H υπευθυνότητα Σαμαρά

H κυβερνητική συνοχή και η υπευθυνότητα Σαμαρά
Είναι αυτονόητο ότι δε θέλει σε καμιά περίπτωση να γίνει ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας και να επωμισθεί αμαρτίες άλλων

Τούτες τις μέρες του καυτού Αυγούστου ξεκίνησε μια πολύμηνη περίοδος δοκιμασίας για τη χώρα, η έκβαση της οποίας μόνο δεδομένη δεν είναι. 

Από την άφιξη της τρόικας, μέχρι τις συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού με Γιούνκερ, Μέρκελ , Ολάντ και την σύνοδο κορυφής τον Οκτώβριο πολλά θα εξαρτηθούν για τις

αντοχές του κυβερνητικού σχήματος, την αποφασιστικότητα του κ.Σαμαρά και την ανεκτικότητα της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.  

Αν αντέξει ο κ. Σαμαράς  την πολιτική δοκιμασία, πείσει την κοινωνία για τα αγαθά της

προσπάθειας, αξιολογηθεί αναλόγως τον προσεχή Δεκέμβριο και δεν μεσολαβήσουν άλλα προβληματικά στην Ευρώπη, τότε θα μπορεί να υποστηρίξει κανείς με ασφάλεια ότι η Ελλάδα θα έχει ξεπεράσει τον μεγάλο κίνδυνο της εξόδου από την ευρωζώνη.  Σε κάθε άλλη περίπτωση το πολιτικό πρόβλημα της χώρας θα μεγεθύνεται και η συνοχή της κυβέρνησης συνεργασίας θα δοκιμάζεται ολοένα και περισσότερο, με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Ασφαλώς και γνωρίζει ο πρωθυπουργός ότι το πακέτο μέτρων που πρόκειται να  ληφθούν τώρα είναι σκληρό . 

Ασφαλώς και ξέρει ο Αντώνης Σαμαράς  ότι το να βρεθούν 11,7 δισ. ευρώ είναι σχεδόν αδύνατο χωρίς να «πονέσουν» οι πολίτες. Και ασφαλώς δεν ξεχνά τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και τις προγραμματικές συμφωνίες. 

Όμως, από την άλλη, βλέπει ότι το φάσμα της χρεοκοπίας εξακολουθεί να  είναι πολύ κοντά και ο κίνδυνος   εξόδου της χώρας από το ευρώ  δεν έχει εκλείψει. Τρέμει  στην ιδέα ότι δεν θα βρεθεί  συμφωνία για το πακέτο μέτρων. 

Είναι αυτονόητο ότι ο κ. Σαμαράς δε θέλει σε καμιά περίπτωση να γίνει ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας και να επωμισθεί αμαρτίες άλλων, γι’ αυτό και δείχνοντας αποφασιστικότητα έκανε (και κάνει) έντονες προσπάθειες , όπως έδειξε και στις μέχρι τώρα συναντήσεις του με Γιούνκερ και χθες με τη Μέρκελ  για εξεύρεση λύσης. 

Από την άλλη  βρέθηκε κάποια στιγμή μπροστά σε προσωπικές στρατηγικές και σε κομματικά παιχνίδια. 

Οι κ. Βενιζέλος και Κουβέλης δεχόμενοι και εσωκομματικές αντιδράσεις μετρούν δυο και τρεις φορές τις πράξεις και τις επιλογές τους. 

 Αλλά και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να λειτουργεί ως απόλυτος κυματοθραύστης, ούτε είναι διατεθειμένος να σηκώνει μόνος όλο το πολιτικό κόστος της συμμαχικής κυβέρνησης. Ίσως λιγότερο από τους άλλους ωστόσο κι εκείνος πιέζεται πολιτικά, τόσο από τα δεξιά , όσο κι από τα αριστερά του. 

Με άλλα λόγια ούτε ο κ. Σαμαράς μπορεί να κινηθεί κατά τρόπο απόλυτα δυναμικό, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. 

Γενικώς οι ιδιαίτερες πολιτικές συνθήκες δεν επιτρέπουν άνεση χειρισμών στα κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση. 

Οι αναστολές περισσεύουν και οι υπολογισμοί επίσης. 

Το θετικό όμως είναι ότι τελικώς τώρα οι τρεις συμφωνούν και ο Αντώνης Σαμαράς με υπευθυνότητα μην υπολογίζοντας πολλές φορές το πολιτικό κόστος προχωρά δυναμικά στη λήψη εκείνων των μέτρων που θα βγάλουν τη χώρα από το  αδιέξοδο.  

Του Φώτη Σιούμπουρα

Εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ