Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Το Ασφαλιστικό μας Σύστημα του Παναγιώτη Καταγή

Το Ασφαλιστικό μας σύστημα είναι υψηλού κόστους και χαμηλής κοινωνικής απόδοσης και γι’ αυτό το λόγο βρίσκεται σε διαρκή αμφισβήτηση και κρίση.
Οφείλει να υπηρετεί δύο βασικούς στόχους: Παροχή ανθρώπινων υπηρεσιών υγείας και εξασφάλιση αξιοπρεπούς σύνταξης στους εργαζόμενους.
Στηρίζεται στις εισφορές των ασφαλισμένων τις οποίες καταβάλλουν στα ασφαλιστικά ταμεία τόσο οι ίδιοι όσο και οι εργοδότες. Αυτές θα αποτελέσουν τη βάση για τον υπολογισμό της σύνταξής τους, σύμφωνα με την αρχή της ανταποδοτικότητας, όταν φτάσουν πια σε ηλικία συνταξιοδότησης.
Όμως τα τελευταία χρόνια ο υποτιθέμενος ειλικρινής -συντεταγμένος ή ασύντακτος- διάλογος και οι επιμέρους παρεμβάσεις στο σύστημα έχουν αναδείξει με τρόπο ξεκάθαρο τις σοβαρές αιτίες της κρίσης του.
Ως κυριότερες δε θεωρούνται οι εξής:
1) Το δημογραφικό πρόβλημα – η γήρανση του πληθυσμού και η επακόλουθη ανατροπή της αναλογίας ασφαλισμένων – συνταξιούχων. Στην Ευρώπη μια καθιερωμένη αναλογία για να σταθεί στο ύψος του το σύστημα είναι της τάξης 1:4 ή 1:5 (ένας συνταξιούχος για κάθε τέσσερεις ή πέντε εργαζόμενους). Στην Ελλάδα σήμερα η αναλογία αυτή είναι της τάξης του 1:1,8…
2) Η διαχρονική κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, οι χιλιάδες ρουσφετολογικές,
αναξιοκρατικές και αδικαιολόγητες προσλήψεις διοικητικού προσωπικού και οι αλόγιστες ιατροφαρμακευτικές δαπάνες. Την τελευταία διετία αυτές έχουν αυξηθεί κατά 20-30% σε αρκετά ασφαλιστικά ταμεία.
3) Η προκλητική ασυνέπεια του κράτους στις νομοθετημένες υποχρεώσεις τους.
4) Η εισφοροδιαφυγή, η οποία ίσως είναι δεκαπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
5) Η εκτεταμένη ανασφάλιστη ή «μαύρη» εργασία και η διαρροή εισφορών από αυτή (έλληνες και μετανάστες).
6) Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης που αποστερούν από το σύστημα πολύτιμους πόρους.
7) Οι διαδοχικές απαλλαγές πολλών επιχειρήσεων από την καταβολή εισφορών.
8) Η πολυπλοκότητα της νομοθεσίας, η ανεκδιήγητη γραφειοκρατία που στοιχίζει γύρω στα 14 δις ευρώ το χρόνο και η έλλειψη ελέγχου προκαλούν τεράστιο κόστος διαχείρισης.
9) Οι οριζόντιες, σκληρές και απάνθρωπες μειώσεις μισθών ασκούν σοβαρές πιέσεις στη σωστή και υγιή λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων.
10) Τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας (περίπου 21,5%)  στερούν σημαντικά έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι 1.200.000 περίπου άνεργοι στοιχίζουν γύρω στα 5,5 δις ευρώ ετησίως στο κράτος.
Προτάσεις για τη λύση του προβλήματος
α) Η πολιτική βούληση προώθησης μιας ολοκληρωμένης, επεξεργασμένης και υλοποιήσιμης πρότασης για τη ριζική αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος.
β) Η λειτουργική αναδιάρθρωση, ο διαχειριστικός εξορθολογισμός, η ολοκλήρωση  της πλήρους μηχανοργάνωσης και ο εκσυγχρονισμός του συστήματος για την αποτελεσματική είσπραξη των εσόδων.
γ) Η σωστή, ορθολογική και άκρως επωφελής για το κράτος αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των ταμείων.
δ)  Η απλοποίηση της ασφαλιστικής νομοθεσίας, ώστε να προκύψει ένα ευέλικτο και λειτουργικό νομικό πλαίσιο που θα καλύπτει όλες τις περιπτώσεις.
ε) Η πλήρης εξυγίανση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που χρηματοδοτείται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.
στ) Η δραστική περιστολή της ανεξέλεγκτης εισφοροδιαφυγής και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων από όπου και αν προέρχονται και όσο ψηλά  και αν βρίσκονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου