Ένας δάσκαλος γράφει

Είμαι δάσκαλος, το έχω αναφέρει ξανά. Στην π/θμια δεν μπορούν να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των δασκάλων διότι πολύ απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΩΡΕΣ για να μας δώσουν. Αν κάποιος επιμένει, ευχαρίστως να του το εξηγήσω. Στη β/θμια γιατί δεν χωρίζουν τα τμήματα των 30 μαθητών και έτσι θα βρεθούν πολλές ώρες για να εργαστούν οι καθηγητές αλλά σε ανθρώπινες συνθήκες (αφελής ίσως ιδέα αλλά έτσι ξαφνικά διαβάζοντάς σας μου ήρθε). Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να διδάξω 2 ή και 4 ώρες παραπάνω. Στα διθέσια δίδασκα 30 ώρες την εβδομάδα (5 εξάωρα) και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Τα παιδιά ήταν ζωηρά μεν, αλλά όχι ανεξέλεγκτα και

μπορούσε να γίνει η δουλειά μας και επειδή είχα και συναδέλφους που ταίριαζαν τα χνώτα μας, μπορώ να πω ότι ήταν τα καλύτερα χρόνια της μέχρι τώρα υπηρεσίας μου. Άρα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία οι ώρες όσο το εργασιακό περιβάλλον και κυρίως ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
Αγαπητοί συνάδελφοι, σκεφτείτε πότε κουραζόμαστε περισσότερο. Όταν διδάσκουμε 5 ώρες την ημέρα σε τμήμα/τμήματα με λογικό αριθμό μαθητών οι οποίοι (το κυριότερο) συμμετέχουν στο μάθημα, μας προσέχουν, έχουν απορίες, συνεργάζονται μεταξύ τους και με εμάς, μας βάζουν να δίνουμε όσα έχουμε και θέλουν και άλλα ή όταν διδάσκουμε 3-4 ώρες την ημέρα σε πολυμελή τμήματα, με μαθητές που έχουν στο νου τους μόνο τον χαβαλέ, την καζούρα, την ενδοσχολική βία, αδιαφορούν για το μάθημα και δεν έχουν καμία διάθεση συνεργασίας;
Σε ποια περίπτωση θα επιστρέψουμε εξαντλημένοι (ίσως και στις δύο) αλλά ικανοποιημένοι στο σπίτι μας και σε ποια καταρρακωμένοι; Ποια από τις δύο περιπτώσεις θα μας στείλει μία ώρα (ή μάλλον πολλά χρόνια) νωρίτερα στον άλλον κόσμο; Αλλά το κυριότερο, ποια από τις δύο περιπτώσεις θα ήταν καλύτερη ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;;