Φετίχ

Από την στιγμή που ο κ. Αλέξης Τσίπρας δηλώνει δημόσια και μάλιστα σε αμερικάνικο ακροατήριο με ακροατές και από το ΔΝΤ ότι το εθνικό...

νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ, έχουμε κάθε δικαίωμα να πιστεύουμε ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, το εθνικό μας νόμισμα είναι φετίχ.

Γιατί η συγκεκριμένη δήλωση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφει με τον πλέον σαφή τρόπο την παλαιότερη πολυσυζητημένη θέση του ιδίου «για εμάς το νόμισμα της χώρας δεν είναι φετίχ».

Ταυτόχρονα και μας καθησυχάζει μιας και όλα τα κόμματα εξουσίας έχουν δηλώσει αμετακίνητα στο ευρώ και όχι στην επιστροφή στην δραχμή.

Άρα το θέμα του νομίσματος ως πολιτική επιλογή των κομμάτων (ίσως εκτός

ΚΚΕ) μετά την ένταξη και του ΣΥΡΙΖΑ στο «κλαμπ του ευρώ» έχει λυθεί. Και η δραχμή (ως επιλογή) αποτελεί παρελθόν.

Έχουμε και την διάψευση των προβλέψεων του σοφού Ρουμπινί ότι η Ελλάδα θα φύγει από το ευρώ μαζί με την παραδοχή του ότι έπεσε έξω και έτσι η ιστορία δραχμή και το φάντασμά της απομακρύνεται...

Δεν απομακρύνονται όμως τα σενάρια αναγκαστικής προσγείωσης μας στην δραχμή αν τα κάνουμε μούσκεμα με τις συμβατικές δανεικές μας υποχρεώσεις και με την αθέτηση των δεσμεύσεών μας προς τους δανειστές.

Αντίθετα επανέρχονται και μάλιστα με προσθήκες και επισημάνσεις.

Η πρώτη προσθήκη είναι ότι δεν μας φτάνει μόνο η ανταπόκρισή σας στις υποχρεώσεις σας αλλά και η παροχή εγγυήσεων ότι αυτά που μας λέτε ως κυβέρνηση θα ισχύουν ακόμη και σε οποιαδήποτε κυβερνητική μεταβολή (βλέπε έκθεση ΔΝΤ).

Ακόμη και αν η κυβέρνηση θελήσει να προβάλλει ένα αριστερό προφίλ. Γιατί εμάς (λένε οι δανειστές) μας είναι αδιάφορο αν εσείς θέλετε να συνεχίζετε την παρωδία του σοσιαλισμού στην Ελλάδα με αριστερές γαρνιτούρες. Εμάς μας νοιάζουν τα λεφτά μας και θέλουμε να τα πάρουμε πίσω σε ευρώ.

Η δεύτερη προσθήκη στα σενάρια είναι ότι τώρα που τα πράγματα με τον νότο της Ευρώπης μπερδεύονται λόγω των πολιτικών αντιπαραθέσεων στην Ιταλία, των αλυσιδωτών προβλημάτων στην Κύπρο, την περιορισμένη πρόοδο στην Ισπανία, τίποτε δεν αποκλείει την τιμωρία σας με έξοδο από το ευρώ για παραδειγματισμό στους άλλους της ευρωζώνης.

Τρίτη προσθήκη είναι ότι τα ευρωπαϊκά νύχια των δανειστών δεν είναι τόσο υποφερτά όσο του ΔΝΤ και θα γδάρουν χειρότερα τώρα που το ΔΝΤ μελετάει ξανά τους όρους συμμετοχή του στον δανεισμό της Ελλάδας.

Όλα αυτά καταδεικνύουν πως δεν έχουν ολοκληρωθεί οι συνθήκες και οι προϋπόθεσης εκείνες που θα μας επιτρέψουν να σιγουρευτούμε ποιο εθνικό νόμισμα θα είμαστε ικανοί να κρατήσουμε και όχι ποιο επιθυμούμε να έχουμε.

Ορθό λοιπόν είναι να περιοριστούμε να αποδείξουμε ότι η σοσιαλιστική ή η αριστερή πολιτική είναι απλώς η εκπλήρωση ενός καημού 70 χρόνων στην Ελλάδα. Και ότι τελικά μας φτάνει μόνο η άνοδος αριστερών στην κυβέρνηση.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι έχουμε μόνο δύο δρόμους μπροστά μας. Ο πρώτος είναι αυτός που συνδέεται ευθέως με την θέση «εθνικό νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ» και είναι ήδη χαραγμένος. Δεν σηκώνει παρεκκλίσεις και πισωγυρίσματα. Υπάρχει η δανειακή σύμβαση και οι συμβατικές μας υποχρεώσεις που ίσως να «παίρνουν λίγο νερό» όπως και ένα ακόμη κούρεμα του χρέους. Αλλά αυτά πάνω σε συγκεκριμένες συντεταγμένες. Τίποτε ποιο πέρα και κυρίως τίποτε ποιο αριστερά...

Ο δεύτερος δρόμος είναι αυτός του «τσαμπουκά» και της ελληνικής πολιτικής κουτοπονηριάς που ξεκινάει μεν από δήθεν αμετακίνητες θέσεις αλλά έχει μόνιμα πισωγυρίσματα και πολύ χάσιμο χρόνου.

Τον πρώτο δρόμο τον αντιλαμβάνονται και τον βλέπουν πολύ θετικά και οι δανειστές. Γιατί αμερικανάκια και κουτόφραγκοι είναι μόνο για εμάς τους Ελληνες, τους τσάμπα μάγκες. Για τον υπόλοιπο πλανήτη, η Αμερική, η Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι έχουν την θέση που τους αρμόζει.

Τον δεύτερο δρόμο επίσης τον έχουν καταλάβει όπως έχουν καταλάβει και όλους τους Έλληνες πολιτικούς είτε είναι είτε δεν είναι στην εξουσία. Εάν τον ακολουθήσουμε θα συμβούν με μαθηματική ακρίβεια αυτά που, σύμφωνα με τις δηλώσεις όλων (πλέον) των κομμάτων εξουσίας, δεν θέλουμε.

Να φύγουμε από το ευρώ και να επιστρέψουμε στην δραχμή.

Κατά συνέπεια η δήλωση του κ. Τσίπρα για το εθνικό μας νόμισμα πρέπει να έχει και αντίκρισμα.

Και αντίκρισμα είναι να γίνει αποδεκτή και από όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην περίπτωση που κυβερνήσει να διαπραγματεύεται μεν τις δανειακές μας υποχρεώσεις αλλά να καταλαβαίνει και τα όρια πέρα από τα οποία οι δανειστές θα μας αναγκάσουν να παραιτηθούμε από την ευρωζώνη και να οδηγηθούμε μόνοι μας στην έξοδο ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γιατί μπορεί να μην υπάρχει έτοιμο νομικό καθεστώς εξόδου μιας χώρας από το ευρώ αλλά κανείς δεν απαγορεύει την παραίτηση ενός μέλους και την έξοδο του.




Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr/