Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Γιατί κάνουν συνεχώς λάθη οι πολιτικοί;

Isorropia-1-NAI
Πέρα από τα «σκόπιμα»
Αναρωτιούνται όλοι, γιατί παίρνουν οι υπουργοί λάθος αποφάσεις, τις οποίες στη συνέχεια ανακαλούν. Έχουμε μια εξήγηση. Κατ’ αρχήν, η Ξενογιαννακοπούλου είχε το ρεκόρ. Υπέγραψε τρεις αποφάσεις σε λίγες ώρες, με το ίδιο αντικείμενο.
Μόλις πήγε στο υπουργείο Υγείας, το πρώτο πράγμα που έκανε για να επιλύσει τα σοβαρά ζητήματα, ήταν να εκδώσει εγκύκλιο που ζητούσε από τους διευθυντές των Νοσοκομείων να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Είχαν διορισθεί από τη Ν.Δ. κι έπρεπε τώρα να αποκατασταθούν οι ΠΑΣΟΚοι. Στην Ελλάδα βέβαια, δεν έχει σημασία αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Σημασία έχει αν είσαι καλός αφισοκολλητής.
Μόλις πήραν την εγκύκλιο οι νεοδημοκράτες διευθυντές Νοσοκομείων, ρώτησαν το Υπουργείο σε ποιον αντικαταστάτη θα παραδώσουν. Οι κομματικοί εγκέφαλοι, σύμβουλοι της Υπουργού, δεν το
είχαν σκεφτεί αυτό. Ακολουθεί δεύτερη εγκύκλιος, με την οποία τους ζητούν να παραμείνουν μέχρι νεοτέρας στη θέση τους, αλλά θα υπογράφουν μόνον τα απαραίτητα για τη λειτουργία του Νοσοκομείου.
Κάποιος όμως από το Υπουργείο διαπίστωσε ότι μέσα στα «απαραίτητα» ήταν και η αρμοδιότητα των διευθυντών να μετακινούν προσωπικό. Τρίτη εγκύκλιος: Θα υπογράφεται τα απαραίτητα, αλλά όχι μετακινήσεις προσωπικού.
Όλα αυτά, από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, τη πρώτης ημέρας παρουσίας της Υπουργού στη θέση της, η οποία αυτό θεώρησε ως μείζον πρόβλημα να επιλύσει.
Έχει και συνέχεια η ιστορία. Ο γιος της Μάργκαρετ, προκειμένου να μας δείξει πόσο δημοκράτης είναι, είχε ανακαλύψει τη «δημόσια διαβούλευση». Οι υποψήφιοι αντικαταστάτες των διευθυντών, έστειλαν τα χαρτιά τους (για μια απόφαση που είχε ήδη ληφθεί, αλλά έπρεπε να επιδειχθεί «προοδευτικότητα»), και εν τέλει αντικατέστησαν τους διευθυντές της Ν.Δ., μετά από έξη μήνες.
Ποιους παίρνουν συμβούλους οι υπουργοί; Κατά κανόνα τους κομματικούς τους φίλους. Αυτοί είναι πτυχιούχοι, που θήτευσαν είτε στον φοιτητικό συνδικαλισμό, είτε στα κομματικά ή πολιτικά γραφεία. Όσοι διαθέτουν αυτά μόνον τα προσόντα -και δεν είναι λίγοι, αλλά είναι και οι έμπιστοι του υπουργού- πώς πήραν το πτυχίο τους;
Αφού δεν είχαν χρόνο να μελετήσουν -μια οι καταλήψεις, μια οι διαδηλώσεις, μια οι χοροί, μια τα εκπαιδευτικά ταξίδια στην Μύκονο, βάλε και τις ατέρμονες πολιτικές συζητήσεις στα αμφιθέατρα ή στο κόμμα- ανακάλυψαν το «δημοκρατικό πέντε». Κι αν τολμά να το αμφισβητήσει ο καθηγητής, του κτίζουν την πόρτα του γραφείου.
Περιμένει λοιπόν κάποιος, να λειτουργήσει ποτέ αυτό το κράτος, όταν οι τυπικά «επιστήμονες» καλούνται να δώσουν τις πρέπουσες λύσεις; Όποιος το πιστεύει αυτό, λαμβάνει Όσκαρ αισιοδοξίας.
Και μια μικρή λεπτομέρεια: Στην Ιταλία, εισέρχονται στο δημόσιο οι αριστούχοι, και μετά από αυστηρές εξετάσεις. Γι’ αυτό κι εκεί το κράτος λειτουργεί, ακόμη κι αν δεν υπάρχει κυβέρνηση. Τούτ’ αυτό και στη Βρετανία και Γαλλία. Οι συγκρίσεις ελεύθερες.
Είναι μονοθεματικό το σημείωμα σήμερα, αλλά προτίμησα να τα πω όλα μαζεμένα, μπας και καταλάβουν κάποιοι, ότι δεν υπάρχει γιατρειά, αν δεν αλλάξουμε μυαλά. Είτε με Μνημόνιο, είτε χωρίς αυτό.
Καλλισθένης - voria.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου