη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, και όχι ο δρόμος, διέταξαν στον Ζινεντίν ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι και στον Χόσνι Μουμπάρακ να εγκαταλείψουν την εξουσία. 

Στη συνέχεια, το ΝΑΤΟ ανέτρεψε και λιντσάρισε τον Μουαμάρ αλ-Καντάφι. 

Και πάλι το ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ τροφοδοτούν την επίθεση κατά της Συρίας.

Σε όλη τη Βόρεια Αφρική   -εκτός την Αλγερία-   τοποθετηθήκαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην εξουσία από την Χίλαρι Κλίντον. 
Παντού έχουν Τούρκους σύμβουλους  επικοινωνίας, ευγενική παραχώρηση από την κυβέρνηση Ερντογάν. Παντού, η «δημοκρατία» δεν ήταν παρά μια πρόφαση που επέτρεψε στους Αδελφούς Μουσουλμάνους να εξισλαμίσουν τις κοινωνίες σε αντάλλαγμα για την υποστήριξή τους του ψευδό-φιλελεύθερου καπιταλισμού των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο όρος «εξισλαμισμός» αναφέρεται στη ρητορική των Αδελφών, όχι στη πραγματικότητα. 

Η Αδελφότητα προτίθεται να ελέγξει την ιδιωτική ζωή των ατόμων με βάση αρχών έξω από το Κοράνι. Θέτει υπό αμφισβήτηση τη θέση των γυναικών στην κοινωνία και επιβάλει μια αυστηρή ζωή χωρίς αλκοόλ και τσιγάρα, και χωρίς σεξ, τουλάχιστον για τους άλλους.

Για περισσότερο από δέκα χρόνια, η Αδελφότητα έγινε διακριτική, αφήνοντας τη μετατροπή της δημόσιας παιδείας στη φροντίδα της σέκτας του Φετουλάχ Γκιουλέν, της οποίας ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ είναι μέλος.

Παρά το γεγονός ότι η Αδελφότητα διακηρύσσει το μίσος της για τον αμερικανικό τρόπο ζωής,  το American Way of Life, βρίσκεται υπό την προστασία των Αγγλοσαξόνων (Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ισραήλ), οι οποίοι είναι πάντα σε θέση να χρησιμοποιήσουν βία εναντίον εκείνων που τους αντιστέκονται.
Η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον είχε εγκαταστήσει στο γραφείο της την πρώην σωματοφύλακα της Ούμα Αμπεντίν (σύζυγος του παραιτηθέντος σιωνιστή βουλευτή Anthony Weiner), της οποίας η μητέρα Σαλέχα Αμπεντίν διοικεί το παγκόσμιο γυναικείο παρακλάδι της Αδελφότητας. Μέσω αυτού του συνδέσμου ενεργοποιούσε την Αδελφότητα.

Οι Αδελφοί  παρείχαν την ιδεολογία της Αλ Κάιντα, μέσω ενός απ’ αυτούς: τον Ayman al-Zawahiri, τον οργανωτή της δολοφονίας του προέδρου Σαντάτ και νυν ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης. 

Ο Al-Zawahiri, όπως ο Μπιν Λάντεν, υπήρξε πάντα πράκτορας των αμερικανικών υπηρεσιών.

Ενώ επίσημα θεωρούταν δημόσιος εχθρός, συναντούσε τακτικά με τη CIA στη Πρεσβεία των ΗΠΑ στο Μπακού, από το 1997 έως το 2001, επιβεβαίωσε η μεταφράστρια Sibel Edmonds, στα πλαίσια της «Επιχείρησης Gladio B» [ 1 ] .

Μια προοδευτική δικτατορία

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Ερντογάν υποστήριξε ότι έκοψε τους δεσμούς του με τους Αδελφούς και ότι είχε αποχωρήσει από το κόμμα τους. 

Στη συνέχεια, εξελέγη και σιγά-σιγά επέβαλε μια δικτατορία. 
Συνέλαβε και φυλάκισε τα δύο τρίτα των στρατηγών, κατηγορώντας τους για συμμετοχή στο Gladio, το μυστικό δίκτυο επιρροής των ΗΠΑ. Και κατάφερε να πάρει το υψηλότερο ποσοστό φυλάκισης δημοσιογράφων στον κόσμο. Αυτή η εξέλιξη κρύβεται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης στα οποία απαγορεύεται να κριτικάρουν ένα μέλος του ΝΑΤΟ.

Ο στρατός είναι ο παραδοσιακός θεματοφύλακας του κεμαλικού κοσμικού κράτους στη Τουρκία.

Ωστόσο, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ανώτεροι αξιωματικοί ανησύχησαν για την ολοκληρωτική μετατόπιση των Ηνωμένων Πολιτειών. Έκαναν επαφές με τους ομολόγους τους στη Ρωσία και την Κίνα. Για να σταματήσουν αυτή τη τάση, πριν να είναι πολύ αργά, δικαστές  φρόντισαν να τους θυμίσουν το προ-ΗΠΑ παρελθόν τους.

Αν και οι δημοσιογράφοι μπορούν να είναι, όπως και σε κάθε άλλο επάγγελμα, παρίες, το υψηλότερο ποσοστό φυλάκισης τους στον κόσμο, παραπέμπει σε μια πολιτική: αυτή του εκφοβισμού και της καταστολής. Με εξαίρεση της Ululsal, η τηλεόραση έγινε ένα επίσημο πανηγυρικό γελοίο όργανο, ενώ ο γραπτός τύπος πήρε τον ίδιο δρόμο.

«Μηδέν πρόβλημα» με τους γείτονές της

Η εξωτερική πολιτική του Αχμέτ Νταβούτογλου ήταν εξίσου γελοία. 

Μετά από αναζήτηση λύσης των άλυτων προβλημάτων, έναν αιώνα νωρίτερα, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έπαιξε το χαρτί Ομπάμα εναντίον του Νετανιάχου, με την οργάνωση του Στολίσκου της Ελευθερίας προς την Παλαιστίνη [ 2 ]. 
Όμως, λιγότερο από δύο μήνες μετά την ισραηλινή πειρατεία, αποδέχθηκε τη δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής έρευνας για να πνιγεί η υπόθεση, και επανέλαβε κρυφά την συνεργασία με το Τελ Αβίβ.

Απόδειξη της συνεργασίας μεταξύ της Αδελφότητας και της Αλ-Κάιντα, η Αδελφότητα είχε τοποθετηθεί στο Marvi Marmara τον Mahdi al-Hatari, νούμερο δύο της Αλ Κάιντα στη Λιβύη και πιθανό βρετανικό πράκτορα [ 3 ].

Οικονομική καταστροφή

Πώς κατέστρεψε η Τουρκία μια δεκαετία διπλωματικής εργασίας για την αποκατάσταση των διεθνών σχέσεων της, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη της; 

Τον Μάρτιο του 2011, συμμετείχε στην επιχείρηση του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης, ενός από τους σημαντικότερα οικονομικούς εταίρους της. 

Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, αφού καταστράφηκε η Λιβύη, η Τουρκία έχασε την αγορά της.

Ταυτόχρονα, η Άγκυρα ξεκίνησε πόλεμο εναντίον της γειτονικής Συρίας, με την οποία είχε υπογράψει ένα χρόνο νωρίτερα, μια συμφωνία απελευθέρωσης του εμπορίου. 

Το αποτέλεσμα δεν άργισε: η ανάπτυξη του 2010 ήταν 9,2%, μειώθηκε στο 2,2% το 2012 και συνεχίζει να πέσει [ 4 ].

Δημόσιες σχέσεις

Η άνοδος στην εξουσία των Αδελφών στη Βόρεια Αφρική ανέβηκε στο κεφάλι της κυβέρνησης Ερντογάν.  Με την εμφάνιση της οθωμανικής αυτοκρατορικής φιλοδοξίας του, αφόπλισε πρώτα τον αραβικό κοινό, και στη συνέχεια συνέταξε την πλειοψηφία του λαού του εναντίον του.

Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τη ταινία Fetih 1453 , ταινία με φαραωνικό προϋπολογισμό για τη χώρα, η οποία υποτίθεται ότι θα έβγαινε για την επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, αλλά ιστορικά παραπλανητική. 

Από την άλλη, ο ίδιος προσπάθησε να απαγορεύσει την πιο δημοφιλή τηλεοπτική σειρά στη Μέση Ανατολή, το Sultan Harem, γιατί η αλήθεια δεν δίνει μια ειρηνική εικόνα των Οθωμανών.

Ο πραγματικός λόγος της εξέγερσης

Ο δυτικός τύπος τονίζει για τη σημερινή εξέγερση, επιμέρους σημεία λεπτομέρειας: ένα οικοδομικό σχέδιο στην Κωνσταντινούπολη, την απαγόρευση πώλησης αλκοόλ το βράδυ, ή δηλώσεις που ενθάρρυνουν τη γεννητικότητα. Όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά δεν προκαλούν μια επανάσταση.

Επιδεικνύοντας την πραγματική του φύση, η κυβέρνηση Ερντογάν απομακρύνθηκε από τον πληθυσμό της. 

Μόνο μια μειοψηφία Σουνιτών μπορούν να αναγνωριστούν στο οπισθοδρομικό και υποκριτικό πρόγραμμα των Αδελφών.

Ωστόσο, περίπου το 50% των Τούρκων είναι σουνίτες, το 20% Αλεβίτες, το 20% είναι Κούρδοι (κυρίως σουνίτες), και το 10% ανήκει σε άλλες μειονότητες. Είναι στατιστικά σαφές ότι η κυβέρνηση Ερντογάν δεν μπορεί να αντισταθεί στην εξέγερση στην οποία οδήγησε η πολιτική της.

Ανατρέποντας την κυβέρνηση τους, οι Τούρκοι δεν θα λύσουν μόνο το πρόβλημά τους. 

Βάζουν τέλος στον πόλεμο εναντίον της Συρίας. 

Συχνά ανέφερα στα άρθρα και ομιλίες μου ότι αυτός ο πόλεμος θα σταματήσει όταν θα εξαφανιστεί ένας από τους ξένους σπόνσορες του. Αυτό θα γίνει σύντομα. 

Με αυτόν τον τρόπο, θα τεθεί τέρμα στην επέκταση των Αδελφών. 

Η πτώση του Ερντογάν προαναγγέλλει και την πτώση των φίλων του, του Ghannouchi στην Τυνησία, του Μόρσι στην Αίγυπτο.

Είναι ελάχιστα πιθανό ότι αυτές οι τεχνητές κυβερνήσεις που επιβλήθηκαν με νοθευμένες εκλογές, μπορούν να επιβιώσουν μετά το θάνατο του ισχυρού νοννού τους. 

Thierry Meyssan   από τη Βυρητό στο Λίβανο, 10.6.2013

[1] « Al Qaeda Chief was US Asset », par Nafeez Ahmed, 21 mai 2013.

[2] « Pourquoi Israël a t-il attaqué des civils en Méditerranée ? », et « Flottille de la liberté : le détail que Netanyahu ignorait », par Thierry Meyssan,Réseau Voltaire, 31 mai et 6 juin 2010.

[3] « L’Armée syrienne libre est commandée par le gouverneur militaire de Tripoli », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 18 décembre 2011.

[4] « Turkey’s Economic Growth Slows Sharply » par Emre Perer et Yeliz Candemir, The Wall Sreeet Journal, 1er avril 2013. 

Réseau Voltaire