Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Οι βάρβαροι του Αντώνη Αντωνάκου.



Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

Το ποίημα του Καβάφη είναι πάντα επίκαιρο. Επίσης, είναι πολυεπίπεδο στις ερμηνείες.
Όμως, είναι βέβαιο ότι σε κάθε εποχή «οι βάρβαροι» είναι ένα «χρήσιμο εργαλείο» σε ηγεσίες ανεπαρκείς ή αμοραλιστικές ή και τα δύο, για να αποπροσανατολίζουν και να χειραγωγούν τους πολίτες.
Σύμφωνα με το B.B.C. GREEK: «ο Μάθιου Πάρις, αρθρογράφος των Times, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ανάγκη που αισθάνεται κάθε κοινωνία, κάθε εποχή, να «δαιμονοποιεί», να δημιουργεί δηλαδή και να διατηρεί τους δικούς της
«βαρβάρους», όπως επίσης και την ομόκεντρη ανάγκη των πολιτικών να τα βλέπουν όλα ή άσπρα ή μαύρα, να φτιάχνουν ιστορίες, να έχουν πάντα απέναντί τους μία «δύναμη του κακού»».
Το ερώτημα που προκύπτει είναι ποίοι είναι τελικά οι «βάρβαροι», αυτοί που δεν μιλάνε τη δική μας γλώσσα, που δεν συμφωνούν με τη δική μας άποψη, με τη δική μας ιδεολογία; Ήταν οι κομμουνιστές για τους Μακαρθιστές, οι Τροτσκιστές για τους Σταλινικούς, είναι οι φιλελεύθεροι και γενικά οι συντηρητικοί για τα «ορφανά» του Ζαχαριάδη του Τσαουσέσκου και του Πωλ Ποτ;
Όμως, οι πραγματικοί βάρβαροι τις περισσότερες είναι ήδη εντός των τειχών. Είναι οι ίδιες οι ηγεσίες, πολιτικές, πνευματικές, συνδικαλιστικές, που από ιδιοτέλεια, ανευθυνότητα ή ανικανότητα οδήγησαν την κοινωνία σε πνευματικό και ηθικό εξανδραποδισμό. Που την κατέστησαν ανίκανη να αγωνισθεί γιατί την προσανατόλιζαν συστηματικά σε λάθος εχθρούς και σε λάθος αγώνες.

Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Όμως, τι γίνεται όταν «οι βάρβαροι» αποδειχθεί ότι «δεν έρχονται», όταν δεν είναι πια αποτελεσματικοί. Όταν η κατάχρηση της «αξιοποίησης» τους έχει οδηγήσει τους πολίτες στην αδιαφορία και στον Μιθριδατισμό; Τότε οι ρήτορες σιωπούν από αμηχανία, γιατί ο λόγος τους, που πάντα ήταν κούφιος, έχει μείνει χωρίς ακροατήριο. Και αν μερικοί, μη κατανοώντας ότι «έχουν αλλάξει οι καιροί», συνεχίσουν να «αγορεύουν», ως κύμβαλα αλαλάζοντα και θορυβούντα, απομένουν να θυμίζουν γραφικές φιγούρες από ένα χρεωκοπημένο παρελθόν. Και να αγορεύουν σε «άδειες πλατείες» και σε κλειδωμένες πόρτες και καρδιές.

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Το ερώτημα παραμένει και η απάντηση είναι δύσκολη. Και είναι δύσκολη γιατί μας αφορά, αφού συνυπάρχουμε στα ίδια τραγικά πρόσωπα: πολίτες(;) και «βάρβαροι».

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Αντώνης Αντωνάκος Αντιπρόεδρος Α.Δ.Ε.Δ.Υ. 11-06-2013

http://www.antonakos.edu.gr e-mail: antonis@antonakos.edu.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου