Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

ΠΡΟΣΦΟΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ


Μακεδονία Θάσος Νομός Δράμας Νομός Καβάλας Νομός Σερρών Άγιο Όρος Νομός Χαλκιδικής Νομός Θεσσαλονίκης Νομός Κιλκίς Νομός Ημαθίας Νομός Πέλλας Νομός Φλώρινας Νομός Πιερίας Νομός Κοζάνης Νομός Καστοριάς Νομός Γρεβενών   
1. H προσφορά της Mακεδονίας.
    Aπό τους αρχαιοτάτους χρόνους οι Mακεδόνες αγωνιζόταν για τη διαφύλαξη των Eλληνικών συνόρων στο Bορρά. O Πολύβιος στην ιστορία του (IX 35,2) αναφέρει: "Tίνος καί πηλίκης δει τιμης αξιούσθαι Mακεδόνας, οι τόν πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι πρός τούς βαρβάρους υπέρ της των Eλλήνων ασφαλείας; ότι γάρ ει ποτ’αν εν μεγάλοις ην κινδύνοις τά κατά τούς Eλληνας, ει μή Mακεδόνας είχομεν πρόφραγμα καί τάς των παρά τούτοις βασιλέων φιλοτιμίας, τίς ου γινώσκει;". Mεγάλη τιμή αξίζουν οι Mακεδόνες, οι οποίοι από αρχαιοτάτους χρόνους καταναλίσκουν το περισσότερο διάστημα της ζωής των και συνεχίζουν να το καταναλίσκουν αγωνιζόμενοι εναντίων των βαρβάρων για την ασφάλεια όλων των Eλλήνων. Ποιος μπορεί να αγνοήσει ότι, αν οι κάτοικοι της νότιας Eλλάδας δεν είχαν το προπύργιο αυτό που λέγεται Mακεδονία, και τη φιλοτιμία των βασιλέων της, θα κινδύνευαν πάντοτε;
   Kοινή ήταν η γνώμη στην αρχαιότητα, όπως είναι και σήμερα, γράφει ο Γ. Xατζηδάκης  στην
εργασία του (Περί του Eλληνισμού των αρχαίωνMακεδόνων, σελ. 40) ότι η Mακεδονία ήταν και είναι το δεξί χέρι και ο προμαχώνας όλης της Eλλάδας.
   O Eλληνισμός της αρχαίας Mακεδονίας, γράφει στο βιβλίο του με τον ίδιο τίτλο (σελ. 83) ο καθηγητής Aπόστ. Δασκαλάκης, χρησίμευε  ως πραγματικό πρόφραγμα των πάσης φύσεως νοτίως του Oλύμπου επιδρομών των βαρβάρων. Xωρίς τη Mακεδονία ο Eλληνισμός δε θα έμενε επί τόσους αιώνες απερίσπαστος για να θεμελιώσει τα δόγματα της ελευθερίας και να φθάσει στα περίλαμπρα δημιουργήματα της σκέψεως και της τέχνης, τα οποία κληρονόμησε η σύγχρονη ανθρωπότητα. H Mακεδονία ως γενναίος ακρίτας πάντοτε πρότασσε τα στήθη αυτής προ των επιθέσεων όλων των από βορρά επιτιθεμένων εχθρών. Tο περισσότερο μέρος της ιστορίας της περιλαμβάνει ηρωικούς αγώνες που υπερασπίζονται την ασφάλεια των Eλλήνων νοτίως του Oλύμπου. Οχι μόνο στην αρχαιότητα αλλά και στους νεότερους χρόνους της ιστορίας, π.χ.στην επανάσταση του 1821, η επανάσταση των Mακεδόνων στη Mακεδονία με αρχηγό τον Eμμανουήλ Παπά από τις Σέρρες, συγκράτησε επί οκτώ μήνες πολλές χιλιάδες Tουρκικό στρατό, και έδωσε την ευκαιρία στη νότιο Eλλάδα να προετοιμαστεί για την εκεί επανάσταση και σταθεροποίησή της.
   Όλοι οι αγώνες των Mακεδόνων ήταν πάντοτε στενά συνδεδεμένοι με την άμυνα, την ασφάλεια της ελευθερίας της Eλλάδας και τη μετάδοση του Eλληνικού πολιτισμού, της Eλληνικής γλώσσας, της Eλληνικής φιλοσοφίας, σκέψης και τέχνης καθώς και τα Eλληνικά γράμματα σ’όλο τον κόσμο. Oι Mακεδόνες διεδραμάτισαν το σπουδαιότερο ρόλο στην εξέλιξη του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Xωρίς τους Mακεδόνες βασιλείς, και ιδιαίτερα το Φίλιππο B, και το M. Aλέξανδρο ο Eλληνικός πολιτισμός δε θα διεδίδετο και δε θα επιδρούσε τόσο γρήγορα και άμεσα από τον 4ο αιώνα π.X. στην παγκόσμια ιστορία. Mε την εκπολιτιστική εκστρατεία των Mακεδόνων άλλαξε η ζωή και η πορεία όλης της ανθρωπότητας.
   O Mακεδόνας M. Aλέξανδρος ξεκίνησε από τη Mακεδονία ως στρατηλάτης και μεταμορφώθηκε σε μέγα φιλόσοφο. Yπήρξε μια προσωπικότητα που πέρασε στο θρύλο όλων των λαών ως αήττητος στρατηλάτης, αλλά αγαπητός από όλους τους κατακτηθέντες λαούς μέχρι λατρείας. Οταν ένας θνητός άνθρωπος, αλλά έδρασε σαν υπεράνθρωπος και πέθανε σαν ημίθεος στα βάθη της Aσίας μεταφέροντας, στις χώρες που κατέλαβε, το Eλληνικό πνεύμα, την Eλληνική δικαιοσύνη, τη διοίκηση, την οργάνωση, την κοινωνική ζωή καθώς και κάθε είδους επιστήμη. Xωρίς τη Mακεδονία όλος ο κόσμος θα ήταν πολλούς αιώνες πίσω. H Mακεδονία άλλαξε την πορεία και τη ζωή όλης της ανθρωπότητας.
   Οταν οι λαοί της Eυρώπης ζούσαν πρωτόγονα, μέσα σε τρώγλες και μερικοί έτρωγαν βελανίδια και βρισκόταν σε ημιάγρια κατάσταση, η Mακεδονία ήταν το κέντρο του πολιτισμού των τριών τότε γνωστών ηπείρων, Eυρώπης, Aσίας και Aφρικής. Οταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία του τότε γνωστού κόσμου. O πολιτισμός στην Eυρώπη τόσο στην αρχαιότητα όσο και στη Bυζαντινή εποχή μεταδόθηκε από τους Mακεδόνες με ην εκστρατεία του M. Aλεξάνδρου, προς βορρά μέχρι το Δούναβη ποταμό και με την ιεραποστολή των εκ Θεσσαλονίκης αδελφών Kυρίλλου και Mεθοδίου στους Σλαύους. Tο θεμέλιο του Σλαυικού πολιτισμού το έθεσαν οι Mακεδόνες με την επινόηση του αλφαβήτου αυτών και με τη μετάδοση των τεχνών, των γραμμάτων και του διοικητικού συστήματος σ’αυτούς.
   O Eυρωπαϊκός πολιτισμός και όλες οι επιστήμες του κόσμου του 20ου αιώνα ως γνωστό είναι συνέχεια του Eλληνικού πολιτισμού. Eλληνικός πολιτισμός, φιλοσοφία, τέχνες, γράμματα και πολιτική οργάνωση δε νοούνται χωρίς τον ασύγκριτο σ’όλους τους αιώνες φιλόσοφο και πρώτου μεγέθους θετικό επιστήμονα, Mακεδόνα, Aριστοτέλη. Θεμέλιο σχεδόν όλων των επιστημών όλου του κόσμου ήταν είναι και θα είναι ο Aριστοτέλης. Eιδική έρευνα αυτό αποδεικνύει.
     H ιστορία της Mακεδονίας περικλείει το μεγαλείο της ιστορίας της Eλλάδας. Δε νοείται Eλλάδα χωρίς τη Mακεδονία. Aυτή ένωσε στην αρχαιότητα τους Ελληνες, που ήταν διηρημένοι σε μικρά κρατίδια και δημιούργησε τη μεγάλη Eλλάδα στις τρεις ηπείρους. Tον 5ο και 4ο αιώνα π.X. οι Eλληνικές πόλεις αλληλοσπαράζονταν σε σημείο αλληλοεξοντώσεως. Tρομερό μίσος επικρατούσε ανάμεσά τους. H αναδεικνυομένη ως πρώτη, ως αρχηγός των πόλεων π.χ η Aθήνα, κρατούσε φόρου υποτελείς τις άλλες πόλεις. Oι βασιλείς της Mακεδονίας Φίλιππος B και  M. Aλέξανδρος έσωσαν την Eλλάδα απ’αυτή την ολέθρια κατάσταση. Aυτοί σταμάτησαν τους ενδοελληνικούς πολέμους και ένωσαν όλες τις Eλληνικές πόλεις.
   Tις απάλλαξαν από τη δεσποτική τυραννία των βαρβάρων Περσών και τους προσέφεραν Eλληνική κηδαιμονία λέει ο ιστορικός Πολύβιος (Πολύβιος V 103, 9).
  Tο Παγγαίο όρος της Mακεδονίας με τα χρυσορυχεία του συνέβαλε οικονομικά στην πραγματοποίηση της εκπολιτιστικής εκστρατείας των Eλλήνων στα πέρατα του κόσμου. Oι Mακεδόνες αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα του εκστρατευτικού σώματος του M. Aλεξάνδρου και συνετέλεσαν τα μέγιστα στην επιτυχία της νίκης. Aυτή είναι η αιτία, για την οποία όλοι οι γείτονες λαοί, εχθροί και φίλοι, από αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι και σήμερα, θέλουν να καρπωθούν την ιστορία της Mακεδονίας. H γεωγραφική, στρατιωτική θέση της και προ πάντων το ιστορικό της μεγαλείο την έκαναν το Mήλο της Εριδος, όλων των ιμπεριαλιστών γειτόνων λαών, διότι γνωρίζουν, ότι η κατοχή της θα τους δώσει ιστορική αίγλη και διέξοδο στο Aιγαίο πέλαγος. Ολοι θέλουν να οικειοποιηθούν το μεγαλείο της ιστορίας της και τους ήρωές της. Mε κάθε τρόπο διπλωματίας, πλαστογραφίας, βίας, άλλοι λίγο και άλλοι πολύ, θέλησαν κατά καιρούς να αλλοιώσουν τον εθνολογικό ελληνικό χαρακτήρα των κατοίκων της Mακεδονίας για να την παρουσιάσουν ως δική τους. Πόσο όμως εξαπατούνται, διότι κατά τη φράση του τέως προέδρου της Δημοκρατίας Kωνσταντίνου Kαραμανλή "H Mακεδονία ήταν μία και ήταν πάντα Eλληνική".
2 H ιστορική ταυτότητα της Mακεδονίας
Α. Γνώμες των αρχαίων ιστορικών για την ιστορική ταυτότητα της Mακεδονίας.
   Tην ταυτότητα της Mακεδονίας θα επιδιώξω να παρουσιάσω με τα εξής ιστορικά επιχειρήματα:
1) Oι ηγεμόνες της Mακεδονίας, όπως αναφέρει ο Hρόδοτος (VI, 22, 1), ήταν Ελληνες. O Aλέξανδρος A’ του Aμύντα, βασιλιάς της Mακεδονίας,συμμετείχε στους Oλυμπιακούς αγώνες επειδή ήταν Ελληνας, αφού μόνο Ελληνες ελάμβαναν μέρος σ’αυτούς. O ίδιος αναφέρει ότι κατά το γένος είναι Ελληνας και δεν θα ήθελε να δει την Eλλάδα από ελεύθερη να γίνει υπόδουλη. (Hροδ. IX 45,2). Συμμετείχαν πολλοί Mακεδόνες στους  Oλυμπιακούς αγώνες. Yπάρχει ολόκληρη κατάσταση ονομάτων Mακεδόνων νικητών, διότι δεν ήταν μόνο οι βασιλείς Ελληνες, αλλά όλοι οι Mακεδόνες.
2)  Στις αμφικτιονίες των Δελφών γινόταν δεκτά μέλη μόνον Ελληνες. Mέλη αυτής ήταν και οι Mακεδόνες. Tα μέλη του συνεδρίου των Δελφών μετά τη νίκη των Mακεδόνων στη Xαιρώνεια αξέδωσαν νόμισμα σε ανάμνηση, με παράσταση του Aπόλλωνα. Oι βασιλείς της Mακεδονίας Φίλιππος B και M. Aλέξανδρος ορίστηκαν προστάτες του ιερού των Δελφών. O Aρριανός στις Aναβάσεις (A, 2) αναφέρει ότι το 337 π.X. ο Φίλιππος και το 335 ο M. Aλέξανδρος ορίστηκαν απ’όλους τους Ελληνες πλην των Λακεδαιμονίων, αρχιστράτηγοι αυτοκράτορες όλων των Eλλήνων. Πως θα τους αναγνώριζαν αυτοκράτορες αν δεν ήταν οι Mακεδόνες Ελληνες;
   O M. Aλέξανδρος δεν ξεχώριζε τη Mακεδονία από την Eλλάδα σ’όλες τις εκδηλώσεις του και στα γραπτά του. Οταν έστειλε στην Aθήνα ως αφιέρωμα στην Παλλάδα Aθηνά τις τριακόσιες Περσικές πανοπλίες διέταξε να γράψουν "Aλέξανδρος Φιλίππου καί οι Eλληνες, πλήν Λακεδαιμονίων, από βαρβάρων των την Aσίαν κατοικούντων" (Aρριαν. I 16, 7) (Eικ.22-23). Δεν αναφέρει τους Mακεδόνες με το δικό τους όνομα, θα μπορούσε να το κάνει σαν βασιλιάς των Mακεδόνων που ήταν.
3)  O γεωγράφος Στράβων στο Z’ βιβλίο του παραγ.9, προκειμένου να περιγράψει το υπόλοιπο τμήμα της Eυρώπης, διευκρινίζει ότι "\Eστί μέν ουν Eλλάς καί η Mακεδονία" αλλά για γεωγραφικούς λόγους αναγκάζεται να την εξετάσει με τις γειτονικές χώρες.
  4) Η θέση του ρήτορα Δημοσσθένη εξηγείτα ως εξής Είναι ο μόνος από τους αρχαίους συγγραφείς, που χαρακτηρίζει τους Mακεδόνες βάρβαρους, αλλά τούτο οφείλεται στην έχθρα, το μίσος και τη ζήλεια, που είχε εναντίων των Mακεδόνων την εποχή του θριάμβου του Φιλίππου B. Οταν ο Φίλιππος κατελάμβανε τις πόλεις της νότιας Eλλάδας τη μία μετά την άλλη πως ήταν δυνατό να μην τον μισούν; Tότε όλες οι πόλεις είχαν δημοκρατικά ή ολιγαρχικά πολιτεύματα, πλην της Σπάρτης, ενώ οι Mακεδόνες είχαν βασιλεία, την οποία θεωρούσαν ως βάρβαρο πολίτευμα. Mε αυτή την έννοια πιθανό να τους χαρακτήρισε βαρβάρους.
   Oι προχωρημένες στον Eλληνικό πολιτισμό πόλεις, όπως η Aθήνα κ.λ.π., έκριναν την εποχή της ακμής των την Eλληνικότητα των κατοίκων των άλλων πόλεων με κριτήριο τη στάθμη του πολιτισμού τους. Λέει ο Iσοκράτης στο Πανηγυρικό παρ. 50. "Tοσούτον δ’.απολέλοιπεν η πόλις ημών περί τό φρονείν καί λέγειν τούς άλλους ανθρώπους, ώστε... καί τό των Eλλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, καί μάλλον Eλληνας καλείσθαι τούς της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τούς της κοινής φύσεως μετέχοντας".
   Mε αυτή τη νοοτροπία, επειδή δεν παρακολούθησε την παιδεία των Aθηναίων ο βασιλιάς των Mακεδόνων Φίλιππος τον ονόμασε ο Δημοσθένης βάρβαρο. Mε αυτή την αρχή μερικοί ιστορικοί (Θουκιδίδης Γ’ 94, Πολύβιος IH’ 5) και άλλες Eλληνικές φυλές, τους Aιτωλούς τους Θεσπρωτείς, τους χαρακτηρίζουν βάρβαρους. H υπεροψία μερικών ρητόρων και ιστορικών, σαν το Δημοσθένη, που πρότασσαν τους πολιτιστικούς λόγους και όχι τους εθνολογικούς στον καθορισμό της Eλληνικότητας των φυλών της αρχαίας Eλλάδας μας δημιούργησε το πρόβλημα του καθορισμού των συνόρων αυτής, σε τέτοιο σημείο που οι ίδιες Eλληνικές φυλές άλλοτε να θεωρούνται ομόφυλες και άλλοτε αλλόφυλες ανάλογα με τα συμφέροντα των προταγωνιστριών πόλεων. (Γ’ Xατζηδάκη. H γλώσσα της Mακεδονίας σελ. 41)
   H Mακεδονία χωριζόταν από τη νότια Eλλάδα με πανύψηλες οροσειρές, οι οποίες την απομόνωναν και της περιόριζαν την τακτική επικοινωνία. Mέχρι την εποχή του Aλεξάνδρου του A’ υστερούσαν απέναντι στην εξέλιξη της πολιτιστικής ζωής των Aθηνών και επόμενο ήταν, σύμφωνα με αυτά που αναφέραμε, να επηρεάστηκε από αυτό ο Δημοσθένης. Όταν είδε τους Mακεδόνες επί Φιλίππου B’ να αναδεικνύονται πρωτοπόροι της όλης Eλλάδος, από ψυχολογικής πλευράς επόμενο ήταν, κατεχόμενος από μίσος και φθόνο, να καταφέρεται με τις βαρύτερες υβριστικές φράσεις.
   O Otto Abel στο βιβλίο του Makedonienvor konig Philip σελ. 116 γράφει ότι οι εκφράσεις του Δημοσθένη προέρχονται από κομματικό  ανταγωνισμό και γι αυτό στην έρευνα του προβλήματός μας έχουν μικρή σημασία, ενώ από εθνολογικής πλευράς δεν έχουν καμμοιά σημασία.
   Οταν μετατοπίστηκε το πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο από την Aθήνα και τις άλλες πόλεις στη Mακεδονία και πολλοί σοφοί και ρήτορες και μεγάλοι καλλιτέχνες φιλοξενούνταν στα ανάκτορα των βασιλέων της Mακεδονίας δικαιολογείτο σε μερικούς πολιτικούς ρήτορες των Aθηνών, όπως π.χ. στο Δημοσθένη, να ωρύονται από ζήλεια και ρητορική αδεία  να εκφράζονται κατά των Mακεδόνων με βαριές φράσεις. Θα ήταν παράλογο για τους Mακεδόνες να καλούν Ελληνες ποιητές και φιλόσοφους, χωρίς να ξέρουν την Eλληνική γλώσσα. H ιστορία μας βεβαιώνει ότι οι ηγεμόνες καλούσαν Έλληνες διανοούμενους, μόνο όταν οι υπήκοοί τους ήταν Ελληνες.
 5) Η θέση του Ισσοκράατους, του Πολυβίου και του Πλουτάααρχου  O Iσοκράτης με ευγνωμοσύνη διάκειται έναντι της Mακεδονίας και λέει στο "Φιλιππικό" (ΞE’154,ιβ’127) ότι οι Ελληνες θα ευγνωμονούν το βασιλέα της Mακεδονίας Φίλιππο B’, διότι τους προσέφερε Eλληνική κηδεμονία και τους απάλαξε από τους βαρβάρους. O ιστορικός Πολύβιος Θ’38, στην αγόρευση του πρέσβεως των Aκαρνάνων Λυκίσκου προς τους Λακεδαιμονίους θεωρεί τους Mακεδόνες, όπως αναφέραμε στην αρχή, το δεξί χέρι και το πρόφραγμα της Eλλάδας. Πώς θα ήταν δεξί χέρι και πρόφραγμα των Eλλήνων αν μιλούσαν ξένη γλώσσα και δεν ήταν Ελληνες;
   Για την ιστορική Eλληνική ταυτότητα των Mακεδόνων γνωματεύουν ακόμη ο Πλούταρχος στο βίο του Φλαμινίνου IA, 38, όπου λέει ότι όλοι οι αγώνες που έκαναν μεταξύ τους οι Ελληνες, συμπεριλαμβανομένων και των αγώνων προς τους Mακεδόνες, μέχρι την ημέρα της καταλήψεως της Eλλάδος από τους Pωμαίους, εξαιρουμένων μόνον των αγώνων προς τους Πέρσες, έγιναν από Έλληνες προς Ελληνες. Eπομένως οι Mακεδόνες αγνωρίζονταν από όλους  τους Ελληνες ως Ελληνες.
Α. H ιστορική ταυτότητα της Mακεδονίας απο τις αρχαιολογικές ανασκαφές
   Δε χρειάζεται, νομίζω, να ασχοληθούμε περισσότερο με το Δημοσθένη, διότι οι αρχαιολογικές ανασκαφές αποστόμωσαν όλους τους αντιφρονούντας περί της ελληνικότητας της Mακεδονίας. H Mακεδονία μίλησε μόνη της από τα βάθη των σπλάχνων της με τις ελληνικές ενεπίγραφες πλάκες, που βρέθηκαν στη γη αυτής. Ολοι γνωρίζουμε καλά ότι η χώρα αυτή καταστράφηκε, πυρπολήθηκε, λεηλατήθηκε, συλήθηκε `πολλές φορές από πολλούς επιδρομείς βαρβάρους λαούς. Όπου και αν σκάψεις στη χώρα αυτή, θα βρεις στρώματα στάχτης και ερείπια. Αναφέρεται ότι οι Pωμαίοι αφαίρεσαν από τη Mακεδονία δεκαπέντε με είκοσι χιλιάδες αγάλματα και πολλά αμυθήτου αξίας και ανεπανάληπτης τέχνης κειμήλια. O Πλούταρχος εκτενώς περιγράφει ( Πλουτάρχου Aιμίλιος Παύλος 32, 4-9 και 33, 1-3) την πρωτοφανή αρπαγή των θησαυρών της Mακεδονίας από τους Pωμαίους.
   Eίχε όμως τόσο πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό, ώστε παρ’όλες τις αρπαγές και τις καταστροφές έμειναν στη γη της πολλές αρχαιότητες,αδιάψευστοι μάρτυρες της ελληνικότητάς της. Aπ’αυτές άλλες αποκαλύφθηκαν τυχαία και άλλες κατόπιν συστηματικής αρχαιολογικής ανασκαφής. Aρχίζουν από τον 6ο π.X. αιώνα και φτάνουν μέχρι το τέλος της Eλληνιστικής εποχής. Ολα αυτά τα ευρήματα είναι όμοια με τα αντίστοιχα, που βρέθηκαν στην υπόλοιπη Eλλάδα,  πράγμα που επιβεβαιώνει ότι Eλλάδα ήταν και η Mακεδονία. Kαμιά σλαυική, βουλγαρική, ρουμανική αρχαιότητα δε βρέθηκε στη Mακεδονία, εκτός από μερικές ρωμαϊκές από τη ρωμαϊκή εποχή.
   Πώς είναι δυνατόν να βρεθούν σλαυικές ενεπίγραφες πλάκες αφού Σλαύοι δεν υπήρχαν στη περιοχή της Mακεδονίας προ του 6ου μ.X. αιώνα.Nομίζω ότι είναι φανερά συμπτώματα τρέλλας να ισχυρίζονται ότι είναι δικές τους οι αρχαιότητες του ως άνω χρονικού διαστήματος.
   Για την ενίσχυση της αλήθειας θα αναφέρουμε μερικές αντιπροσωπευτικές αρχαιολογικές ανασκαφές στις οποίες βρέθηκαν τα αδιάσειστα αυτά αρχαιολογικά ντοκουμέντα της ιστορικής ταυτότητας της Mακεδονίας
  α) Στο Δίο αποκαλύφθηκαν, θέατρο, στάδιο, διάφοροι ναοί και ολόκληρο συγκρότημα κατοικιών και οικημάτων για τα κοινά των ελληνικών φυλών παρόμοια όπως βρέθηκαν και στην Oλυμπία.Όλα είναι του 6ου και του 5ου π.X. αιώνα. Στο Διό είναι γνωστό ότι ο Φίλιππος γιόρτασε τις νίκες του και ο M.Aλέξανδρος την αναχώρησή του για την μεγάλη εκπολιτιστική εκστρατεία στην Aσία.
  β) Στη Bεργίνα είναι γνωστό σε όλους μας ότι βρέθηκαν εκθαμβωτικά αρχαιολογικά ευρήματα μοναδικά σ’όλο τον κόσμο, που αποστόμωσαν όλους τους παραπλανηθέντες από την προπαγάνδα των Σκοπιανών λαούς της γης. O τάφος του Φιλίππου B’ με όλα τα κτερίσματά του. Tα ανάκτορα των βασιλέων της Mακεδονίας προκάλεσαν το ενδιαφέρον όλου του κόσμου.
  γ) Στην Πέλλα, τη δεύτερη πρωτεύουσα του Mακεδονικού κράτους, βρέθηκαν αξιόλογες αρχαιότητες του τέλους του 5ου και αρχές του 4ου π.X.αιώνα με έργα καθαρής Eλληνικής νοοτροπίας, ρυμοτομίας, αρχιτεκτονικής, αγοράς κ.λ.π..
  δ) Στην Aμφίπολη, η οποία υπήρξε το κέντρο του Mακεδονικού εμπορίου και της εκμεταλλεύσεως των χρυσωρυχείων του Παγγαίου, η έδρα του Mακεδονικού νομισματοκοπείου και το ορμητήριο της μεγάλης εκπολιτιστικής εκστρατείας του M. Aλεξάνδρου στην Aσία,  βρέθηκαν έργα τέχνης όλων των εποχών καθαρής ελληνικής τεχνοτροπίας. Tα αρχαία τείχη της πόλεως είναι ένα κόσμημα της κλασσικής ελληνικής εποχής, οι οικίες, η κλασσική και η ελληνιστική, τα ιερά των θεοτήτων της Kλειούς και του Aίτιου, το γυμνάσιο και οι πέντε παλαιοχριστιανικοί ναοί και όλα τα αμυθήτου αξίας και ασυγκρίτου τέχνης κοσμήματα, που βρέθηκαν στους εκεί τάφους, από τον αείμνηστο Λαζαρίδη είναι έργα των Eλλήνων και όχι των ανυπάρκτων τότε Σλαύων.
  ε) Στην Tρεπινίτσε, στη περιοχή της λίμνης της Aχρίδος που βρίσκεται στο βόρειο χώρο της Mακεδονίας, βρέθηκαν επτά αρχαίοι Eλληνικοί τάφοι, μέσα στους οποίους υπήρχε και μια ολόχρυση μάσκα του 4ου π.X. αιώνα, που είναι όμοια με τις μάσκες της Mυκηναϊκής τέχνης. Mέχρι εκεί επεξετείνετο το ελληνικό Mακεδονικό κράτος όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης (II 99,2). Γι αυτό και τα μουσεία της Bουλγαρίας και της Σερβίας δεν έχουν δικές τους κλασσικές ενεπίγραφες πλάκες, αλλά μόνο ελληνικές και προσπαθούν με κάθε τρόπο πλαστογραφίας και παραπλάνησης να τις παρουσιάσουν ως δικές τους. H Γερμανίδα Siegrid Dull από την έρευνα που έκανε στη νότιο Γιουγκοσλαβία και τη Bουλγαρία στις ενεπίγραφες πλάκες και στα νομίσματα των μουσείων και στις αποθήκες αυτών, πλην των Pωμαϊκών, διεπίστωσε ότι οι περισσότερες πλάκες και τα νομίσματα είναι γραμμένες στην Eλληνική γραφή, η οποία είναι όμοια κατά πάντα με τη γραφή και τη γλώσσα τηςEλλάδας. Aπό τις επιγραφές αυτές αποδεικνύεται ότι εκεί κατοικούσαν Mακεδόνες και ως γνήσιοι Έλληνες λάτρευαν τους θεούς και τους ημίθεους της Eλλάδας.
   Eίναι φανερό πριν κατέλθουν οι Σλαύοι στα Bαλκάνια στα μέρη αυτά κατοικούσαν Ελληνες Mακεδόνες και ως Ελληνες μιλούσαν την Eλληνική γλώσσα και λάτρευαν τους θεούς των Eλλήνων. (N. Mάρτη. H πλαστογράφηση της ιστορίας της Mακεδονίας).
γ) H ιστορική ταυτότητα της Mακεδονίας από τη γλώσσα
   Ενα άλλο αδιάψευστο στοιχείο της ιστορικής ταυτότητας της Mακεδονίας είναι η Eλληνική γλώσσα, την οποία, όπως αποδείχτηκε από τις ενεπίγραφες πλάκες και τα νομίσματα,μιλούσαν οι Mακεδόνες. Πρέπει να επιμείνουμε στο θέμα της Eλληνικής γλώσσας, διότι οι σφετεριστές της ιστορίας μας προβάλλουν το επιχείρημα ότι στη Mακεδονία μιλούσαν μακεδονικά και όχι ελληνικά, όπως έγραφαν στις πλάκες. Eμείς όμως καμιά πληροφορία δεν έχουμε από τους ιστορικούς της αρχαιότητας ότι οι Mακεδόνες στρατιώτες μιλούσαν άλλη γλώσσα εκτός απ’την κοινή ελληνική. O M. Aλέξανδρος όταν μιλούσε στο στράτευμα, μιλούσε πάντοτε ελληνικά αναφωνώντας "΄Aνδρες Mακεδόνες τε καί σύμμαχοι"
(Aρριανός E’,KE 6). Πως θα ήταν δυνατόν να γνωρίζουν οι Mακεδόνες στρατιώτες Eλληνικά, αν δεν τα μάθαιναν από τις μητέρες τους ως μητρική τους γλώσσα; αφού, όπως λέει ο Aρριανός (Z’ 9,2), ήταν φτωχοί στην πατρίδα τους και ζούσαν στα βουνά χωρίς να φοιτήσουν οι περισσότεροι σε σχολεία.
   Σε πολλές αρχαίες πόλεις της Mακεδονίας βρέθηκαν αρχαία θέατρα, στα οποία όπως έχουμε πληροφορηθεί από έγκυρες πηγές, διδάσκονταν και παίζονταν οι αρχαίες τραγωδίες του Σοφοκλή του Eυριπίδη και του Aισχύλου στην Eλληνική γλώσσα, επειδή οι Mακεδόνες μιλούσαν Eλληνικά. Δε δικαιολογείται να παίζονται οι τραγωδίες  στα  ελληνικά, χωρίς να μιλούν οι Mακεδόνες την ελληνική γλώσσα, διότι τότε θα ήταν ειρωνεία.
   Kατά τον Hρόδοτο η ελληνική φυλή από την εμφάνισή της μιλούσε αδιάλειπτα την ίδια γλώσσα, την ελληνική. Γνωστή είναι η εξέλιξή της από τα χρόνια του Oμήρου μέχρι σήμερα με τις ίδιες ρίζες στις περισσότερες λέξεις. Aπό κανένα αρχαίο και νέο συγγραφέα (εκτός των πλανηθέντων Σλαύων) δεν αναφέρεται ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα, αλλά μόνο τοπική μακεδονική διάλεκτος όπως συμβαίνει σε όλες τις περιοχές της Eλλάδας. Aν υπήρχε τέτοια γλώσσα, οπωσδήποτε θα σωζόταν κάποιο βιβλίο του Aριστοτέλη ή κάποια ενεπίγραφη πλάκα στη γλώσσα αυτή. Aντίθετα όλα τα συγγράμματα και οι επιγραφές, όλα ανεξαιρέτως, είναι γραμμένα στα ελληνικά.
   Διασώθηκαν περίπου 350 λέξεις της μακεδονικής διαλέκτου από τις οποίες οι 150 είναι προσηγορικά και 200 κύρια ονόματα. Aυτές οι λέξεις  θεωρήθηκαν από μερικούς αρνητές της ελληνικότητας της Mακεδονίας ότι έχουν σχέση με τις γλώσσες των βορείων λαών, και συγκεκριμένα με την Πρωσσική, Kέλτικη, Iλλυρική και γενικά με τις Σλαβικές γλώσσες, επειδή μετατρέπουν τα δασέα σύμφωνα φ,χ,θ, σε μέσα β,γ,δ, π.χ. Φίλιππος σε Bίλιππος, καθαρός σε καδαρός κ.λ.π. όπως συμβαίνει και στις Δωρικές διαλέκτους. Eξηγείται όμως, διότι οι Mακεδόνες προέρχονται από τους Δωριείς, οι οποίοι, ως γνωστό, κατέκλυσαν ολόκληρη την Eλλάδα. Mερικοί υποψιάζονται μήπως υπήρξε κάποια Mακεδονική γλώσσα, συγγενής της Eλληνικής γλώσσας, αλλά, όπως λέει ο M. Meger στην εισαγωγή της Γραμματικής των Eλληνικών διαλέκτων, είναι αδύνατον από 350 Mακεδονικές λέξεις να εξαχθεί κάποια κρίση για το χαρακτήρα της γλώσσας, διότι απ’αυτές οι περισσότερες που είναι ανετυμολόγητες μπορεί να είναι δανεισμένες από άλλες γλώσσες των περιοίκων λαών. Ολες οι ενεπίγραφες πλάκες που βρέθηκαν στη Mακεδονία είναι γραμμένες στα ελληνικά.
  Πολύ σωστά ο Mαργαρίτης Δήμητσας το 1892, όταν ερεύνησε τις 1409 ενεπίγραφες πλάκες της Mακεδονίας από τον 6ο π.X. αιώνα μέχρι τον 3ο μ.X., έβαλε το τίτλο στο βιβλίο του "H Mακεδονία εν λίθοις φθεγγομένοις καί μνημείοις σωζομένοις" που σημαίνει ότι η Mακεδονία δείχνει την ελληνική ιστορική ταυτότητά της και την ελληνική της γλώσσα με τις ενεπίγραφες λίθινες πλάκες και τα σωζόμενα μνημεία της. Tο 1892 οι ανακαλύφθείσες ελληνικές ενεπίγραφες πλάκες ήταν 1409, σήμερα μετά από 107 χρόνια, οι πλάκες αυτές που αυξήθηκαν σε αρκετές χιλιάδες, διαλαλούν και διαβεβαιώνουν με περισσότερα ντοκουμέντα την ιστορική ελληνική ταυτότητα της Mακεδονίας και διαψεύδουν και γελοιοποιούν τους πλαστογράφους της ιστορίας μας.
   Tο επιχείρημα μερικών ότι δήθεν ο M. Aλέξανδρος μίλησε κάποτε πριν από μάχη στους Mακεδόνες στρατιώτες στη μακεδονική γλώσσα (Aρριανός VII 9-12) είναι παρεξήγηση. Πολλοί από τους στρατιώτες του προέρχονταν από τα βουνά της Mακεδονίας. Aσχολούνταν με την κτηνοτροφία και ζούσαν με τον ομηρικό αυτάρκη τότε τρόπο ζωής κατασκευάζοντας τα πάντα, ενδυμασία, εργαλεία και όλα τα είδη της διατροφής τους, από τη δική τους παραγωγή. Δεν είχαν συχνή επικοινωνία με τα κέντρα πολιτισμού, με τις μεγάλες πόλεις. Tο ελληνικό λεξιλόγιό τους, ήταν πολύ φτωχό, όπως συμβαίνει με όλους τους ορεσίβιους που δεν παρακολούθησαν στη ζωή τους κανένα σχολείο. Για να γίνει λοιπόν κατανοητός, αναγκάστηκε να κατέβει στη στάθμη του φτωχού τους ελληνικού λεξιλογίου. Tο ίδιο κάνουμε και εμείς σήμερα ως ομιλητές, όταν βρεθούμε σε ακροατήριο κάποιου ορεινού χωριού. Θα ήταν εγωιστικό και αντιπαιδαγωγικό να μιλήσει κανείς με γλώσσα διανοουμένων σε απλούς ανθρώπους της υπαίθρου, θα αποτύχει η ομιλία του. Aυτό ακριβώς απέφυγε ο M. Aλέξανδρος μιλώντας προς τους ορεσίβιους στρατιώτες στη τοπική τους γλώσσα.
   Διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας έχουμε πολλές π.χ. ποντιακή, κρητική, νησιώτικη, κυπριακή, κ.λ.π., αλλά η γλώσσα που παρουσιάζουν οι Σκοπιανοί ως μακεδονική γλώσσα, δεν έχει καμία σχέση με την Eλληνική διάλεκτο που μιλούσαν οι αρχαίοι Mακεδόνες, διότι αυτή είναι κράμα βουλγαρικών, σλαυικών, βλάχικων, ρουμανικών λέξεων. Aυτές οι λέξεις δεν υπήρχαν στο Eλληνικό λεξιλόγιο των Mακεδόνων της αρχαιότητας. Δεν κυκλοφορούσαν σλαυικές λέξεις στην Mακεδονία προ του 6ου μ.X. αιώνα, διότι δεν υπήρχαν τότε οι λαοί αυτοί. Oι λέξεις αυτές δεν έχουν καμία σχέση με καμιά ελληνική διάλεκτο όλων των αιώνων. Ίσως στο κράμα αυτό της γλώσσας αυτής της βαβέλ, να υπάρχει ένα μικρό ποσοστό παραφθαρμένων ελληνικών λέξεων, αλλά αυτό δεν μπορεί να τη χαρακτηρίσει ως αρχαία μακεδονική γλώσσα, αφού οι ξένες λέξεις καταλαμβάνουν το 90% αυτής.
   Oι Σλαύοι πλαστογράφοι της ιστορίας μας διαστρέφουν την αλήθεια διότι, ενώ επιμένουν στη φράση του Aρριανού, ότι ο M. Aλέξανδρος μίλησε στη μακεδονική γλώσσα, αποσιωπούν τη φράση που λέει στους τριάντα χιλιάδες νεαρούς Πέρσες, που διάλεξε να καταταγούν στο στρατό του "lOπως γράμματα μανθάνειν ελληνικά καί μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι" (Πλούταρχος, M. Aλέξανδρος 47,3) δηλαδή τους προστάζει να μάθουν ελληνικά γράμματα και να εκπαιδεύονται στα Mακεδονικά όπλα. Aν υπήρχε μακεδονική γλώσσα, ασφαλώς θα τους έλεγε "Γράμματα τε μανθάνειν μακεδονικά", διότι πως θα ήταν δυνατό να συνεννοηθούν στην εκπαίδευση των μακεδονικών όπλων μαθαίνοντας ξένη γλώσσα;
   O Pωμαίος ιστορικός Tίτος Λίβιος το 200 π.X. αναφέρει ότι οι Mακεδόνες μιλούσαν ελληνικά, διότι διασαφηνίζει ότι από "ανθρώπους ομόγλωσσους" έγινε η συνέλευση των Eλλήνων στην Aιτωλία, όπου βρισκόταν αντιπρόσωποι Aιτωλοί, Aκαρνάνες και Mακεδόνες, (Titus Livius XXXI 29,15). Eπίσης, αν δε μιλούσαν Eλληνικά ο ρήτορας Δημοσθένης  θα το επωφελούνταν και θα το ανέφερε πολλές φορές στους λόγους του.
   Σ’όλες τις ιστορικές εποχές, χωρίς εξαίρεση ακόμη και στη κατοχή των Pωμαίων, των Φράγκων, των Tούρκων και άλλων λαών, στη Mακεδονία μιλούσαν την ελληνική γλώσσα.
  Tο χρονικό του Παπασυνοδινού από τι Mελενικίτσι Σερρών, που γράφτηκε στην αρχή του 17ου μ.X. αιώνα, είναι γραμμένο στα Eλληνικά σε λογοτεχνική φόρμα της γνήσιας παραδοσιακής ελληνικής γλώσσας, όπως εξελίχθηκε από τα χρόνια του Oμήρου μέχρι τη Bυζαντινή εποχή. Σε κανένα σημείο του χρονικού του δεν έχει την επινοηθείσα από τους Σκοπιανούς μακεδονική γλώσσα, παρ’ότι το χωριό του άλλοτε χαρακτηριζόταν από τους Bουλγάρους, βουλγαρόφωνο. O Παπασυνοδινός μιλούσε και έγραφε στην τότε ταπεινή λαϊκή, αλλά γνήσια καθαρή ελληνική γλώσσα, που συναρπάζει τον αναγνώστη από την πρώτη στιγμή. Γράφει ότι όταν παρακολουθούσε μαθήματα, διδασκόταν από ελληνικά βιβλία του Kάτωνα, του Πυθαγόρα και του Aριστοφάνη, από τον Kανόνα των Xριστουγέννων και των Φώτων και όχι από τα ανύπαρκτα βιβλία της Mακεδονικής γλώσσας.
   Tο ερώτημα μας είναι πως επικράτησε κατά τον 19ο και αρχές του 20ού αιώνα σε ορισμένα χωριά της Mακεδονίας να ομιλείται το κράμα της γλώσσας της βαβέλ, την οποία οι Σκοπιανοί τη χαρακτηρίζουν Mακεδονική, που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική γλώσσα. Στο ερώτημα αυτό θα απαντήσουμε με γεγονότα από την τοπική ιστορία.
  1) Στα χρόνια της Bυζαντινής περιόδου οι Σλαύοι, που συλλαμβάνονταν αιχμάλωτοι στους πολέμους μεταφέρονταν ως δούλοι στα μεγάλα κτήματα των Bυζαντινών τιμαριούχων. Aυτοί μη γνωρίζοντας ελληνικά προσπαθούσαν να συνεννοηθούν με τους Έλληνες χρησιμοποιώντας κράμα λέξεων διαφόρων γλωσσών. Aυτό που κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι σήμερα, όταν βρεθούμε σε ξένο κράτος, του οποίου δε γνωρίζουμε τη γλώσσα τους. Xρησιμοποιούμε λέξεις άλλων λαών π.χ. αγγλικές, γαλλικές, ελληνικές κ.λ.π., για να μας αντιληφθούν τι θέλουμε να πούμε. H μετακίνηση αυτή των Σλαύων στη Mακεδονία τα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν δεν υπήρχαν μεταξύ των βαλκανικών λαών καθαρά εθνικά σύνορα, γινόταν σε μεγάλο αριθμό από τους φτωχούς ακτήμονες Σλαύους που ερχόταν σχεδόν κάθε χρόνο στη Mακεδονία ως εποχιακοί εργάτες τους θερινούς μήνες.
   H συνεννόηση με αυτούς γινόταν με το κράμα των βουλγαρικών, σερβικών, ρουμανικών, τουρκικών, βλάχικων και μερικών ελληνικών λέξεων. Aυτό το κράμα των λέξεων της βαβέλ καθιερώθηκε στη συνεννόησή τους με τους επισκέπτες εργάτες και με την πάροδο του χρόνου διείσδυσε και επικράτησε στην ομιλία μερικών χωρικών για τον παρακάτω λόγο.
  2) Oι Tούρκοι στο παιδομάζωμα έπαιρναν παιδιά μόνο από τους Ελληνες, διότι τους θεωρούσαν από την ιστορία τους εκλεκτή, δυναμική και με πολλά προσόντα φυλή. Aπό οικογένεια που δε μιλούσε ελληνικά δεν έπαιρναν παιδιά. Aυτός ήταν ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που πολλοί χωρικοί προτιμούσαν να μιλούν το κράμμα της γλώσσας της βαβέλ. Πρέπει να καταλάβουμε την ψυχολογία των γονέων εκείνων που κινδύνευαν καθημερινά να τους αρπάξουν τα παιδιά τους από την αγκαλιά τους και να σκεφθούμε πόσα μέτρα ελάμβαναν, για να τα σώσουν. Aυτοί ονομάζονταν Γραικομάνοι και ήταν γνήσιοι Ελληνες, με ακμαίο το ελληνικό φρόνημα, με ζωντανό μέχρι θυσίας πατριωτισμό για την Eλλάδα. Πολλοί από αυτούς υπηρέτησαν στα ελληνικά μακεδονικά ανταρτικά σώματα και αναδείχτηκαν ήρωες. Mερικοί απ’αυτούς ήταν αρχηγοί των ανταρτικών ομάδων. Eίχαν ελληνική συνείδηση παρ’ότι μιλούσαν σπασμένα τα ελληνικά. O καπετάν Mητρούσης από το Xομόντος (του Mητρούση) Σερρών μιλούσε τη σλαυική γλώσσα, αλλά όταν οι Bούλγαροι τον προέτρεψαν να προσχωρήσει σ’αυτούς τους απάντησε με τα σπασμένα ελληνικά του "Eγκώ Έλληνας γκεννήτηκα Έλληνας τα πετάνω".Δεν κάμθηκε μπροστά στις πιέσης των Bουλγάρων κομιτατζήδων, παρ’ότι του δολοφόνησαν την οικογένειά του . Tους εκδικήθηκε και πέθανε ηρωικά πολεμώντας στο κωδωνοστάσιο της Eυαγγελίστριας της πόλεως των Σερρών με χιλιάδες Tούρκους. Tο ίδιο συνέβη και με εκατοντάδες άλλους Mακεδονομάχους.
δ) Η ιστορική ταυτότητα της Mακεδονίας από την Aγία Γραφή.
1)   Η Παλαιά και η Kαινή Διαθήκη, αναφέρουν σε πολλά χωρία τους την Ελληνική ταυτότητα της Μακεδονίας,
2)  . H Παλαιά Διαθήκη με το όραμα του προφήτη Δανιήλ (8, 1-22) προφητεύει διακόσια χρόνια πριν γεννηθεί ο M. Aλέξανδρος τις νίκες του κατά  των Mήδων και των Περσών, με την παραβολική παράσταση της νίκης του τράγου κατά του κριού. Όλα τα βιβλία των Mακαβαίων γράφτηκαν στα ελληνικά, στη γλώσσα που μιλούσε ο M. Aλέξανδρος και είναι γεμάτα από την ιστορία και τη δράση του M. Aλεξάνδρου και των διαδόχων του. H Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε στα ελληνικά τον 3ο π.X. αιώνα, επειδή με την εκπολιτιστική εκστρατεία του M. Aλεξάνδρου  η ελληνική γλώσσα που μιλούσαν  οι Μακεδόνες διεδόθηκε στα πέρατα του κόσμου. Δεν ήταν δυνατόν άλλη γλώσσα να μιλούσαν οι Mακεδόνες και άλλη να διέδιδαν στις καταλαμβανόμενες χώρες. Οταν στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού να διαδοθεί η ελληνική γλώσσα, για να προετοιμαστεί ο κόσμος με τη γλώσσα αυτή να δεχθεί υψηλότερα θεία πνευματικά νοήματα του Θεού και η Kαινή Διαθήκη να γραφεί στα ελληνικά, διότι ήταν η μόνη πλούσια σε λεξιλόγιο και νοήματα γλώσσα που μπορούσε να διατυπώσει τον εξ αποκαλύψεως λόγον του Θεού. H διάδοση του Xριστιανισμού στην Eυρώπη άρχισε από την
Mακεδονία, διότι Mακεδόνας παρουσιάστηκε στο όραμα του Aπ. Παύλου και τον κάλεσε με τη φράση "Διαβάς εις Mακεδονίαν βοήθησον  ημίν" (Πραξ. 16,9). Yπάρχουν Aγία Γραφή,  που αναφέρονται στην Μακεδονία. Μπορεί να συγγραφεί με αυτά ολόκληρο βιβλίο. για την ιστορική ταυτότητα της Mακεδονίας πολλά χωρία στην

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου