Έβαλε τη στάνη του στο διαδίκτυο και πέτυχε

Ο Τάσος Αντωνίου, 32 χρόνων σήμερα, πρόλαβε να γνωρίσει ακροθιγώς τα ήθη και τα έθιμα των Βλάχων, που, νομάδες, αιώνες τώρα πηγαινοέρχονταν από τα χειμαδιά του χειμώνα στα καλοκαίρια των βουνών, και ν' απολαύσει τα καλά της μόνιμης εγκατάστασης. Σήμερα, που η τεχνολογική επανάσταση του Διαδικτύου είναι γεγονός, φροντίζει η ενασχόληση με την κτηνοτροφία να περάσει στη νέα εποχή, βάζοντας τη στάνη στο... Ιντερνετ.

Πρόεδρος του συνεταιρισμού των κτηνοτρόφων Λιβαδίων Ολύμπου «Βοσκός», εμπνευστής της ιστοσελίδας voskos, με τον αδερφό του διαχειρίζεται μια μεγάλη μονάδα που δημιουργήθηκε από τον πατέρα τους και εκείνοι την επέκτειναν. Κτηνοτρόφοι πάππου προς πάππο στην οικογένειά του, είχαν μια υποδομή με 350 ζώα. Σήμερα με τον αδερφό του και τον πατέρα του έχουν περίπου 800 αιγοπρόβατα και 50 αγελάδες ελεύθερης βοσκής και έχουν μπει δυναμικά στο χώρο της παραγωγής κρέατος.

Από μια παραδοσιακή στάνη που είχε ο πατέρας τους, που η δουλειά γινόταν με τα χέρια, χωρίς

ρεύμα ή άδειες, τόλμησαν να μπουν σε προγράμματα, εξοπλίστηκαν με μηχανήματα και ακολούθησαν τη βιολογική κτηνοτροφία. Την πρώτη φορά πήραν δάνειο για να τα καταφέρουν, αλλά τη δεύτερη φορά τα κατάφεραν χωρίς να καταχρεωθούν. Στην οικογενειακή τους εκμετάλλευση συμπεριλαμβάνονται ιδιόκτητα βοσκοτόπια, αλλά νοικιάζουν κιόλας.

Δεν φοβάται την πολλή δουλειά: «Ο αγώνας συνεχίζεται -λέει- γιατί δεν γίνεται τίποτα χωρίς δουλειά». Οπως λέει, βοήθησε ότι είχε τελειώσει το Λύκειο, είχε παρακολουθήσει σεμινάρια, συλλόγους, δραστηριότητες, και είχε κάνει ταξίδια στο εξωτερικό για να δει παραγωγές.

Σήμερα ηγείται της ομάδας κτηνοτρόφων που συναποτελούν το συνεταιρισμό «Βοσκός», που διαχειρίζεται και διανέμει γάλα, διαθέτουν δικό τους αυτοκίνητο, ενώ τροφοδοτούν με προϊόντα τους και τις λαϊκές αγορές μέσω της ιστοσελίδας www.voskos.gr.

Οι ζυμώσεις στο συνεταιριστικό κίνημα της Θεσσαλίας είναι έντονες, αλλά ο συνεταιρισμός «Βοσκός» μέχρι στιγμής έχει προχωρήσει στην παραγωγή και μεταποίηση φέτας, γραβιέρας, κεφαλοτυριού, βοσκοτυριού (τοπικού τυριού, που θυμίζει ανεβατό ή κατίκι Δομοκού), γιαουρτιού κ.ά. Σε συνεργασία με γυναίκες της περιοχής πωλούν τραχανά, ενδιαφέρονται για πίτες και γλυκίσματα.

Τι τον ενοχλεί πιο πολύ, που δυσκολεύει τη δουλειά; Η γραφειοκρατία και οι καθυστερήσεις που αυτή συνεπάγεται. Οπως τονίζει, «πρέπει να σταματήσει το υπουργείο να ασχολείται με τη διαχείριση των προγραμμάτων, αλλά να αποκεντρώσει τα προγράμματα στους δήμους ή τις περιφέρειες, ώστε να μειωθούν χρονικά οι καθυστερήσεις. Το υπουργείο δεν μπορεί να γνωρίζει τα τοπικά προβλήματα και κατά συνέπεια τα προγράμματα πρέπει να ξεκινούν από την περιφέρεια ή το δήμο».

Θεωρεί πως το μέλλον ανήκει στο κατσικίσιο γάλα, που είναι σχεδόν παραπλήσιο με το μητρικό, ενώ αν αξιοποιηθούν οι ελληνικοί βοσκότοποι, που είναι ιδανικοί για την εκτροφή αιγών, υπάρχει ελπίδα για την πολύπαθη ελληνική κτηνοτροφία, αφού πλέον το κατσικίσιο τυρί έχει πέραση και στο εξωτερικό...