ΣΥΡΙΖΑ και τρομοκρατία: αντικειμενική συμπόρευση ή υποκειμενική βούληση;

Η χώρα διέρχεται σήμερα  μια περίοδο πρωτόγνωρης πολιτικής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Ο συνδυασμός μνημονίων και αυστηρών μέτρων λιτότητας, πρωτοφανούς εξωτερικής επέμβασης στην διακυβέρνηση της χώρας, γενικευμένης απαξίωσης των πολιτικών κομμάτων, ανέχειας, ανεργίας και φτώχειας δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα στο οποίο η τρομοκρατία μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης και να πυροδοτήσει εξελίξεις τις οποίες δύσκολα θα ελέγξουν τα εκλεγμένα από τον λαό θεσμικά όργανα.

Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί κανείς παρά να επισημάνει κανείς πως ενώ στην ημερήσια διάταξη κυριαρχούσε η έντονη πολιτική αντιπαράθεση ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ, η τρομοκρατία πήρε ξαφνικά την θέση του δεύτερου με μια επιχείρηση πρωτοφανούς βεληνεκούς για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα : επίθεση στο γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας.

Σε καμιά περίπτωση δε λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπει τρομοκράτες ή στοχοποιεί πρόσωπα, εταιρείες και καταστάσεις. Δεν μπορούμε όμως να μην επισημάνουμε την λατρεία του τρομοκρατικου βερμπαλισμού σε κύκλους αυτού του χώρου όπως και το γεγονός ότι κάθε φορά που η αξιωματική

αντιπολίτευση βάζει «πολιτικούς» στόχους η τρομοκρατία δείχνει να τους κάνει πολεμικούς.

“Προβοκάτσια” θα μου πείτε και είναι αυτή ιστορικά μια εύκολη και συνηθισμένη απάντηση. Η οποία όμως δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι οι νεόκοποι τρομοκράτες θέλγονται από την «τζάμπα μάγκα» πολεμική ρητορεία του κ. Τσίπρα και κυρίως των ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα βάλουν με την έννομη τάξη, αν και είναι μέλη του κοινοβουλίου.

Βουλευτές σαν τον κ. Διαμαντόπουλο είναι στην ουσία οι εκφραστές της ακραίας τάσης της κοινωνίας που εντυπωσιάζεται ακόμη από εκφράσεις τύπου «να καεί το …. η Βουλή», «να πάνε όλοι στο Γουδή», «κυβέρνηση Τσολάκογλου» και άλλα τέτοια.

Ο “δημοκρατικός” Τύπος και οι συνήθεις “προοδευτικοί” δημοσιογράφοι υποστηρίζουν  βεβαίως ότι όλα αυτά που συμβαίνουν τελευταία είναι αποτέλεσμα των επιθέσεων της αστυνομίας στον αναρχοαυτόνομο χώρο.  Την ίδια όμως στιγμή μαίνεται η κρίση στις σχέσεις κυβέρνησης – διαπλοκής με αφορμή τις αποκρατικοποιήσεις και τα κρατικά ασημικά. Και επειδή μας φαίνεται κάπως δύσκολο ένας αναρχοαυτόνομος των Εξαρχείων να αποκτήσει τον επαγγελματισμό που απαιτούν οι επιχειρήσεις στο Mall και την Συγγρού, οι προβληματισμοί μας και οι ανησυχίες  αυξάνονται – μαζί με τους ψιθύρους και τις εικασίες περί επαγγελματικού κτυπήματος και “ένσφαιρου μηνύματος”, από όποια διαδρομή κι αν προέρχεται, διαπλεκόμενη και μή.

Ό,τι πάντως κι αν συμβαίνει ένα είναι το προφανές συμπέρασμα: Όπως και στην περίοδο που προηγήθηκε της ανόδου του ΠΑΣΟΚ παρατηρούμε άνοδο και της τρομοκρατικής δραστηριότητας. Τώρα, αν αυτή η αντικειμενική συμπόρευση είναι θέμα μόνο της υποκειμενικής βούλησης των τρομοκρατών ή και κάποιων άλλων, δεν είναι δικό μας θέμα να το ερευνήσουμε.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ας αφήσει την υποκρισία. Όταν χαρακτηρίζει προδότη και ανθέλληνα τον πρωθυπουργό της χώρας τότε τον βάζει στο στόχαστρο των τρομοκρατών. Αποδείχθηκε από την επίθεση στα γραφεία της ΝΔ. Τι άλλο θέλουν λοιπόν για να σταματήσουν αυτό το αίσχος; Κάθε φορά που μιλάνε για προδοσίες και για πολιτικούς, για «τρομοκράτες» που παίρνουν μέτρα, τότε οπλίζουν πολιτικά τους πραγματικούς τρομοκράτες με τα Καλάσνικοφ.Τελεία και παύλα.

antinews