Ή αλλάζουμε μυαλά ή στον ...πάτο για πολλά-πολλά χρόνια

Υπάρχει ένα ερώτημα που αιωρείται από όλους μας τον τελευταίο καιρό, συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου.

Το ερώτημα είναι, αν η προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας τελικά θα αποδώσει και πότε θα δούμε αυτή την περιβόητη ανάπτυξη;
 

Πριν απαντήσω στο ερώτημα, να πω ότι η ανάπτυξη δεν είναι κάτι που γίνεται κατά βούληση. Δεν εξαρτάται δηλαδή από κάποιον ή από την όποια πολιτική ηγεσία ή από κάποιο κόμμα. Πάνω από όλα, δεν μπορεί να γίνει άπλα αν πατήσεις κάποιο κουμπί.
 

Επίσης, ανάπτυξη δεν είναι συνάρτηση του τι λεφτά έχει να ξοδέψει ή να σπαταλήσει η εκάστοτε κυβέρνηση. Εδώ και 40 χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις σπαταλούν πόρους και χρήματα (με δανεικά) για ανάπτυξη και βλέπετε που είμαστε σήμερα.
 

Ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνο από την αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, που είναι όμως συνάρτηση των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα διότι αποσκοπεί στο κέρδος.
 

Οτιδήποτε άλλο δεν θα επιφέρει ανάπτυξη. Ναι μεν ορισμένα προγράμματα ευρωπαϊκών επιδοτήσεων θα βοηθήσουν, ναι μεν οι δημόσιες επενδύσεις επίσης θα βοηθήσουν, αλλά αν δεν επενδύσουν οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις αυτής της χώρας, ανάπτυξη ουσιαστική και μακροχρόνια δεν θα δούμε.
 

Σημειωτέον ότι για να γίνουν αυτά, οι επιχειρήσεις αυτές θα πρέπει να αποσκοπούν στο κέρδος. Αν δεν υφίστανται οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για κέρδος, επενδύσεις ουσιαστικές από τον ιδιωτικό τομέα δεν θα γίνουν και δεν θα δούμε ουσιαστική -παρά περιστασιακή στην καλύτερη περίπτωση- ανάπτυξη.
 

Άρα πρώτο μέλημα της όποιας ελληνικής κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει προϋποθέσεις για κέρδος. Αν δεν υφίστανται αυτές οι προϋποθέσεις, ο ιδιωτικός τομέας δεν θα επενδύσει και δεν θα έχει έσοδα και το κράτος από την κερδοφορία αυτή...
 

Προσωπικά όμως δεν βλέπω και πολλά που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω προϋποθέσεις για κέρδος στη χώρα μας. 

Αντί αυτού, βλέπουμε έναν ανελέητο πόλεμο του κράτους κατά του επιχειρείν. 

Βλέπω τον πολιτικό κόσμο (όχι όλους) να μιλούν με τα χειρότερα λόγια για την πάσης φύσεως ιδιωτική πρωτοβουλία και βλέπω ορισμένους άλλους που δεν θέλουν καν να γίνουν επενδύσεις, είτε ξένες είτε ντόπιες.
 
Αγαπητέ αναγνώστη, μπορεί η Ευρώπη να μας κρατήσει στο ευρώ, μπορεί να μας διαγράψουν και άλλα 100 δισ. ευρώ (και θα μας τα διαγράψουν) και μπορεί να μας δίνουν κάνα ψιλό που και που (ΕΣΠΑ κτλ), αλλά αν δεν προσπαθήσουμε εμείς, ανάπτυξη δεν θα δούμε.
 
Δεν είναι μόνο το θέμα ότι δεν έχουμε μια σταθερή φορολογική πολιτική και ότι επικρατεί νομικό μπάχαλο, είναι και το ότι έχουμε μια γενικότερη κουλτούρα κατά του επιχειρείν.
 
Δεν μπορεί η Ευρώπη να καταργήσει το ΚΒΣ για εμάς, εμείς πρέπει να το κάνουμε. 

Δεν μπορεί να καταργήσει η Ευρώπη την υποχρεωτική δημοσίευση ισολογισμών και την υποχρεωτική εγγραφή στα επιμελητήρια. Θα έπρεπε εμείς να το κάνουμε από μόνοι μας. 

Όσο και να προσπαθεί η Ευρώπη να μας βάλει σε μια σειρά, αν δεν θέλουμε εμείς, σε σειρά δεν θα μπούμε. 

Επίσης, δεν μπορείς από την μια να πολεμάς την ιδιωτική πρωτοβουλία και από την άλλη να περιμένεις να επενδύσει λεφτά διότι έτσι σε βολεύει.
 
Και ναι μεν μπορεί να βρήκαμε πάτο (και το πιστεύω πραγματικά αυτό), αλλά πάτος δεν σημαίνει ότι φύγαμε πάνω και δεν σημαίνει ανάπτυξη και δεν σημαίνει ότι όλα θα πάνε καλά από δω και μπρος.
 
Διότι αν δεν αλλάξουμε μυαλά, στον πάτο μπορεί να είμαστε για πάρα πολύ καιρό (χρόνια ολόκληρα) χωρίς ανάσα και χωρίς προοπτική.
 
Άρα μιλώντας με ορολογία τεχνικής ανάλυσης, προς το παρόν έχουμε σχηματισμό πυθμένα. Ποιος σχηματισμός θα ακολουθήσει όμως δεν είναι τυχαίο, αλλά εξαρτάται από εμάς να διαμορφώσουμε το διάγραμμα.
 
Και ναι μεν ορισμένες φορές ακούμε καλά λόγια για την αγορά από την πολιτική ηγεσία, αλλά η αγορά έχει χορτάσει από λόγια και θέλει έργα. 

Και αν δεν δούμε πραγματικά έργα και αλλαγές στους θεσμούς ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για κέρδος στην χώρα μας, ο σχηματισμός πυθμένα μπορεί να έχει διάρκεια.
Γ.Καισάριος
http://www.capital.gr