Η Ρωμανία πέρασε αλλά...

΄Ενα θέαμα γεμάτο χορό τραγούδι πάθος, ζωντάνια και συγκίνηση παρακολουθήσαμε όσοι είχαμε την τύχη να βρεθούμε το προηγούμενο Σάββατο στο κλειστό Ολυμπιακό στάδιο για το 8ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών.  

Συγχαρητήρια σε όλους τους διοργανωτες, στους συμμετέχοντες στους μουσικούς, τραγουδιστές και χορευτές από όλη την Ελλάδα που τίμησαν με την παρουσία τους και την αφιλοκερδή συμμετοχή

τους τη διοργάνωση. Βεβαίως, η ουσιαστική συνδρομή της  Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος  με τον ακούραστο Πρόεδρο καθηγητή κ. Παρχαρίδη, καθώς και του Πρόεδρου της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών κ. Δημήτρη Μελισσανίδη συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία του εγχειρήματος.

Και όμως, μέσα σε αυτή τη τιτάνεια προσπάθεια για την επίτευξη αυτού του  αποτελέσματος βρέθηκαν φωνές, που γκρίνιαξαν για τα κακώς κείμενα. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση με συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων σίγουρα δεν μπορούν να είναι όλα τέλεια. Αδυναμίες, λάθη και παραλείψεις, πάντα θα υπάρχουν. Και θα υπάρχουν για να τα επισημαίνουμε, να προχωρούμε και να γινόμαστε καλύτεροι και όχι για να επισκιάζουν τη προσπάθεια και κυρίως το αποτέλεσμα. Ας μη στεκόμαστε στις αδυναμίες, ας σταθούμε στις δυνάμεις. Και οι δυνάμεις είναι, οι 3.000 χορευτές, οι δεκάδες μουσικοί, και κυρίως το κοινό των 15.000 χιλιάδων ανθρώπων, που μέσα από μια μεγαλειώδη εκδήλωση είδε, έμαθε, ήρθε πιο κοντά στην ιστορία και στο πολιτισμό του Πόντου συγκινήθηκε και γέμισε συναισθήματα. Συναισθήματα, που θα κινητοποιήσουν τη μετέπειτα δράση. Άρα, μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο δεν έχουν θέση πράγματα μικρά, που σε πολλές περιπτώσεις στερούνται σοβαρών επιχειρημάτων.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όσο πιο μαζική είναι η συμμετοχή σε τέτοιες διοργανώσεις τόσο πιο πολλοί γίνονται κοινωνοί του ποντιακού ζητήματος. Ας ανοιχτούμε κι ας βγούμε προς τα έξω για να πετύχουμε. Μην ομφαλοσκοπούμε και μην ψάχνουμε πάντα για σκοτεινά κίνητρα. Ακόμα κι αν υπάρχουν γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρουν; Το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει σημασία. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι. Άλλωστε, η ιστορία μας μέχρι τώρα έχει δείξει ότι για την κατάκτηση ενός μεγάλου σχεδίου δε χωρούν διχασμοί και διχόνοιες. Αρκετά έχουμε πληρώσει αυτή τη τακτική.

Η διεθνοποίηση της ποντιακής γενοκτονίας είναι ένας στόχος σημαντικός και μεγάλος. Πρέπει να το κατανοήσουμε και να δώσουμε στη στρατηγική μας   πανεθνικό χαρακτήρα για καλύτερα αποτελέσματα. Πως όμως θα γίνει αυτό αν δεν προηγηθεί η διάχυση της γνώσης του ζητήματος σε όλα τα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας; Επομένως, όσο πιο πολλοί άνθρωποι γίνονται κοινωνοί αυτής της προσπάθειας και μάλιστα εκτός ποντιακής καταγωγής τόσο πιο κοντά στη επίτευξη του στόχου είμαστε. Ας το καταλάβουμε επιτέλους ότι ουλ' εντάμαν Πόντιοι και μη μπορούμε καλύτερα και περισσότερα. Σε αυτόν τον αγώνα πραγματικά δε περισσεύει κανείς. 

Η Έφη Χ. Μαυροπούλου είναι Αναπληρώτρια Γραμματέας της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών