Η ΝΔ δεν πρέπει να επαναλάβει το λάθος του ΠΑΣΟΚ με τα εργασιακά

Από το 2009 όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου άρχισε το ταγκό με την τρόικα, μέχρι τις αρχές του 2012 (όταν πρωθυπουργός ήταν ο Παπαδήμος), ουσιαστικά ο κόσμος δεν μπορούσε να επιβάλει εκλογές και αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Κι όμως, τον Φεβρουάριο του χρόνου που διανύουμε, ξεκίνησε η αρχή του τέλους για την κυβέρνηση στην οποία υπερίσχυε το ΠΑΣΟΚ. Γιατί έγινε η «αποκαθήλωση» εκείνη τη χρονική στιγμή; Μα φυσικά γιατί οι έξυπνοι κυβερνώντες αποφάσισαν να ανοίξουν το εργασιακό θέμα, και μάλιστα χωρίς να τους το πολυζητήσει η τρόικα. Μάλιστα, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι στο πρώτο Μνημόνιο δεν υπήρχε πουθενά αναφορά για αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς του ιδιωτικού τομέα.

Η τρόικα αυτό που ζητούμε ήταν να υπάρξουν σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα διευκόλυναν την

είσοδο της Ελλάδας σε μια επενδυτική και αναπτυξιακή πορεία. Ω του θαύματος, ο κ. Κουτρουμάνης, κατόπιν εντολών του κ. Παπαδήμου και του κ. Βενιζέλου άνοιξε το θέμα. Τότε, λοιπόν, έγινε η πιο μεγάλη ανατροπή, η κατάργηση του διαλόγου των εργαζόμενων με τους εργοδότες, η ακύρωση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, η κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η είσοδος στον εργασιακό μεσαίωνα των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Ήταν το πρώτο βήμα για την αποθράσυνση της τρόικας ή για να ακριβολογούμε με τους κουκουλοφόρους επιχειρηματίες και τραπεζίτες άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.

Τότε λοιπόν ο κόσμος έκανε το μεγάλο κλικ. Δεν ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι που αντέδρασαν αλλά ο ιδιωτικός τομέας και η κυβέρνηση πήγε σε εκλογές με το βάρος της εργασιακής διάλυσης των πάντων. Τα αποτελέσματα για το ΠΑΣΟΚ τα γνωρίζετε, αλλά και η ΝΔ ως κυβερνητικός εταίρος, δεν πήγε καλά, έστω κι αν έγινε κυβέρνηση.

Τα εργασιακά, επομένως έγιναν ταφόπλακα της προηγούμενης κυβέρνησης. Έκανε το λάθος και το πλήρωσε ακριβά. Και ο Βενιζέλος που ανέλαβε το… ΚΟΔΗΣΟ και ο Κουτρουμάνης που από υπουργός έγινε κλητήρας.

Αντί λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει και το ΠΑΣΟΚ, να μην κάνει το ίδιο λάθος, τελικά φαίνεται ότι δεν πήρε το μάθημά της. Άνοιξε ένα θέμα ή μάλλον αποδέχθηκε ένα θέμα που δε θα έπρεπε καν να συζητήσει. Από πού κι ως που ενδιαφέρει τον Τόμσεν η τριετία ή η αποζημίωση; Προφανώς ενδιαφέρει εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα που περιμένουν στη γωνία πότε οι απολύσεις θα γίνουν φθηνότερες και πότε θα δίνουν μισθούς πείνας.

Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση πάει να κάνει το λάθος του Φεβρουαρίου αν και ξέρει ότι θα προκληθεί αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού; Γιατί πρέπει ντε και καλά να εξυπηρετήσει επιχειρηματικά συμφέροντα; Και δε φοβάται η ΝΔ κυρίως ότι θα την «μαυρίσουν» στις επόμενες εκλογές;

Λίγα 24ωρα προτού κλειστεί η συμφωνία για τα μέτρα η κυβέρνηση πρέπει να αναλογιστεί ότι πάει να κάνει ένα μοιραίο λάθος. Για το λαό και για την ίδια. Είναι αρκετή η πίκρα με τα 13,5 δις ευρώ, δε μπορεί να υποστεί ο λαός και την κατάρρευση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έμειναν.