Φαίνεται να απολαμβάνει τον ρόλο του θύματος του σκοταδισμού, χαμένη μεταξύ Iστορίας, ματαιοδοξίας και πολιτικής
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Μαρία Ρεπούση μπήκε στη ζωή μας αναπάντεχα το σωτήριο έτος 2006. Εμφανίστηκε σαν μια νέα «Ζαν ντ’ Αρκ» σε έναν πόλεμο που έφερε κοινά στοιχεία με εκείνον των ταυτοτήτων. Η αιτία ήταν ότι η νυν βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, με την ιδιότητα τότε της αναπληρώτριας καθηγήτριας Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, υπήρξε η επιστημονική υπεύθυνη για τη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, το οποίο
παρουσιάστηκε επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου.
Το εγχειρίδιο θεωρήθηκε «αντεθνικό», όταν σύσσωμοι οι «εθνοπατέρες», υψώνοντας ως λάβαρο τη – μάλλον ατυχή – διατύπωση περί συνωστισμού των Ελλήνων στην προκυμαία κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, της επιτέθηκαν χυδαία. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, βασίζοντας σε μεγάλο βαθμό την προεκλογική εκστρατεία του επάνω της, εισήλθε για πρώτη φορά με το κόμμα του στη Βουλή, στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007.
Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, ο νέος υπουργός Παιδείας, Ευριπίδης Στυλιανίδης, απέσυρε το βιβλίο. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι δεν είχε και άλλη επιλογή, ιδίως όταν εξαιτίας του συγκεκριμένου πονήματος, η προκάτοχός του, Μαριέττα Γιαννάκου, βρέθηκε εκτός εδράνων. Ετσι, ενώ η κοινοβουλευτική καριέρα της Μαριέττας τελείωνε, το άστρο της Μαρίας ανέτελλε.
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Ο πατέρας της, φανατικά καραμανλικός, την έστειλε σχολείο στις Καλόγριες. Η νεαρή Μαρία Ρεπούση εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φιλομαθής ούσα, αργότερα έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και εκπόνησε το διδακτορικό της στη Σορβόννη.
Σίγουρα υπήρξε ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, προτού αποφασίσει να κατέβει στην ενεργό πολιτική δράση. Στα νεανικά της χρόνια εντάχθηκε στον «Ρήγα Φεραίο», έπειτα στο ΚΚΕ Εσωτερικού, ενώ πολύ αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος και στον Ομιλο Προβληματισμού και Παρέμβασης ΑΡΣΗ (Αριστερά Σήμερα), του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Η πρόταση της ΔΗΜΑΡ τη βρήκε σαν έτοιμη από καιρό. Τα ακροδεξιά στοιχεία είχαν δουλέψει υπέρ της. Αν δεν ήταν εκείνοι, ίσως η Μαρία Ρεπούση να μη βρισκόταν σήμερα στη Βουλή...
Αυτές τις ημέρες το όνομά της βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα. Αρχικά διέρρευσε μια επιστολή της σύμφωνα με την οποία καλούσε να υπάρξει αντίδραση στο ενδεχόμενο να ποινικοποιηθεί μέσω του νόμου Ρουπακιώτη η άρνηση της αναγνώρισης των γενοκτονιών των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Γράφτηκε ότι η επιστολή απευθυνόταν στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που η κυρία Ρεπούση έσπευσε να διαψεύσει. Υστερα προστέθηκε και ο χορός του Ζαλόγγου...
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ
Οι ακροδεξιοί είχαν αφορμή να πανηγυρίζουν, ο Φώτης Κουβέλης να προβληματίζεται. Ο τίτλος ήταν ένας: «Η Ρεπούση αρνήθηκε τον χορό του Ζαλόγγου». Η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο δημοσιογράφος, προσπαθώντας να βγάλει λαβράκι, της απηύθυνε μια προβοκατόρικη ερώτηση: «Ο χορός του Ζαλόγγου είναι αληθινό περιστατικό;». Η ίδια αποφάσισε να πει: «Υπάρχει ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο που αναφέρεται σε αυτό και υπάρχουν πάρα πολλές μελέτες, εγώ δεν θέλω να μιλήσω για θέματα για τα οποία δεν είμαι ειδική». Επειτα από τις επίμονες ερωτήσεις του, χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν μιλά για το Ζάλογγο ξεκάθαρα, απάντησε: «Μέσα στην Ιστορία και στη διαδρομή του, κάθε λαός που χειρίζεται την Ιστορία του δημιουργεί, για συγκεκριμένους λόγους, αυτούς που λέμε εθνικούς μύθους».
Ο ντόρος που ξέσπασε ήταν έντονος. Μάλιστα, ο Μίκης Θεοδωράκης τής «πρότεινε» να ζήσει στη Νιγηρία. Ετσι, η βουλευτής βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο, δίνοντας εξηγήσεις σε πρωινές εκπομπές για τα λεγόμενά της, υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε αναφέρθηκε στο Ζάλογγο.
«Είμαι, φαίνεται, εύκολος στόχος και κατά μία έννοια, παρ’ όλο που ίσως δεν μου φαίνεται, αφελής. Το προτιμώ, βέβαια, από την καχυποψία» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της.
Η αφέλεια, πάντως, δεν είναι μια ιδιότητα που προσιδιάζει στον χαρακτήρα της. Προφανώς και έχει κάθε δικαίωμα και ορθώς διατυπώνει δημόσια τις απόψεις της. Ξενίζει, όμως, ιδιαίτερα ο μανδύας του «θύματος», τον οποίο μερικές φορές θέλει να ενδυθεί. Αντίθετα, όπως υποστηρίζουν οι άσπονδοι φίλοι της, η ίδια αρέσκεται σε αυτό το παιχνίδι. Μάλιστα, λένε ότι φροντίζει πάντοτε τα λεγόμενά της να μπορούν να ερμηνευθούν ποικιλοτρόπως, και όσο και αν κραυγάζει «αφήστε την Ιστορία ήσυχη», εκείνη δεν είναι διατεθειμένη να το πράξει. Ποιος, άλλωστε, έθεσε το ζήτημα των γενοκτονιών στον αντιρατσιστικό νόμο μέσω της ιδιαίτερα προσεκτικής διατύπωσης, περί ποινικοποίησης της αντίθετης ιστορικής άποψης;
Οι πιο πονηρεμένοι, μάλιστα, πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα, διακρίνοντας την αρχή μιας παράλληλης σχέσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η οξυδερκής κυρία Ρεπούση γνωρίζει ότι εξαρχής η Νέα Δημοκρατία έχει θέσει θέμα μη συμμετοχής της στο κυβερνητικό σχήμα. Ο Πέτρος Τατσόπουλος ήδη έτρεξε προς υπεράσπισή της. Το αποτέλεσμα; Οι συνδαιτυμόνες στα dinner parties της Ανανεωτικής Αριστεράς να έχουν βγει από τα ρούχα τους εξαιτίας της. Τη χάνουν άραγε τη Μαρία;
Αδέκαστη
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino τo Σάββατο 15 Ιουνίου 2013
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Μαρία Ρεπούση μπήκε στη ζωή μας αναπάντεχα το σωτήριο έτος 2006. Εμφανίστηκε σαν μια νέα «Ζαν ντ’ Αρκ» σε έναν πόλεμο που έφερε κοινά στοιχεία με εκείνον των ταυτοτήτων. Η αιτία ήταν ότι η νυν βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, με την ιδιότητα τότε της αναπληρώτριας καθηγήτριας Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, υπήρξε η επιστημονική υπεύθυνη για τη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, το οποίο
παρουσιάστηκε επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου.
Το εγχειρίδιο θεωρήθηκε «αντεθνικό», όταν σύσσωμοι οι «εθνοπατέρες», υψώνοντας ως λάβαρο τη – μάλλον ατυχή – διατύπωση περί συνωστισμού των Ελλήνων στην προκυμαία κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, της επιτέθηκαν χυδαία. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, βασίζοντας σε μεγάλο βαθμό την προεκλογική εκστρατεία του επάνω της, εισήλθε για πρώτη φορά με το κόμμα του στη Βουλή, στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007.
Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, ο νέος υπουργός Παιδείας, Ευριπίδης Στυλιανίδης, απέσυρε το βιβλίο. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι δεν είχε και άλλη επιλογή, ιδίως όταν εξαιτίας του συγκεκριμένου πονήματος, η προκάτοχός του, Μαριέττα Γιαννάκου, βρέθηκε εκτός εδράνων. Ετσι, ενώ η κοινοβουλευτική καριέρα της Μαριέττας τελείωνε, το άστρο της Μαρίας ανέτελλε.
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Ο πατέρας της, φανατικά καραμανλικός, την έστειλε σχολείο στις Καλόγριες. Η νεαρή Μαρία Ρεπούση εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φιλομαθής ούσα, αργότερα έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και εκπόνησε το διδακτορικό της στη Σορβόννη.
Σίγουρα υπήρξε ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, προτού αποφασίσει να κατέβει στην ενεργό πολιτική δράση. Στα νεανικά της χρόνια εντάχθηκε στον «Ρήγα Φεραίο», έπειτα στο ΚΚΕ Εσωτερικού, ενώ πολύ αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος και στον Ομιλο Προβληματισμού και Παρέμβασης ΑΡΣΗ (Αριστερά Σήμερα), του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Η πρόταση της ΔΗΜΑΡ τη βρήκε σαν έτοιμη από καιρό. Τα ακροδεξιά στοιχεία είχαν δουλέψει υπέρ της. Αν δεν ήταν εκείνοι, ίσως η Μαρία Ρεπούση να μη βρισκόταν σήμερα στη Βουλή...
Αυτές τις ημέρες το όνομά της βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα. Αρχικά διέρρευσε μια επιστολή της σύμφωνα με την οποία καλούσε να υπάρξει αντίδραση στο ενδεχόμενο να ποινικοποιηθεί μέσω του νόμου Ρουπακιώτη η άρνηση της αναγνώρισης των γενοκτονιών των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Γράφτηκε ότι η επιστολή απευθυνόταν στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που η κυρία Ρεπούση έσπευσε να διαψεύσει. Υστερα προστέθηκε και ο χορός του Ζαλόγγου...
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ
Οι ακροδεξιοί είχαν αφορμή να πανηγυρίζουν, ο Φώτης Κουβέλης να προβληματίζεται. Ο τίτλος ήταν ένας: «Η Ρεπούση αρνήθηκε τον χορό του Ζαλόγγου». Η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο δημοσιογράφος, προσπαθώντας να βγάλει λαβράκι, της απηύθυνε μια προβοκατόρικη ερώτηση: «Ο χορός του Ζαλόγγου είναι αληθινό περιστατικό;». Η ίδια αποφάσισε να πει: «Υπάρχει ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο που αναφέρεται σε αυτό και υπάρχουν πάρα πολλές μελέτες, εγώ δεν θέλω να μιλήσω για θέματα για τα οποία δεν είμαι ειδική». Επειτα από τις επίμονες ερωτήσεις του, χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν μιλά για το Ζάλογγο ξεκάθαρα, απάντησε: «Μέσα στην Ιστορία και στη διαδρομή του, κάθε λαός που χειρίζεται την Ιστορία του δημιουργεί, για συγκεκριμένους λόγους, αυτούς που λέμε εθνικούς μύθους».
Ο ντόρος που ξέσπασε ήταν έντονος. Μάλιστα, ο Μίκης Θεοδωράκης τής «πρότεινε» να ζήσει στη Νιγηρία. Ετσι, η βουλευτής βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο, δίνοντας εξηγήσεις σε πρωινές εκπομπές για τα λεγόμενά της, υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε αναφέρθηκε στο Ζάλογγο.
«Είμαι, φαίνεται, εύκολος στόχος και κατά μία έννοια, παρ’ όλο που ίσως δεν μου φαίνεται, αφελής. Το προτιμώ, βέβαια, από την καχυποψία» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της.
Η αφέλεια, πάντως, δεν είναι μια ιδιότητα που προσιδιάζει στον χαρακτήρα της. Προφανώς και έχει κάθε δικαίωμα και ορθώς διατυπώνει δημόσια τις απόψεις της. Ξενίζει, όμως, ιδιαίτερα ο μανδύας του «θύματος», τον οποίο μερικές φορές θέλει να ενδυθεί. Αντίθετα, όπως υποστηρίζουν οι άσπονδοι φίλοι της, η ίδια αρέσκεται σε αυτό το παιχνίδι. Μάλιστα, λένε ότι φροντίζει πάντοτε τα λεγόμενά της να μπορούν να ερμηνευθούν ποικιλοτρόπως, και όσο και αν κραυγάζει «αφήστε την Ιστορία ήσυχη», εκείνη δεν είναι διατεθειμένη να το πράξει. Ποιος, άλλωστε, έθεσε το ζήτημα των γενοκτονιών στον αντιρατσιστικό νόμο μέσω της ιδιαίτερα προσεκτικής διατύπωσης, περί ποινικοποίησης της αντίθετης ιστορικής άποψης;
Οι πιο πονηρεμένοι, μάλιστα, πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα, διακρίνοντας την αρχή μιας παράλληλης σχέσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η οξυδερκής κυρία Ρεπούση γνωρίζει ότι εξαρχής η Νέα Δημοκρατία έχει θέσει θέμα μη συμμετοχής της στο κυβερνητικό σχήμα. Ο Πέτρος Τατσόπουλος ήδη έτρεξε προς υπεράσπισή της. Το αποτέλεσμα; Οι συνδαιτυμόνες στα dinner parties της Ανανεωτικής Αριστεράς να έχουν βγει από τα ρούχα τους εξαιτίας της. Τη χάνουν άραγε τη Μαρία;
Αδέκαστη
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino τo Σάββατο 15 Ιουνίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου