Λέτε να κληθεί και ο Σημίτης να σώσει το (γερμανικό) σύστημα;

O Λοβέρδος παρουσιάζει το βιβλίο του και προαναγγέλλει τη δημιουργία κόμματος διότι όπως λέει, η Ελλάδα έχει ανάγκη από την ανασυγκρότηση του Σοσιαλδημοκρατικού μετώπου.

Ο Ραγκούσης φεύγει από το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη καταγέλλοντάς το και έχει ήδη φτιάξει τις σχέσεις του με τον Λοβέρδο.

Ο Ηλίας Μόσιαλος έχει οργώσει την Ελλάδα με το κίνημά του «Δυναμική Ελλάδα» και με τη χρησιμοποίηση του διαδικτύου ώστε να φέρει νέα πνοή στον κεντρώο χώρο.

To ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι ένα βήμα πριν από τη διάλυση, διότι ούτε σοσιαλιστικό είναι, ούτε καν κόμμα. Δεν αποκλείεται το επόμενο διάστημα να φύγουν κι άλλα στελέχη, που άλλωστε δεν έχει μείνει και κανένας σοβαρός στην Ιπποκράτους.

Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Κώστας Σημίτης. Τυχαίο; Δε νομίζω. Ο πρώην πρωθυπουργός καταγγέλλει
ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν καταστροφικό διότι υπήρχε ελλιπής προετοιμασία και κακή εφαρμογή του.  «Το πρώτο Μνημόνιο σχεδιάστηκε χωρίς προετοιμασία και εφαρμόστηκε με τρόπο που συνέτεινε στην όξυνση της κρίσης», τονίζοντας ότι εξαρχής οι στόχοι που είχαν τεθεί στο Πρόγραμμα για το ελληνικό έλλειμμα «ήταν εξωπραγματικοί».

Ο πρώην πρωθυπουργός κατηγόρησε τους εμπνευστές του Μνημονίου ότι δεν πρόβλεψαν τις επιπτώσεις που θα είχε στην ελληνική οικονομία η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας, δηλαδή την ύφεση. Όπως είπε, το πρώτο Μνημόνιο δεν  περιελάμβανε καμία πρόνοια για την αντιμετώπιση της ύφεσης που ακολούθησε, όπως ενίσχυση από τα διαρθρωτικά ταμεία χωρίς υποχρέωση εθνικής συμμετοχής. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον κ. Σημίτη ήταν εκτόξευση της ύφεσης στο 23% από 8,6% που προβλεπόταν στο πρώτο Μνημόνιο. Κατηγόρησε επίσης ανοικτά τον Γ. Παπανδρέου ότι έκανε ένα μοιραίο πολιτικό λάθος. Δεν ζήτησε ρήτρα παράτασης του χρόνου προσαρμογής λόγω της ύφεσης ενώ δεν προχώρησε καμιά μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό και τις μεταρρυθμίσεις. Όπως είπε, οι ελληνικές κυβερνήσεις φοβήθηκαν τη σύγκρουση με τα συνδικάτα και την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης.

Με την πρώτη λοιπόν μπαλωθιά ρίχνει κάτω τον Παπανδρέου και τον παπανδρεϊσμπο γενικότερα. Όμως, τα βόλια παίρνουν και τον Βενιζέλο διότι αυτός ήταν που κλήθηκε να εφαρμόσει την πολιτική του πρώτου μνημονίου που οδήγησε μοιραία στο δεύτερο.

Δεν είναι καθόλου τυχαία τα παραπάνω γεγονότα. Οι κεντρώοι βλέπουν ότι το ΠΑΣΟΚ όπως το κατάντησε πρώτα ο ΓΑΠ και μετά ο Βενιζέλος, έχει ημερομηνία λήξης. Βλέπουν επίσης ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ακόμη και πρωθυπουργός να γίνει, δε θα αντέξει παρά ελάχιστους μήνες.

Διαβλέπουν και τη διαφαινόμενη γκρίνια που θα υπάρξει στον κεντροδεξιό χώρο σε περίπτωση που αυτή η κυβέρνηση τα κάνει μαντάρα.

Δεν αποκλείεται λοιπόν να δούμε μια οργανωμένη προσπάθεια ανασύνταξης του κεντροαριστερού χώρου μα παλιά και νέα υλικά. Και ο Σημίτης μπορεί να παίξει το ρόλο του σωτήρα για τον συγκεκριμένο χώρο. Διότι έχει δύο ατού: Είναι καλός λογιστής και έχει πολύ… τρυφερές σχέσεις με τον Γερμανικό παράγοντα που σήμερα είναι κυρίαρχος στην Ευρώπη.

Τώρα αν η ανακύκλωση πολιτικών προσώπων και ιδεών θα συμβάλλει στην ανανέωση του πολιτικού συστήματος, τα συμπεράσματα δικά σας.