Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Το δίκαιο του χειροδύναμου



Οταν κυκλοφορήσει στην Αμερική αντιισλαμικό βιντεάκι της πυρκαγιάς, οι μουσουλμάνοι αντιδρούν. Καίνε πρεσβείες δυτικών χωρών, κάνουν ντονέρ κεμπάπ Αμερικανούς διπλωμάτες και πιστολιάζουν αδιακρίτως όποιον νομίζουν ότι α) συμμετείχε στη δημιουργία του βίντεο, β) δεν συμμετείχε, αλλά το είδε και του άρεσε και γ) ούτε συμμετείχε ούτε το είδε, αλλά θα του άρεσε αν το έβλεπε. Τα ίδια γίνονται με διάφορες γελοιογραφικές απόπειρες «κριτικής» στην επικρατούσα θρησκεία του αραβικού κόσμου. Αν οποιοσδήποτε σκιτσογράφος τολμήσει να προσπαθήσει να βγάλει γέλιο με τα ιερά και τα όσια των μουσουλμάνων, θα βγει ένας κύριος με μούσι που θα φέρνει του Χομεϊνί, θα κουνάει το δάχτυλο και θα επικηρύξει το κεφάλι του καλλιτέχνη (μόνο το κεφάλι, χωρίς το σώμα) για μερικά εκατομμύρια δολάρια. Από κάτω θα αλαλάζουν άλλοι μουσάτοι, τα μάτια τους θα πετάνε τέτοιες σπίθες, που θα σε κάνουν να νομίσεις ότι
είναι αφιονισμένοι. Μόλις γίνουν όλα αυτά, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, οι πρωθυπουργοί των δυτικών κρατών, ο ΟΑΣΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΗΛΠΑΠ Μάλτας και η ΕΘΕΛ Νορβηγίας θα βγάζουν ανακοινώσεις εναντίον των καλλιτεχνημάτων «που προκάλεσαν το θρησκευτικό αίσθημα των μουσουλμάνων».


Γραβάτες και σώβρακα

Θα γράψουν τις ανακοινώσεις καταδίκης κατάχλομοι και με εμφανή τα σημάδια της διάρροιας στα παντελόνια και στις φούστες τους. Αυτό όχι από συστολή και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα -ένα εκ των οποίων είναι το θρησκεύεσθαι-, αλλά από καθαρή τρομάρα. «Ασε τώρα μην καθυστερήσουμε να καταδικάσουμε το άσκοπο χιούμορ και βάλουν καμιά βόμπα στα γραφεία και μας κάνουν θερινούς» θα λένε από μέσα τους οι (συνήθως) αλαζόνες γραφειοκράτες. Με αυτόν τον τρόπο ενθαρρύνουν την άσκηση βίας στο όνομα της πίστης. Ομως, όταν είναι σίγουροι ότι οι πιστοί άλλων θρησκειών που αντιμετωπίζουν δεν είναι βίαιοι, τότε θυμούνται το δικαίωμα «στην ελεύθερη έκφραση» και τον «σεβασμό στην τέχνη». Εκ του ασφαλούς είναι γενναίοι, όπως είναι όλα τα αξιοθρήνητα ανθρωπάκια που έτυχε να αναλάβουν οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Ωστόσο, αυτή η διπροσωπία και η χρήση διαφορετικών μέτρων και σταθμών αποθρασύνει ακριβώς εκείνους που πρέπει να αποθαρρυνθούν από την άσκηση βίας. Οι φανατισμένοι, επειδή γνωρίζουν ότι η συνταγή του φόνου και του αίματος «περνάει», συνεχίζουν και κλιμακώνουν την παραφροσύνη τους.


Παναγιώτης Λιάκος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου