Τρομοκρατία, συμφέροντα και αποσταθεροποίηση

Η ένοπλη πάλη ήταν ανέκαθεν η ανώτερη μορφή πάλης για τα επαναστατικά κινήματα, όποια μορφή και ιδεολογία κι αν είχαν. Παρόλα αυτά τα πολιτικά αποτελέσματά της τρομοκρατίας στην μεταπολεμική Δυτική Ευρώπη ήταν φτωχά. Μόνο ολιγομελή ακροαριστερά ακροατήρια μπόρεσαν να συγκινήσουν οργανώσεις όπως η RAF, η “Μπάαντερ-Μαϊνχοφ” και η 17Ν με τον ΕΛΑ στην δική μας περίπτωση. Αντιθέτως, η τρομοκρατία πρόσφερε σχεδόν παντού όπου εμφανίσθηκε επιχειρήματα για να καταργήσει το κράτος δημοκρατικά δικαιώματα και κεκτημένα που κατέκτησαν με αγώνες δεκαετιών άλλοι που δεν είχαν καμία σχέση με την τρομοκρατία. Και στο τέλος αποδείχθηκε ότι δε υπήρξαν ούτε καν αυτό που στα λαϊκά ρομάντσα ενδεχομένως να συγκινούσε κάποιους: οι “αγνοί τρομοκράτες”. Όλοι – μα όλοι – είχαν σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες είτε της μίας, είτε της άλλης πλευράς του Σιδηρού Παραπετάσματος.

Ωστόσο, παρά την περιορισμένη πολιτική απήχηση της τρομοκρατίας, στη σημερινή ελληνική

συγκυρία υπάρχει ο κίνδυνος η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων  να αναδειχθεί καταλυτική και να προκαλέσει αποτελέσματα ανεξέλεγκτα από τις ίδιες της τρομοκρατικές οργανώσεις. Αποτελέσματα που θα δρομολογήσουν και θα ελέγξουν μηχανισμοί ισχυρότεροι. Υπάρχει ο κίνδυνος δηλαδή να επαναληφθεί αυτό δηλαδή που συνέβη πολλές φορές με τον ΕΛΑ. Που νόμιζε , για παράδειγμα, ότι επιτίθεται σε συμφέροντα του Ισραήλ στην Ελλάδα για λόγους “επαναστατικής αλληλεγγύης” στους Παλαιστίνιους αγωνιστές, αλλά στην πραγματικότητα πίσω από την επίθεση βρισκόταν ο Κάρλος που ενεργούσε για λογαριασμό της Συρίας. Στα αρχεία της Στάζι είναι επίσης καταγεγραμμένη μια επιχείρηση του Κάρλος στην Ελλάδα με την κωδική ονομασία Dominique, στο πλαίσιο της οποίας ο Κάρλος είχε συμφωνήσει με την τρομοκρατική οργάνωση του Πακιστάν «Al Zulfikar» να επιτεθεί σε αραβικούς στόχους. Για το σκοπό αυτό έβαλε τον ΕΛΑ να επιτεθεί στις 13-4-1983 εναντίον της πρεσβείας της Σαουδικής Αραβίας στο Ψυχικό. Οι «εγκέφαλοι» του ΕΛΑ νόμιζαν βεβαίως ότι αγωνίζονταν εναντίον του «παγκόσμιου καπιταλισμού και των οργάνων του»

Η μελέτη των παραδειγμάτων αυτών από την όχι και τόσο μακρινή … “προϊστορία” του ΕΛΑ και της 17Ν ενδεχομένως να είναι πολύ χρήσιμη στη σημερινή συγκυρία. Ακριβώς επειδή ο συνδυασμός μνημονίων και αυστηρών μέτρων λιτότητας, γενικευμένης απαξίωσης των πολιτικών κομμάτων, ανέχειας, ανεργίας και φτώχειας αλλά και έντονου επιχειρηματικού και διεθνούς ανταγωνισμού για τα ασημικά της χώρας δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα στο οποίο η τρομοκρατία μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης και να προκαλέσει, όπως γράφουμε προηγουμένως, αποτελέσματα ανεξέλεγκτα από τους ίδιους τους “τρομοκράτες” και ελεγχόμενα από μηχανισμούς ισχυρότερους.

Σε όσους σπεύσουν να αμφισβητήσουν όσα γράφουμε και να  ψελλίσουν τα γνωστά περί “θεωριών συνωμοσίας” θα απαντήσουμε με απλούς συλλογισμούς:

Πρώτον: η επίθεση στα κεντρικά γραφεία του κυβερνώντος κόμματος και οι πυροβολισμοί στο γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας είναι πρωτοφανής όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και … διεθνώς. Πρόκειται για μια ενέργεια που δείχνει προσεκτικό σχεδιασμό, προμελέτη και εκτέλεση που ξεφεύγει από τα δεδομένα των … Εξαρχείων. Όπως έχουμε ξαναγράψει θέλει πείρα και …”μπολς” να στέκεσαι στην Συγγρού και να ρίχνεις με Καλάσνικωφ στο γραφείο του πρωθυπουργού.

Δεύτερον, εξίσου πρωτοφανής είναι και η χθεσινή βομβιστική επίθεση στο Mall.  Αν αδιαφορούσε κάποιος για το τηλεφώνημα, αν γινόταν κάποιος λάθος στην διαδικασία εκκένωσης, αν επικρατούσε πανικός ή απλά μπλοκάριζε μια κυλιόμενη σκάλα θα μιλούσαμε σήμερα για μεγάλη τραγωδία και όχι για έναν ή δύο ελαφρά τραυματίες.

Είναι προφανές λοιπόν ότι το παιχνίδι χοντραίνει επικίνδυνα, αλλά το ερώτημα είναι ποιος το κάνει.

Πρόκειται για κλιμάκωση των μπαχαλάκηδων, των γκαζάκηδων και των απανταχού κουκουλοφόρων που πήραν στα χέρια τους Καλάσνικοφ και χύτρες-βόμβες και προχωρούν σε τολμηρές ενέργειες αποσταθεροποίησης; Πολύ βολικό χωρίς να αποκλείεται.

Θα μπορούσε επίσης να είναι επανενεργοποίηση κάποιων τρομοκρατικών οργανώσεων που βρίσκονται εν υπνώσει, αν και η Αστυνομία έχει κατά καιρούς πετύχει σημαντικά πλήγματα; Κι αυτό θα μπορούσε να είναι μια βολική εξήγηση.

Μήπως, όμως, κάποιοι θα πρέπει να σκεφτούν και την πιθανότητα τα πολύ καλά οργανωμένα χτυπήματα στην Συγγρού και το Mall να είναι μήνυμα από ξένες μυστικές υπηρεσίες και κράτη που δεν τους αρέσουν κάποιες ενέργειες της κυβέρνησης;

Η χώρα μας, σε αυτή την κρίσιμη φάση που διέρχεται, που όμοιά της, έχει πολλές δεκαετίες να ζήσουν οι Έλληνες, βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτοφανούς σύγκρουσης ξένων συμφερόντων για τα ιμάτιά της. Όπως εξηγούμε και σε άλλη ανάρτηση, η γεωπολιτική σύγκρουση με επίκεντρο την Ελλάδα έχει ξεπεράσει τα συνήθη όρια στο παρασκήνιο και είναι πολλά τα επεισόδια, πίσω από τις κουρτίνες της εξουσίας.  Για παράδειγμα, υπάρχουν δημοσιεύματα για δυσαρέσκεια των Αμερικανών, ή του Ισραήλ, ή των Ρώσων  για την ενίσχυση της γερμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Όπως επίσης και για το ενδεχόμενο ανατροπής του ενεργειακού χάρτη στην περιοχή με ενίσχυση της ρωσικής παρουσίας. Ποιος, λοιπόν, δε μας λέει ότι κάποιοι επιχειρούν αποσταθεροποίηση της χώρας που θα τους βόλευε;

Μερίδα του “δημοκρατικού” και “προοδευτικού” Τύπου προσπαθεί πάντως επιμόνως  να μας πείσει ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των επιθέσεων της αστυνομίας στις καταλήψεις και τον αναρχοαυτόνομο χώρο.  Πρόκειται για μια ανάλυση που ηθελημένα ή όχι αγνοεί ότι την ίδια στιγμή μαίνεται από την μια η πολιτική αντιπαράθεση ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη ο πόλεμος ξένης και ντόπιας διαπλοκής για τα ασημικά της χώρας.

Επειδή λοιπόν σε εμάς τουλάχιστον φαίνεται κάπως δύσκολο ένας από τους συνήθεις Έλληνες  υπόπτους να αποκτήσει τον επαγγελματισμό που απαιτεί η επιχείρηση στην Συγγρού και η χθεσινή στο Mall,  οι προβληματισμοί μας και οι ανησυχίες  μας αυξάνονται μαζί με τους ψιθύρους και τις εικασίες περί επαγγελματικού κτυπήματος και “ένσφαιρου μηνύματος”, από όποια διαδρομή κι αν προέρχεται, διαπλεκόμενη και μή.

Μας φαίνεται  επίσης εντελώς περίεργο το πως ξαφνικά ενώ στην ημερήσια διάταξη κυριαρχεί η έντονη πολιτική αντιπαράθεση ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ, η τρομοκρατία να παίρνει ξαφνικά την θέση του δεύτερου με μια επιχείρηση πρωτοφανούς βεληνεκούς για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα : επίθεση στο γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας.