Μετά την επικράτηση των Νεοτούρκων
και την προσπάθεια "εξευρωπαισμού", υπό την απόλυτη κυριαρχία του Κεμάλ,
το νέο καθεστώς αναζήτησε να προβάλει προς τα έξω, μια άλλη εικόνα της
Τουρκίας. Ως τότε, οι Τούρκοι εμφανίζονταν σαν μια φυλή αιμοχαρή στα
μάτια των Ευρωπαίων και Αμερικανών, πράγμα που αποτυπωνόταν στα ιστορικά
και λογοτεχνικά τους κείμενα, και στην ζωγραφική. Γι΄αυτό και η λέξη
"Τούρκος" στα ευρωπαικά λεξικά, ήταν ταυτόσημη με τον άγριο, τον άξεστο
και τον βάρβαρο.
Ειδικά, μετά τις σφαγές εις βάρος των Αρμενίων, των Σύρων, των Ελλήνων και των Κούρδων από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1922, η εικόνα του αιμοσταγούς που είχαν σχηματίσει οι ξένοι για τους Τούρκους, ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο.
Για να αλλάξει αυτή η εικόνα, οι Τούρκοι είχαν ανάγκη τη δημιουργία ενός υποβάθρου εθνικής περηφάνειας, ιδιαίτερα για τις νέες γενιές. Ιστορία όμως, δεν είχαν γράψει ως τότε, εκτός από χρονογραφήματα υπό μορφή αφήγησης. Η μέχρι τότε ιστορική γραφή που τους αφορούσε,
προερχόταν από τους Φαναριώτες και άλλους Ελληνες λογίους, ή ευρωπαίους και...δεν ήταν τόσο κολακευτική για την εικόνα τους. Ετσι, ξεκίνησε η προσπάθεια ιστοριογραφίας τους, υπό την πολιτική καθοδήγηση του Κεμάλ. Ως πρωτεργάτης της, αναφέρεται ο Joseph Von Hammer-Purgsthal, o οποίος αφού μελέτησε όλους τους Τούρκους χρονογράφους, συνέθεσε ένα πολύτομο έργο που ξεκινά από την ίδρυση του τουρκικού κράτους Οσμάν και φτάνει έως τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καιναρτζή το 1774. Αλλά και το έργο αυτό, περιλάμβανε όλα εκείνα τα γνωστά στοιχεία που οι Τούρκοι ήθελαν να συγκαλύψουν, και φυσικά δεν άρεσε στον Κεμάλ..
Μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και το τέλος των Βαλκανικών, άρχισαν να κυκλοφορούν νέες αντιλήψεις μέσα στους κόλπους της μόλις σχηματιζόμενης τουρκικής ελίτ για την καταγωγή των Τούρκων. Οι αντιλήψεις αυτές εστιάζονταν σε αναφορές που επιχειρούσαν να συνδέσουν φυλετικά τους Τούρκους με τους Χετταίους, εμφανίζοντας τους δεύτερους σαν μακρινούς προγόνους των Τούρκων. Αυτό παρ΄όλο που δεν είχε σοβαρή επιστημονική βάση, εξυπηρετούσε πολύ τον Κεμάλ δεδομένου ότι εκείνη την εποχή της Συνθήκης της Λωζάνης, διακυβευόταν η τύχη της Συρίας και της Μεσοποταμίας. Η άποψη αυτή, άρχισε να προβάλλεται έντονα, καταλήγοντας ότι όλοι οι λαοί της Μεσοποταμίας, ήταν τουρανικής καταγωγής. Ακριβώς επειδή οι Τούρκοι ξεκίνησαν από το οροπέδιο Τουράν, μια περιοχή μεταξύ Βαικάλης και Αράλης, μην μπορώντας να αρνηθούν την αφετηρία τους, κατέφευγαν στη μέθοδο της προσκολλήσεώς τους σε άλλους γειτονικούς λαούς, οι οποίοι ωστόσο, είχαν αναπτύξει φημισμένους πολιτισμούς!
Το μεγάλο τους πάθος όμως, ήταν κυρίως ο ελληνικός πολιτισμός στον οποίο αναζήτησαν (και αναζητούν) μανιωδώς κοινά στοιχεία. Οι καινοτομίες τους εκείνης της εποχής, δεν περιορίστηκαν μόνο στην Ιστορία, αλλά επεκτάθηκαν και στην ανθρωπολογία και γλωσσολογία. Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις των Τούρκων ειδικών, ο τουρκικός πληθυσμός δεν ανήκει στην μογγολική φυλή όπως θεωρούνταν ως τότε. Οι Τούρκοι δήλωναν ότι ανήκουν στην Αρία Φυλή, ισχυριζόμενοι ότι ακόμα και η λέξη "Αριος" είναι τουρκική! Ο Κεμάλ, είχε αναπτύξει την θεωρία κατά την οποία Τούρκοι και Ελληνες (Αχαιοί=Ακά), είναι αδελφοί λαοί, διότι είναι βραχυκέφαλοι και σ΄αυτούς οφείλεται η σπορά πολιτισμού. Κατά το τελικό συμπέρασμα, οι Τούρκοι είναι εκείνοι που εκπολίτισαν ολόκληρο τον ευρωπαικό κόσμο! Κατά την άποψή τους, οι ευρωπαικές γλώσσες δεν κατάγονται από την Ινδοευρωπαική, κατάγονται από τη "μητέρα γλώσσα", την Τουρκική! Επειδή όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να σταθεί χωρίς κάποιες επιστημονικές τεκμηριώσεις, επιστρατεύτηκαν γι΄αυτόν τον λόγο εκατοντάδες Τούρκοι καθηγητές γυμνασίων και πολλοί ερασιτέχνες ερευνητές ή αυτοδίδακτοι γλωσσολόγοι, σε άγρα λέξεων που θα μπορούσαν να αποδείξουν αυτήν την θεωρία...Για παράδειγμα, η λέξη "Ετρούσκοι" προέρχεται από το λήμμα "Τούρκ", ενώ η ονομασία των.. Αλπεων, από το λήμμα "αλπ", των οποίων την πατρότητα διεκδικεί de facto η Τουρκία...Αυτά βεβαίως, σε μια εποχή όπου οι ανθρωπολογικές έρευνες δεν είχαν αναπτυχθεί στον ευρωπαικό χώρο επαρκώς, ενώ ήταν άγνωστοι οι ανθρωπολογικοί θησαυροί που εντοπίστηκαν αργότερα στα σπήλαια Διρού, Ερμιονίδας και Χαλκιδικής και άλλα ευρήματα του ελλαδικού χώρου, που αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα της ελληνικής φυλής.
Είναι φαίνεται δύσκολο να ανεχτούν οι ίδιοι οι Τούρκοι την πραγματική τους ιστορική ταυτότητα, κυρίως το χαρακτηριστικό της "βάρβαρης ορδής" που τους διέκρινε τόσο επί του σουλτανικού παρελθόντος τους, όσο και επί Κεμάλ. Μπορεί να είχαν επιτύχει στρατιωτικά και να κατέκτησαν άφθονα εδάφη και πλουσιώτατες λείες, αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν ανέπτυξαν ιδία πολιτική και πολιτιστική έκφραση. Διότι η "ορδή" είναι σύστημα αγριότητας. Αντιλαμβάνεται βέβαια καθένας πόσο έχει ανάγκη η σημερινή Τουρκία να παρουσιάσει ένα κάποιο ιστορικό παρελθόν που να προσεγγίζει κάπως όλα εκείνα που κατά βάθος θαυμάζει, αλλά η πραγματική ιστορία δεν ξεγράφεται ούτε ξαναγράφεται...Και εάν θέλουν πράγματι να απαλλαγούν από τις βαριές κληρονομιές των προγόνων τους όσον αφορά τη βαρβαρότητα που τους διέκρινε, καλό είναι να προσέχουν τι λένε. Η εξαιρετικά ατυχής αναφορά της Ολυμπιακής φλόγας για τη "μητέρα γή Τουρκία", μάλλον παραπέμπει στο "μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι...". Γιατί έτσι όπως πάνε, δεν μένει παρά να μας πούνε ότι τους ανήκει.. και η πατρότητα του Πλάτωνα!
Ειδικά, μετά τις σφαγές εις βάρος των Αρμενίων, των Σύρων, των Ελλήνων και των Κούρδων από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1922, η εικόνα του αιμοσταγούς που είχαν σχηματίσει οι ξένοι για τους Τούρκους, ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο.
Για να αλλάξει αυτή η εικόνα, οι Τούρκοι είχαν ανάγκη τη δημιουργία ενός υποβάθρου εθνικής περηφάνειας, ιδιαίτερα για τις νέες γενιές. Ιστορία όμως, δεν είχαν γράψει ως τότε, εκτός από χρονογραφήματα υπό μορφή αφήγησης. Η μέχρι τότε ιστορική γραφή που τους αφορούσε,
προερχόταν από τους Φαναριώτες και άλλους Ελληνες λογίους, ή ευρωπαίους και...δεν ήταν τόσο κολακευτική για την εικόνα τους. Ετσι, ξεκίνησε η προσπάθεια ιστοριογραφίας τους, υπό την πολιτική καθοδήγηση του Κεμάλ. Ως πρωτεργάτης της, αναφέρεται ο Joseph Von Hammer-Purgsthal, o οποίος αφού μελέτησε όλους τους Τούρκους χρονογράφους, συνέθεσε ένα πολύτομο έργο που ξεκινά από την ίδρυση του τουρκικού κράτους Οσμάν και φτάνει έως τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καιναρτζή το 1774. Αλλά και το έργο αυτό, περιλάμβανε όλα εκείνα τα γνωστά στοιχεία που οι Τούρκοι ήθελαν να συγκαλύψουν, και φυσικά δεν άρεσε στον Κεμάλ..
Μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και το τέλος των Βαλκανικών, άρχισαν να κυκλοφορούν νέες αντιλήψεις μέσα στους κόλπους της μόλις σχηματιζόμενης τουρκικής ελίτ για την καταγωγή των Τούρκων. Οι αντιλήψεις αυτές εστιάζονταν σε αναφορές που επιχειρούσαν να συνδέσουν φυλετικά τους Τούρκους με τους Χετταίους, εμφανίζοντας τους δεύτερους σαν μακρινούς προγόνους των Τούρκων. Αυτό παρ΄όλο που δεν είχε σοβαρή επιστημονική βάση, εξυπηρετούσε πολύ τον Κεμάλ δεδομένου ότι εκείνη την εποχή της Συνθήκης της Λωζάνης, διακυβευόταν η τύχη της Συρίας και της Μεσοποταμίας. Η άποψη αυτή, άρχισε να προβάλλεται έντονα, καταλήγοντας ότι όλοι οι λαοί της Μεσοποταμίας, ήταν τουρανικής καταγωγής. Ακριβώς επειδή οι Τούρκοι ξεκίνησαν από το οροπέδιο Τουράν, μια περιοχή μεταξύ Βαικάλης και Αράλης, μην μπορώντας να αρνηθούν την αφετηρία τους, κατέφευγαν στη μέθοδο της προσκολλήσεώς τους σε άλλους γειτονικούς λαούς, οι οποίοι ωστόσο, είχαν αναπτύξει φημισμένους πολιτισμούς!
Το μεγάλο τους πάθος όμως, ήταν κυρίως ο ελληνικός πολιτισμός στον οποίο αναζήτησαν (και αναζητούν) μανιωδώς κοινά στοιχεία. Οι καινοτομίες τους εκείνης της εποχής, δεν περιορίστηκαν μόνο στην Ιστορία, αλλά επεκτάθηκαν και στην ανθρωπολογία και γλωσσολογία. Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις των Τούρκων ειδικών, ο τουρκικός πληθυσμός δεν ανήκει στην μογγολική φυλή όπως θεωρούνταν ως τότε. Οι Τούρκοι δήλωναν ότι ανήκουν στην Αρία Φυλή, ισχυριζόμενοι ότι ακόμα και η λέξη "Αριος" είναι τουρκική! Ο Κεμάλ, είχε αναπτύξει την θεωρία κατά την οποία Τούρκοι και Ελληνες (Αχαιοί=Ακά), είναι αδελφοί λαοί, διότι είναι βραχυκέφαλοι και σ΄αυτούς οφείλεται η σπορά πολιτισμού. Κατά το τελικό συμπέρασμα, οι Τούρκοι είναι εκείνοι που εκπολίτισαν ολόκληρο τον ευρωπαικό κόσμο! Κατά την άποψή τους, οι ευρωπαικές γλώσσες δεν κατάγονται από την Ινδοευρωπαική, κατάγονται από τη "μητέρα γλώσσα", την Τουρκική! Επειδή όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να σταθεί χωρίς κάποιες επιστημονικές τεκμηριώσεις, επιστρατεύτηκαν γι΄αυτόν τον λόγο εκατοντάδες Τούρκοι καθηγητές γυμνασίων και πολλοί ερασιτέχνες ερευνητές ή αυτοδίδακτοι γλωσσολόγοι, σε άγρα λέξεων που θα μπορούσαν να αποδείξουν αυτήν την θεωρία...Για παράδειγμα, η λέξη "Ετρούσκοι" προέρχεται από το λήμμα "Τούρκ", ενώ η ονομασία των.. Αλπεων, από το λήμμα "αλπ", των οποίων την πατρότητα διεκδικεί de facto η Τουρκία...Αυτά βεβαίως, σε μια εποχή όπου οι ανθρωπολογικές έρευνες δεν είχαν αναπτυχθεί στον ευρωπαικό χώρο επαρκώς, ενώ ήταν άγνωστοι οι ανθρωπολογικοί θησαυροί που εντοπίστηκαν αργότερα στα σπήλαια Διρού, Ερμιονίδας και Χαλκιδικής και άλλα ευρήματα του ελλαδικού χώρου, που αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα της ελληνικής φυλής.
Είναι φαίνεται δύσκολο να ανεχτούν οι ίδιοι οι Τούρκοι την πραγματική τους ιστορική ταυτότητα, κυρίως το χαρακτηριστικό της "βάρβαρης ορδής" που τους διέκρινε τόσο επί του σουλτανικού παρελθόντος τους, όσο και επί Κεμάλ. Μπορεί να είχαν επιτύχει στρατιωτικά και να κατέκτησαν άφθονα εδάφη και πλουσιώτατες λείες, αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν ανέπτυξαν ιδία πολιτική και πολιτιστική έκφραση. Διότι η "ορδή" είναι σύστημα αγριότητας. Αντιλαμβάνεται βέβαια καθένας πόσο έχει ανάγκη η σημερινή Τουρκία να παρουσιάσει ένα κάποιο ιστορικό παρελθόν που να προσεγγίζει κάπως όλα εκείνα που κατά βάθος θαυμάζει, αλλά η πραγματική ιστορία δεν ξεγράφεται ούτε ξαναγράφεται...Και εάν θέλουν πράγματι να απαλλαγούν από τις βαριές κληρονομιές των προγόνων τους όσον αφορά τη βαρβαρότητα που τους διέκρινε, καλό είναι να προσέχουν τι λένε. Η εξαιρετικά ατυχής αναφορά της Ολυμπιακής φλόγας για τη "μητέρα γή Τουρκία", μάλλον παραπέμπει στο "μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι...". Γιατί έτσι όπως πάνε, δεν μένει παρά να μας πούνε ότι τους ανήκει.. και η πατρότητα του Πλάτωνα!
της Ελίνας Γαληνού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου