Χρειάζεται νέα ιδεολογία η κεντροδεξιά για να ηγεμονεύσει πολιτικά;

Η Κεντροδεξιά παράταξη, όπως έχει δείξει η πολιτική ιστορία της Ελλάδας, πάντοτε καλούνταν να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά στις δύσκολες στιγμές της χώρας. Σχεδόν πάντα (υπήρξαν και τρανταχτές εξαιρέσεις δυστυχώς) το έκανε με επιτυχία, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί πολιτικά αυτήν την επιτυχία για να κυβερνήσει απερίσπαστη και ηγεμονεύουσα πολιτικά για μεγάλα χρονικά διαστήματα (με την εξαίρεση ίσως της  8ετίας Καραμανλή). Σήμερα, η Κεντροδεξιά βρίσκεται κατά την γνώμη μου στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Μιας εποχής, που αν τα «καταφέρει» ξανά, το αποτέλεσμα θα είναι τόσο «εκθαμβωτικό» που θα της επιτρέψει να ηγηθεί όχι μονάχα της αναγέννησης της χώρας αλλά και της αναμόρφωσης και της ανανέωσης ολόκληρου του πολιτικού συστήματος περιλαμβανομένης της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών υποκειμένων που το συναποτελούν.

Ισχυρίζομαι πως η Κεντροδεξιά μπορεί να καταφέρει ένα τέτοιο «κατόρθωμα», χωρίς τούτη την ώρα να είναι απαραίτητο να επεξεργαστεί και να επικοινωνήσει προς την κοινωνία μια καινούρια ιδεολογική πλατφόρμα. Και τούτο το στηρίζω στα εξής απλά και καθοριστικά για την επιτυχία του

«κατορθώματος» προαπαιτούμενα που κατά την γνώμη μου πάλι, μονάχα αυτή διαθέτει σε τέτοια αρτιότητα στον παρόντα χρόνο:

Διαθέτει τον κατάλληλο ΑΡΧΗΓΟ. Δεν χρειάζεται να πω πολλά στο σημείο αυτό, ακόμη και ιδεολογικοί αντίπαλοι αναγνωρίζουν στον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά την ιδιότητα του Ηγέτη. Η Κεντροδεξιά με την μορφή της ΝΔ ευτύχισε το 2009 να εκλέξει ως αρχηγό τον άνθρωπο που είχε ανάγκη όχι μονάχα η ίδια ως παράταξη, αλλά και η χώρα ως μελλοντικό Πρωθυπουργό και Ηγέτη. Είμαι βέβαιος πως η πλειοψηφία των Ελλήνων, άσχετα με το κόμμα που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές, αισθάνονται ήδη την σιγουριά που δίνει η παρουσία στο τιμόνι της χώρας ενός σοβαρού, εργατικού και εμπνευσμένου Έλληνα.

Έχει το ΟΡΑΜΑ. Τούτη την δύσκολη ώρα, δεν χρειάζονται περίπλοκα ιδεολογικά «ξεψαχνίσματα» και περισπούδαστες αναλύσεις για ιδεατούς αλλά αβέβαιους κοινωνικούς προορισμούς. Η απλότητα είναι σήμερα και προτεραιότητα για την κοινωνία. Η διάλυση του κρατισμού, του μοντέλου που μας οδήγησε στην καταστροφή και η αντικατάστασή του με το μοντέλο της φιλελεύθερης οικονομίας, της απελευθέρωσης της αγοράς, της αποενοχοποίησης της επιχειρηματικότητας και του κέρδους, που θα παράξει επιτέλους αληθινό πλούτο για την χώρα, είναι ένα όραμα αρκετά πειστικό και κατανοητό από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η επιστροφή σε αρχές σαν την εργατικότητα, την αριστεία και την αλληλεγγύη, μπορούν να λειτουργήσουν οραματικά για μια ταλαιπωρημένη κοινωνία που έπαθε πολλά τα τελευταία τρία χρόνια και που πολλοί προσπαθούν να την κρατήσουν ακόμη όμηρο της μιζέριας, της απάθειας και της οικονομικής μοιρολατρίας.

Διαθέτει το κατάλληλο ΠΛΑΙΣΟ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ. Ήταν και παραμένει ο κύριος εισηγητής της Ευρωπαϊκής ιδέας στην χώρα. Μιας ιδέας που όσο και αν αμφισβητήθηκε, λοιδορήθηκε ή ακόμη και «κόντυνε» στις μέρες μας εξαιτίας περιστασιακώς κοντόφθαλμών και «δύσκολων» πολιτικών των ευρωπαίων ηγετών, εξακολουθεί να παραμένει ελκυστική για την πλειοψηφία των πολιτών στην χώρα μας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εκτός όμως από την Ευρωπαϊκή συμμετοχή, η ιστορία, ο πολιτισμός, η γεωπολιτική θέση  και κυρίως οι επιλογές της κεντροδεξιάς παράταξης τα τελευταία χρόνια, έχουν επιτρέψει στην Ελλάδα να είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που δικαιούνται και μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο σήμερα στο διεθνές γεωστρατηγικό παίγνιο.

Τέλος, η Κεντροδεξιά διαθέτει τόσο τον ΤΡΟΠΟ όσο και τα ιδεολογικά ΕΡΓΑΛΕΙΑ για να επιβληθεί πολιτικά στο άμεσο μέλλον. Ο τρόπος είναι οι μεταρρυθμίσεις σε θεσμικό, πολιτικό, δημοσιονομικό, οικονομικό επίπεδο. Δομικές, θεσμικές και αξιακές αλλαγές, που θα ξεκινούν από το ίδιο το κόμμα της ΝΔ και θα στηριχθούν στα τρία πανανθρώπινα, διαχρονικά και εξοβελισμένα από την χώρα μας ιδεολογικά εργαλεία – προτάγματα του διαφωτισμού: ισότητα, αλληλεγγύη, ελευθερία. Ισότητα απέναντι στον νόμο, δηλαδή ΙΣΟΝΟΜΙΑ. Ισότητα απέναντι στις ευκαιρίες, δηλαδή ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ. Αλληλεγγύη, δηλαδή η απαραίτητη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ. Και τέλος, Ελευθερία, δηλαδή ευκαιρία απρόσκοπτης ατομικής ΠΡΟΚΟΠΗΣ και ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ μέσα σε μια ελεύθερη οικονομικά και ανεκτική ιδεολογικά κοινωνία. Με λίγα λόγια, οικοδόμηση ενός νέου κράτους Δικαίου, Αξιοκρατίας και Κοινωνικής Πρόνοιας σε συνθήκες Ελεύθερης Αγοράς και Ανοιχτής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Κοινωνίας.

Πιστεύω εν τέλει, πως η Κεντροδεξιά παράταξη τούτη την ώρα δεν χρειάζεται θολές ιδεολογικές ασκήσεις επί πολιτικού χάρτου. Ούτε φυσικά είναι απαραίτητο να επανεφεύρει τον «ελληνικό» τροχό! Ο τροχός είναι πάντα ο ίδιος, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για την Ευρώπη, τις ΗΠΑ ή την Ασία. Μπορούμε να τον βάψουμε ότι χρώμα γουστάρουμε. Μπορούμε να τον στολίσουμε σύμφωνα με την «καθ’ ημάς Ανατολή». Μπορούμε να του κρεμάσουμε και Βυζαντινές, Βαλκανικές ή «Ιδιοπροσωπικές» χάντρες, αδιάφορο. Όμως, επιτέλους, ας τον αφήσουμε να γυρίσει, να δουλέψει, να παράξει πλούτο και ισχύ για την χώρα. Αυτό είναι το διακύβευμα σήμερα και η Κεντροδεξιά με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, είναι καταδικασμένη να το πετύχει, τόσο για την ίδια, όσο και για την χώρα ολόκληρη.

Akenaton

antinews.gr