Κινήσεις στη σκακιέρα της ενεργειακής διπλωματίας

Λύσεις απλές στην πολιτική, όπως και στη ζωή για θέματα-ορόσημα, δεν υπάρχουν. Πολύ περισσότερο στο επίπεδο της γεωπολιτικής, όπου τα συμφέροντα χωρών, υπερκρατικών οργανισμών και οικονομικών συμφερόντων δημιουργούν το δικό τους παζλ ισορροπιών στη διαμόρφωση των όρων νομής και αξιοποίησης του παγκόσμιου πλούτου.

Ο τομέας της ενέργειας επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όρος αναγκαίος για την παγκόσμια ανάπτυξη, μετέτρεψε σε ‘μηδέν’ χρονικό διάστημα, κράτη-παρίες και κάθε λογής αποικιακά φέουδα, σε παράγοντες καθορισμού των διεθνών εξελίξεων-βλέπε πετρελαιοπαραγωγούς χώρες και την ‘εκτόξευση’ του ρόλου τους, με την πετρελαϊκή κρίση του ’70 και τη δραστηριοποίηση του ΟΠΕΚ-και συντέλεσε καίρια στην ολική επαναφορά της Ρωσίας, ως παγκόσμιας υπερδύναμης, στη μετακομμουνιστική εποχή (φυσικό αέριο και ενεργειακή τροφοδοσία).

Εξαιρετικής λοιπόν σπουδαιότητας παράγοντας, τα ενεργειακά κοιτάσματα για τα εθνικά συμφέροντα των ‘προνομιούχων’ χωρών, παράγοντας και αιτία διεθνών εξελίξεων, συμμαχιών και ανακατατάξεων. Που από μόνα τους όμως δεν αρκούν, τόσο σε σχέση με τους όρους και το κόστος

εξόρυξής τους, όσο και σε σχέση με τα μέσα αποθήκευσης και διοχέτευσής τους και εξεύρεσης ‘πελατών’ για την απορρόφησή τους. Η ελεγχόμενη εξάλλου εξόρυξη και η πρόκληση δυσχερειών στη διαδικασία αυτή-πέρα και πάνω από ‘θεωρίες συνωμοσίας’-εξυπηρετεί συμφέροντα και αναγκαιότητες.

Αντίστοιχα η ανάδειξη της χώρας μας στη θεματική του ‘ενεργειακού’ χάρτη και δεδομένων το τελευταίο χρονικό διάστημα, τόσο λόγω γεωγραφικής θέσης, που μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στη διαδρομή των ενεργειακών αγωγών, όσο και λόγω των ενδεχόμενων αξιοποιήσιμων ενεργειακών κοιτασμάτων, στις θαλάσσιες περιοχές μας, είναι μια θετική εξέλιξη, που δημιουργεί εύλογες προσδοκίες. Που σε καμία ωστόσο περίπτωση δεν μπορεί να είναι υπέρμετρες, να δημιουργούν ‘άγχη’ για άμεσες λύσεις και απογοήτευση από τη μη έλευση ‘θαυματουργών’ αποτελεσμάτων. Πέρα εξάλλου από τις εγγενείς δυσκολίες, που ο εντοπισμός και η αξιοποίηση των κοιτασμάτων συνεπάγεται, λαμβανομένων υπόψη και των διεκδικήσεων που γείτονες και ‘άσπονδοι φίλοι’ ορέγονται, υπάρχει πάντα το ζήτημα της επόμενης κίνησης και της διασφάλισης λύσεων, που θα κατοχυρώνουν τα εθνικά μας συμφέροντα σε επίπεδο διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού. Σίγουρα και άλλοι διεκδικητές για την εξασφάλιση της διέλευσης των αγωγών υπάρχουν (βλέπε nabbuco west, τον ανταγωνιστικό του TAP αγωγό για το αζέρικο αέριο, που δεν περνά από τη χώρα μας) και οι υπάρχοντες ‘κραταιοί’ παίκτες δεν ενθουσιάζονται από το ενδεχόμενο δημιουργίας νέων πηγών προμήθειας ενέργειας, που και τον ανταγωνισμό θα επιτείνει και τις τιμές ‘θα ρίξει’.

Τα δεδομένα αυτά, φαίνεται ότι συνεκτιμά ο επικεφαλής της Ελληνικής Διπλωματίας, παλιός γνώστης του διεθνούς σκηνικού και των παραγόντων του. Με την επιτάχυνση των διαδικασιών για να πάρει σάρκα και οστά ο TAP (Ταξίδι αστραπή τον Ιούλιο του 2012 στη Ρώμη, υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2012 με Αλβανία και Ιταλία, υπογραφή προ ημερών στην Αθήνα , της συμφωνίας δημιουργίας του TAP, κύρωση με νόμο από τα Κοινοβούλια της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Αλβανίας της συμφωνίας) καταδεικνύεται στους Αζέρους, που θα αποφασίσουν μέσα στο επόμενο δίμηνο, ότι το εγχείρημα έχει την αμέριστη στήριξη των τριών χωρών και δεν αποτελεί απλή άσκηση επί χάρτου (για τη χώρα μας πολύ περισσότερο καθώς το μεγαλύτερο μέρος του αγωγού και τα συνεπακόλουθα οφέλη σε επίπεδο άμεσης επένδυσης  και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, περνά από την Ελλάδα). Κινήσεις ουσίας, με στόχευση και διαδρομή υλοποίησης. (Χωρίς βέβαια να αποκλείονται και άλλα σχετικά πρότζεκτς και αυτό ακόμη του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, στο μέτρο ιδίως που η Βουλγαρία δεν εμμείνει στην υπαναχώρησή της . Μια θετική πρωτοβουλία του Κ. Καραμανλή, που δεν είχε όμως επαρκή στήριξη και συνέχεια από τους αξιωματούχους και τα κάθε λογής κυβερνητικά στελέχη, στα οποία ανατέθηκε η υλοποίησή της). Στην κατεύθυνση αυτή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος φαίνεται να εξασφαλίζει και τη στήριξη των Κροατών, που διαβλέποντας τη σοβαρότητα και ωριμότητα της προσπάθειας και ενδιαφέρον για συμμετοχή στο πρότζεκτ, μετά την επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού στο Ζάγκρεμπ στις 4 και 5 Απριλίου, εκδήλωσαν (με τη δημιουργία ακόμη και τερματικού σταθμού) και την προοπτική τροφοδοσίας του Μαυροβουνίου και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης διείδαν. Πρόσθετα πολύτιμα επιχειρήματα (υποδομές και καταναλωτές) στη φαρέτρα της διεκδίκησης της μεταφοράς και διανομής του Αζέρικου φυσικού αερίου. Η συνέχεια προοιωνίζεται το δίχως άλλο συναρπαστική, σε ένα ‘παιχνίδι’ που με ουσιαστικές αξιώσεις για τη χώρα μας, τώρα φαίνεται να αρχίζει.

Ο Κρυπτογράφος

antinews.gr