Κάτι φαίνεται ν’ αλλάζει…

Ούτε μάντεις κακών είμαστε ποτέ, ούτε πανηγυρίζουμε για κάθε μικρή νίκη ή για κάθε καλή εξέλιξη για την οικονομία.

Ωστόσο, κάτι φαίνεται να αλλάζει στη χώρα, κάπως πάει να στρίψει το τιμόνι και να μην πέσουμε στα βράχια.

Κανείς δεν παραγνωρίζει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Και κανείς δεν εθελοτυφλεί μπροστά στο παγόβουνο που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα, κι αυτό δεν είναι άλλο από την έξοδο από την κρίση μέσω της ανάπτυξης.

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα και μπορεί να γίνουν ακόμη χειρότερα αν επικρατήσει κοινωνικός αναβρασμός, κλείσιμο δρόμων, τυφλές απεργίες.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, φαίνεται μια αχτίδα φωτός ή όπως λένε κάποιοι, μέσα στο 2013 θα ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού και θα αρχίσουμε δειλά να πηγαίνουμε προς τα πάνω.

Δεν είναι καμιά παράλογη εκτίμηση ούτε κανένα πρόωρο συμπέρασμα. Άλλωστε, η επέκταση ενός

κινήματος «δεν έχω να πληρώσω φόρους» είναι ο πιο πιθανός αλλά και ο πιο τρομακτικός κίνδυνος.

Όμως, δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσουν χωρίς σχολιασμό ορισμένα καλά νέα. Όπως για παράδειγμα την ψήφο εμπιστοσύνης από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όπως η Hewlett Pakcard μαζί με την Cosco ή πρόσφατα η P&G, η Henkel κλπ.

Σε αντίθεση με κάποιους Έλληνες επιχειρηματίες όπως ο Ο. Κυριακόπουλος της S&B που φεύγουν από τη χώρα.

Δεν πρέπει επίσης να αφήσουμε απαρατήρητο το γεγονός ότι επιστρέφουν οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου εκτιμάται ότι ξαναμπήκαν στα ελληνικά γκισέ περί τα 15 δις. ευρώ. Οι καταθέσεις, σύμφωνα με την ΤτΕ, έχουν φτάσει τα 173 δις ευρώ τον Δεκέμβριο. Άλλωστε, και σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο, σύμφωνα με έρευνα των FT έχουν επιστρέψει 100 δις. ευρώ μέσα στους τελευταίους 4 μήνες του 2012.

Αισιοδοξία επικρατεί και για τις εξαγωγές αλλά και για την προσπάθεια που κάνουν, χωρίς πολύ δημοσιότητα, χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι υλοποιούν καινοτόμες ιδέες και πάνε μπροστά, βγάζουν χρήματα, προσφέρουν στην πατρίδα.

Η κρίση φαίνεται ότι βάζει τις βάσεις ώστε να βγει ο Έλληνας από τη «μούχλα», το δημοσιοϋπαλληλίκι, τις λαμογιές, τις επιδοτήσεις και τα κοινοτικά κονδύλια.

Εκατοντάδες νέοι κάνουν πραγματικά θαύματα στον αγροτικό τομέα, τον τουρισμό, την τεχνολογία.

Είναι πράγματι καλή εξέλιξη ότι στον τουριστικό τομέα γίνεται δουλειά και θα έχουμε πάνω από 1,5 εκατ. τουρίστες περισσότερους από πέρυσι.

Είναι επίσης ενθαρρυντικό ότι η ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται πως οι συντεχνίες με τα παράλογα αιτήματά τους, έχουν τελειώσει. Γι’ αυτό και αντιδρά με σοβαρότητα και αυστηρότητα σε φαινόμενα τύπου Φωτόπουλου, Σταματόπουλου ή Μπούτα.

Είναι επίσης θετικό ότι δεν έχουμε τις ακραίες αντιδράσεις του παρελθόντος όταν επιχειρείται να νοικοκυρευτεί το κράτος. Να κλείσουν υπηρεσίες – φαντάσματα, να συγχωνευτούν εφορίες ή πανεπιστήμια, να γίνει εξορθολογισμός της κατανομής των δημοσίων υπαλλήλων.

Και να πούμε και μια αλήθεια. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Σαμαρά και τον Στουρνάρα για πολλά. Αλλά δε μπορείς να πεις ότι υποκύπτουν σε εκβιασμούς ή πιέσεις πολιτικών ή άλλων συμφερόντων που θέλουν το μικρορουσφετάκι τους ή την εξαίρεσή τους από κάποιο επώδυνο μέτρο.

Κάτι φαίνεται ν’ αλλάζει, αργά, δειλά αλλά είναι γεγονός. Αν ξυπνήσουν και λίγο στον τομέα της ανάπτυξης, της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και των αποκρατικοποιήσεων τότε θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι γύρισε το καράβι και η Ελλάδα δε θα γίνει Τιτανικός.