ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΗΤΣΑΚΟΥ

 Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι μια διαδικασία  ιδιαίτερα δύσκολη. Γι’ αυτό η όποια προσπάθεια γίνεται να βρεθεί ένα, κατά το δυνατόν, αντικειμενικό και κοινά αποδεκτό σύστημα αξιολόγησης χρήζει προσοχής Είναι σαφές ότι η συνέπεια στο διοικητικό έργο ενός υπαλλήλου μπορεί εύκολα να ελεγχθεί. Το εκπαιδευτικό έργο, ωστόσο, δεν μπορεί εύκολα να μετρηθεί με αντικειμενικά κριτήρια. Ένας γραπτός διαγωνισμός πάνω στο γνωστικό αντικείμενο και στη διδακτική -τύπου ΑΣΕΠ-, θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη κατοχής γνώσεων, αλλά δε θα πιστοποιούσε την ικανότητα μετάδοσης αυτών προς τους μαθητές. Από την άλλη, η διδασκαλία του μαθήματος παρουσία ενός αξιολογητή θα ενέπλεκε στη διαδικασία, σε μεγάλο βαθμό, τον ανθρώπινο παράγοντα, πράγμα που θα καθιστούσε την αξιολόγηση υποκειμενική.

Η λύση πρέπει να είναι κοντά σε ένα μεικτό σύστημα που θα περιορίζει, όσο είναι δυνατό την

υποκειμενικότητα, αλλά δε θα αγνοεί εντελώς  την ικανότητα μετάδοσης της γνώσης από την πλευρά του εκπαιδευτικού. Το που θα βρεθεί η χρυσή τομή θα μπορούσε να το ορίσει ο αξιόπιστος διάλογος, ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

Ο αποκλεισμός της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, από τις προσκλήσεις του υπουργείου για την κατάρτιση επιτροπής που θα προτείνει ένα σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, είναι κάτι που θα έπρεπε να στηλιτευτεί από τις ομοσπονδίες. Όμως αυτές επέλεξαν το δρόμο της μετωπικής αντιπαράθεσης και την άρνηση απέναντι σε κάθε μορφή αξιολόγησης. Αυτή η στάση μπορεί να έχει διπλό κόστος. Από τη μια θα τεθούμε αντιμέτωποι με την ίδια την κοινωνία και από την άλλη θα αφήσουμε την πολιτική ηγεσία και την τρόικα να «κάνουν παιχνίδι» μόνες τους αποφασίζοντας για εμάς, χωρίς εμάς.

Αλήθεια, τι θα απαντήσουμε στο γονιό που βλέπει ότι οι ίδιοι οι αξιολογητές των παιδιών του απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τη δική τους αξιολόγηση; Πως είμαστε θεοί και ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς να μας αξιολογήσει; Τι θα απαντήσουμε στο συνάδελφο όταν μας φέρουν ένα επαχθές σύστημα αξιολόγησης, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της τρόικας και άσχετο με τον παιδαγωγικό χαρακτήρα της αξιολόγησης; Συγγνώμη αλλά δεν ήμασταν εκεί; Αρκεί αυτό για να διώξουμε τις ευθύνες από πάνω μας;

Επιπλέον τίθεται ένα ερώτημα, σχετικά με το που ήμασταν όταν ψηφιζόταν το ενιαίο μισθολόγιο; Τότε πέρασε η διάταξη που αναφέρει ότι για να πάει κάποιος στον επόμενο βαθμό και να ανέλθει οικονομικά πρέπει να αξιολογηθεί. Τότε η αντίδραση ήταν μια εθιμοτυπική απεργία. Τώρα ζητάμε από τους συναδέλφους να μείνουν οικονομικά στάσιμοι για να μην περάσει η αξιολόγηση που ήδη έχει περάσει; Ή μήπως θέλουμε να δώσουμε πάτημα στο υπουργείο να παγώσει τους μισθούς μας;

Και κάτι ακόμα. Είναι γνωστό ότι αν δεν βρεθεί σύντομα ένα ικανοποιητικό σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, τότε προβλέπεται να αξιολογηθούμε όλοι οι εκπαιδευτικοί με τον ίδιο τρόπο που θα αξιολογηθούν και οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα βιώσουμε τον απόλυτο σουρεαλισμό. Και αυτό, φαντάζομαι, κανείς δεν το θέλει.

Κλείνοντας, θέλω να πω το εξής. Την περασμένη εβδομάδα στάλθηκε ένα ερωτηματολόγιο από το υπουργείο, σχετικό με την αξιολόγηση. Για την απάντησή του, ο καθένας μας μπορούσε να πάρει έναν κλειδάριθμο και να το συμπληρώσει ανώνυμα. Πειθαρχώντας στην απόφαση της ομοσπονδίας, δεν το έκανα και συνιστώ και στους υπόλοιπους συναδέλφους να μην το κάνουν. Για να διατηρηθεί η ενότητά μας απέναντι στις δυσκολίες που έρχονται, όλοι πρέπει να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Αλλά δεν μπορώ να μη δημοσιοποιήσω, σ’ ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, τη διαφωνία μου, τουλάχιστον με τους χειρισμούς που έχουν γίνει.

Αντώνης Μητσάκος

(Φυσικός-Μέλλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Νέας Σμύρνης-Καλλιθέας-Μοσχάτου)