Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Η ώρα της πολιτικής διαπραγμάτευσης


Οι μέρες που πέρασαν αγκαλιά με την τρόικα, τα όσα συνέβησαν στην οδό Νίκης με τον συνήθως ήρεμο και ευγενικό Γιάννη Στουρνάρα να είναι έτοιμος να «πλακώσει» τον Π. Τόμσεν και όλες οι πολύωρες συσκέψεις για να κλείσει το πακέτο των μέτρων, δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: Πώς ό,τι ήταν να δώσει η Ελλάδα από οικονομικής πλευράς το έδωσε. Ό,τι μέτρα ήταν να προτείνει τα πρότεινε. Κυρίως στον τομέα των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, το μήνυμα που δόθηκε στην τρόικα ήταν σαφές. Δεν υπάρχει άλλο λίπος.
Ακόμη και στην κυβέρνηση παραδέχονται ότι δεν έχουν γίνει ξεκάθαρες κάποιες δεσμεύσεις για διαρθρωτικές αλλαγές που θα αποδώσουν. Επίσης, είναι γνωστό και στο Μαξίμου ότι κάποιοι υπουργοί «λουφάρουν» και χωρίς να έχουν αίσθηση του τι πραγματικά συμβαίνει, αρνούνται να εφαρμόσουν τις περικοπές στα υπουργεία τους. Πιστεύουν ακόμη και τώρα πως μόλις η τρόικα στρίβει στη γωνία του υπουργείου τους αυτοί χαϊδεύουν αυτάρεσκα τα μαλλιά τους γιατί πιστεύουν
ότι κορόιδεψαν τους κουτόφραγκους. Αμ δεν είναι έτσι τα πράγματα και θα το καταλάβουν στον επόμενο ανασχηματισμό που μπορεί να μην είναι και μακριά.
Με την πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι από την ελληνική πλευρά, την περίφημη ρήτρα απόκλισης, όλοι αυτοί οι υπουργοί θα καταλάβουν ότι τα ψέματα τέλειωσαν κι αν δεν προχωρήσουν στις αλλαγές που δεσμεύτηκαν θα είναι υπόλογοι. Αν η Ελλάδα δεν πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους της το 2013, τότε από την 1η του Ιανουαρίου 2014 θα κοπούν αυτόματα μισθοί και συντάξεις κατά 5%-7% ή ακόμη και οι αγροτικές συντάξεις από 360 σε 330 ευρώ.
Αυτή η πρόταση ίσως είναι το κλειδί για να «ξεκλειδώσουν» οι αντιπαραθέσεις με την τρόικα, να κλειδώσουν τα μέτρα των 11,7 δις και να δοθεί η δόση των 31,5 δις ευρώ σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Την επόμενη εβδομάδα οι επικεφαλής της τρόικας δε θα είναι στην Αθήνα, θα είναι όμως το τεχνικό κλιμάκιο που πρέπει να προετοιμάσει όλες τις λεπτομέρειες για τη ρήτρα απόκλισης. Επίσης, οι επαφές του πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου με κορυφαίους αξιωματούχους, ενδεχομένως να δώσουν το τέλος της οικονομικής διαπραγματεύσης. Στις 28 Σεπτεμβρίου η Ελλάδα θα πάει στο Euro Working Group να καταθέσει τη λίστα με τα μέτρα συν τη ρήτρα στόχων ώστε στις 8 Οκτωβρίου να είναι έτοιμα όλα, αλλά την 1η Οκτωβρίου να κατατεθούν τα μέτρα μαζί με το προσχέδιο του προϋπολογισμού. Όλα έχουν πάρει το δρόμο τους και άλλο τίποτε δεν μπορεί να γίνει.
Δώσαμε «γη και ύδωρ» στους αδιάλλακτους τροικανούς και τα αφεντικά τους. Κόψαμε από παντού, αποφασίσαμε μέτρα που σε άλλες εποχές δε θα περνούσαν με τίποτε. Ο κόσμος θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα πολύ σκληρή πραγματικότητα ενώ πρέπει να το τονίσουμε: Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέγεθος της κοινωνικής έκρηξης αλλά και το ποιες είναι οι πιθανότητες να υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα. Διότι όπως ξέρουμε, «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».
Ύστερα, λοιπόν, από όλα αυτά, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε σε επίπεδο διαπραγμάτευσης για τα μέτρα. Αυτό που πλέον πρέπει να ξεκινήσει είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ. Την περιμένουν όλοι οι Έλληνες εδώ και καιρό. Έκαναν υπομονή, πίστεψαν στην κυβέρνηση που από το καλοκαίρι έλεγε ότι πρώτα πρέπει να ανακτηθεί η αξιοπιστία και μετά να τεθούν τα θέματα. Αλλά η υπομονή εξαντλείται.
Όπως και ο χρόνος, ο οποίος έχει έλθει πλέον. Το μπαλάκι από την οδό Νίκης πάει στην Ηρώδου Αττικού. Ο Στουρνάρας ότι χαστούκια ήταν να φάει τα έφαγε, ο πόλεμος μεταφέρεται στο Μέγαρο Μαξίμου.
Λένε ότι ένα τηλεφώνημα του Αντώνη Σαμαρά στην Κ. Λαγκάρντ την περασμένη Πέμπτη, ήταν αυτό που άλλαξε το κλίμα στις διαπραγματεύσεις κι από το παρ’ ολίγο ξύλο Στουρνάρα και την απειλή παραίτησης του πρώτου, φτάσαμε στην Παρασκευή όπου επιτεύχθηκε κάποια πρόοδος και κατατέθηκε και η πρόταση της ρήτρας επίτευξης στόχων.
Το τηλέφωνο αυτό του κ. Σαμαρά, λένε ξεκάθαρα, άνοιξε το νέο γύρο διαπραγματεύσεων, αλλά αυτή τη φορά σε ανώτερο επίπεδο και με πιο πολιτικά χαρακτηριστικά.
Φαίνεται ότι στο Μαξίμου έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι τα νούμερα τέλειωσαν και η μπάλα πρέπει να πάει στο επίπεδο των πολιτικών. Η χρυσή ευκαιρία είναι φυσικά η 18η Οκτωβρίου και η Σύνοδος Κορυφής. Ο πρωθυπουργός πρέπει εκεί να καταθέσει επισήμως το αίτημα για διετή παράταση του προγράμματος και πιθανότατα να μιλήσει και για το ισπανικό μοντέλο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Να μην εγγραφούν δηλαδή στο χρέος τα 50 δις ευρώ των τραπεζών. Θα είναι το πρώτο επίπεδο διαπραγμάτευσης ώστε να πειστούν οι ηγέτες πώς ότι ήταν να κάνει η Ελλάδα το έκανε. Ό,τι θυσίες ήταν να δεχθούν οι Έλληνες τις δέχθηκαν, δεν πάει παρακάτω.
«Θα είναι τα τελευταία μέτρα», είχε πει πριν μερικές ημέρες ο πρωθυπουργός στους Ελληνες. Αυτό πρέπει να πει και στους ξένους, κι ότι θέλει ας γίνει.
Έχουμε γράψει στο παρελθόν ότι αυτοί που καθορίζουν τις τύχες της χώρας είναι οι ξένοι. Αν θέλουν να μας ρίξουν σανίδα σωτηρίας θα το κάνουν, αν θέλουν να μας βουλιάξουν δεν τους σταματά τίποτε. Θα τρενάρουν τις αποφάσεις, θα πάει το θέμα μετά τις αμερικανικές εκλογές και μετά θα μας δώσουν μια κλωτσιά να τελειώνουμε.
Η δουλειά αυτής της κυβέρνησης, λοιπόν, τώρα αρχίζει.
Γι’ αυτό ο Αντώνης Σαμαράς έχει πλέον μια και μοναδική αποστολή. Να πετύχει στην πολιτική διαπραγμάτευση. Είτε στις 18 Οκτωβρίου, είτε σε κατ’ ιδίαν νέες επαφές με Μέρκελ και Ολάντ, πρέπει να βάλει τη μια και μεγαλύτερη κόκκινη γραμμή: Όχι άλλα μέτρα, επιμήκυνση του προγράμματος, αναπτυξιακή βοήθεια.
Αν η κυβέρνηση δεν το πετύχει αυτό, τότε θα έχει την τύχη των προηγούμενων. Μόνο που τώρα καραδοκεί ο Έλληνας Ουγκο Τσάβες και ο Έλληνας Αδόλφος Χίτλερ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου