Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

O Λέτα καλείται να επιτύχει το ακατόρθωτο

O Λέτα καλείται να επιτύχει το ακατόρθωτο Ο νέος πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα στηρίζει τις ελπίδες του περισσότερο στην ανάπτυξη και στη δημιουργίας θέσεων εργασίας παρά σε περικοπές. Είναι «καταδικασμένος» να πετύχει τους σημαντικούς στόχους της κυβέρνησής του, προτού οι αναπόφευκτες εντάσεις μεταξύ δεξιάς και αριστεράς οδηγήσουν και πάλι σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Οι κεφαλαιαγορές, πάντως, υποδέχθηκαν θετικά την εκλογή του, μολονότι η αποστολή του, να βγάλει την Ιταλία από το τέλμα, θεωρείται κάτι περισσότερο από δύσκολη.

Η κατάσταση της Ιταλίας διχάζει τους οικονομολόγους. Ο Νουριέλ Ρουμπινί θεωρεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης ήδη χρεοκοπημένη. Αντίθετα, ο Βόλφγκανγκ Φραντς εστιάζει
στα ισχυρά της σημεία: «Η Ιταλία έχει μια σταθερή και παραγωγική οικονομία», αποφαίνεται ο γερμανός οικονομολόγος

Ο ιταλικός Βορράς είναι οικονομικά ισχυρός

Ποιος από τους δύο έχει δίκιο; Και οι δύο θα πει ο πρόεδρος του Γερμανικού Συνδέσμου Εξαγωγών Άντον Μπέρνερ και θα διευκρινίσει: «Η Ιταλία ως κράτος έχει πτωχεύσει. Όμως, η Ιταλία ως χώρα είναι πλουσιότερη από τη Γερμανία. Στις βόρειες επαρχίες της Ιταλίας, για παράδειγμα στη Λομβαρδία, το μέσο εισόδημα είναι κατά πολύ υψηλότερο του ευρωπαϊκού μέσου όρου».

Στη χώρα, ωστόσο, του Armani και της Ferrari οι επιχειρήσεις σημειώνουν επιτυχίες όχι εξαιτίας της πολιτικής και οικονομικής διάρθρωσης της χώρας, αλλά κόντρα σε αυτήν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της εργασιακής νομοθεσίας, στην οποία παραπέμπει ο Άντον Μπέρνερ: «Εάν απασχολεί μια επιχείρηση πάνω από 15 εργαζομένους, δεν έχει καμία δυνατότητα να προσαρμοσθεί σε συγκυριακές δυσκολίες, καθώς δεν έχει δικαίωμα να απολύσει κανέναν».

Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι να διστάζουν οι επιχειρήσεις να κάνουν νέες προσλήψεις, με αποτέλεσμα να πλήττονται από την κατάσταση αυτή κυρίως οι νέοι άνθρωποι. Ο ένας στους τρεις νέους στην Ιταλία είναι άνεργος. Το συνολικό ποσοστό της ανεργίας υπερβαίνει το 11%. Η άκαμπτη εργασιακή νομοθεσία, εκτιμά ο γερμανός οικονομολόγος, κάνει τους επιχειρηματίες να διστάζουν να προβούν σε νέες επενδύσεις. Δεν είναι όμως αυτός ο μόνος λόγος για την επενδυτική διστακτικότητα. Είναι και η αντιφατική νομοθεσία και η γραφειοκρατία που αποτρέπουν τους επενδυτές. Σε πολλές περιπτώσεις απαιτούνται δύο χρόνια για να εγκριθεί μια επένδυση.

Ένα άλλο αδύνατο σημείο των ιταλικών επιχειρήσεων εντοπίζεται στα πεδία της έρευνας και της ανάπτυξης νέων τεχνολογιών. Οι ιταλικές εταιρείες δαπανούν περίπου το 1% του τζίρου τους για την έρευνα. Το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία αγγίζει το 6%. «Παρακολουθώντας τις διεθνείς αγορές θα διαπιστώσετε ότι στην ανατολική Ασία οι ιταλικές επιχειρήσεις είναι απούσες», τονίζει ο κ. Μπέρνερ.

Οι πάλαι ποτέ ισχυροί ανταγωνιστές των Γερμανών στα πεδία της κατασκευής μηχανών έχασαν το τρένο της παγκοσμιοποίησης. Έτσι σε αντίθεση με τις γερμανικές επιχειρήσεις που αναπλήρωσαν τις απώλειες από την ύφεση στην Ευρώπη με την ενίσχυση των εξαγωγών τους στην Ασία, οι Ιταλοί παρέμειναν θεατές των εξελίξεων.

Η ύφεση και η στασιμότητα έγιναν καθημερινότητα στην Ιταλία. Από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση του 2008, το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 5%. Η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώθηκε κατά 25%, ενώ το δημόσιο χρέος της χώρας υπερβαίνει το 130 του ΑΕΠ. Εάν υποθέσουμε ότι η Ιταλία θα δανείζεται με επιτόκιο της τάξεως του 4%, θα πρέπει να η οικονομία της να αναπτύσσεται με ρυθμό 5% προκειμένου να διατηρηθεί σταθερό το ποσοστό του δημοσίου χρέους. Όπως παρατηρεί ο γερμανός οικονομολόγος Κλέμενς Φουστ: «Επειδή ακριβώς η ιταλική οικονομία δεν μπορεί να σημειώσει τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης, η Ιταλία δεν έχει καμία ελπίδα να αποπληρώσει το χρέος της, το ποσοστό του οποίου θα αυξάνεται διαρκώς».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου