Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΕΛΜΕ Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Κ. ΣΠΙΤΣΕΡΗ


ΕΛΜΕ  Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ                                     ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ Κ. ΣΠΙΤΣΕΡΗ
Όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο αφελής (;) έβλεπε το δάχτυλο…
Προς οψίμως ανησυχούντες περί των απωλεσθεισών διδακτικών ωρών χάριν συνδικαλισμού.
Συγχαρητήρια, ω ευαίσθητοι περί τα της εκπαίδευσης που επλήγη ανεπανόρθωτα λόγω της απωλείας πολυτίμων διδακτικών ωρών χάριν της γενικής συνέλευσης των καθηγητών. Εύγε διότι επισημάνατε το άτοπο, να χάνεται μία ολόκληρη ημέρα δουλειάς «για ζητήματα κλαδικά, που ουδεμία σχέση έχουν με την εκπαιδευτική
διαδικασία».
Προφανώς εννοείτε ότι ουδόλως σχετίζονται με την εκπαιδευτική διαδικασία
-          οι κενές θέσεις εκπαιδευτικών στα σχολεία ΚΑΙ του νομού μας (αλήθεια πόσες χαμένες ημέρες;)
-          οι προταθείσες και αναμενόμενες -αλλά και οι επαπειλούμενες- συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων που γίνονται –ως γνωστόν- με καθαρά «παιδαγωγικά» κριτήρια…
-          οι μετρήσεις του εμβαδού των αιθουσών προκειμένου να ελεγχθεί η χωρητικότητά τους (1m2 ανά μαθητή = οδηγία ΥΠΘΠΑ ή αλλιώς 27,5 έως χ μαθητές ανά τάξη)
-          η ομηρία και η απειλή της απόλυσης χιλιάδων καθηγητών χωρίς οργανική θέση, που ωστόσο καλύπτουν οργανικά κενά
-          η κατ’ ευφημισμόν αξιολόγηση -στην πραγματικότητα χειραγώγηση- εφόσον σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί από ήδη «αξιοκρατικά» κριθέντες ή εξίσου «αξιοκρατικά» τοποθετηθέντες αξιολογητές, χωρίς βέβαια να συνοδεύεται από ουσιαστική και αναγκαία επιμόρφωση.
Περισσεύει η υποκρισία όταν θεωρείται περιττή η ενημέρωση και η ανταλλαγή απόψεων για όλα τα παραπάνω. Είναι, βέβαια, προτιμότερο οι διδάσκοντες να βρίσκονται αδιαλλείπτως στα θηριώδη σχολεία που δημιουργούνται, στις ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες, υπό το φόβο της απόλυσης, την απειλή της αρνητικής αξιολόγησης, την παντελή απουσία επιμόρφωσης. Διότι έτσι και μόνον έτσι θα γαλουχήσουν τις νέες γενιές στα ιδανικά της παιδείας και θα διδάξουν υπευθυνότητα…
Περισσεύει η υποκρισία όταν στρεφόμαστε ενάντια σε όλους όσοι υπηρετούν τη δημόσια εκπαίδευση, για μία διδακτική μέρα χαμένη, όταν πολλοί απ’ αυτούς, αθόρυβα, προς τιμήν τους, αφιερώνουν προσωπικό χρόνο προσφέροντας αμισθί πρόσθετη διδακτική στήριξη σε οικονομικά αδύναμους μαθητές. Η «δημοσιογραφική έρευνα» σταματά σε ό,τι γυαλίζει. Αδυνατεί -ή δεν επιθυμεί;- να εντοπίσει ό,τι αξίζει.
Περισσεύει η υποκρισία όταν αποδίδονται εύσημα στους διοικούντες την εκπαίδευση, γιατί -βάσει φημών- αντέδρασαν στην «κοπάνα» των καθηγητών. Τηρείται όμως σιγή ιχθύος, όταν οι ίδιοι διοικούντες γίνονται «ντήλερς» ιδιωτικών πανεπιστημίων, αποσπούν υποχρεωτικά, σε ώρες εργάσιμες, από τα διδακτικά και διοικητικά καθήκοντά τους ανώτερα στελέχη της δημόσιας εκπαίδευσης, και τους «ενημερώνουν» προωθώντας την ιδιωτική.
Μία μόνο απορία μένει.
Το να κατευθύνεται ο δικαιολογημένος θυμός της ελληνικής κοινωνίας εναντίον των εκπαιδευτικών και των συνδικαλιστών και όχι ενάντια στην «πολιτική των μνημονίων και τα κοράκια των Βρυξελλών», είναι άραγε αφέλεια, ή Πρετεντέρειος τακτική;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου