Γαλλογερμανική σύγκρουση και στη μέση η Ελλάδα

Ως αργά μετά τα μεσάνυχτα οι πηγές της ενημέρωσης από τη συνάντηση Μέρκελ – Ολάντ ήταν σφραγισμένες και τίποτε δε διέρρευσε για τη συνάντηση, τις αποφάσεις και τη στάση που θα κρατήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέναντι στον Αντ. Σαμαρά.

Κάποιοι χαρακτήρισαν τη στάση των Μερκολάντ ως ψυχρή απένταντι στην Ελλάδα. Βλέποντας κανείς τις εκφράσεις τους θα διέκρινε μια προσπάθεια να μη φανεί αλλαγή στάσης, να μη δημιουργηθούν προσδοκίες. Όχι γιατί έχουν κάτι με την Ελλάδα αλλά γιατί παίζεται ένα απίστευτο παιχνίδια τακτικής και επικράτησης στην ευρωπαϊκή σκακιέρα.

Το παγωμένο κλίμα πριν τη συνάντηση δεν οφείλεται στην Ελλάδα και το πώς αυτή θα αντιμετωπιστεί. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εν μέσω καύσωνα και στη Γερμανία το «κρύο» ήταν

τσουχτερό και αφορούσε τις σχέσεις των δύο ηγετών.

Φαίνεται ότι Γερμανία και Γαλλία δε θα είναι ποτέ όπως πριν όταν ο Σαρκοζί είχε μετατραπεί σε «εκπρόσωπο τύπου» της Μέρκελ.

Και η συνάντηση έγινε διότι προσπαθούν να βρεθούν αγωνιωδώς λύσεις που θα ικανοποιούν τις δύο πλευρές. Η Μέρκελ, εγκλωβισμένη στη προτεσταντική αντίληψη για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και στην πίεση που δημιουργεί η γερμανική κοινή γνώμη, δε θέλει με τίποτε τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Από την άλλη, απέναντι στη σκλητή λιτότητα ο Φ. Ολάντ εμφανίζεται πιο…. αναπτυξιακός. Θέλει μέτρα που θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση μέσω της της ανάπτυξης, της δημιουργίας θέσεων εργασίας, της εισροής χρημάτων στην αγορά. «Θέλω η Ελλάδα να παραμείνει μέλος της ζώνης του ευρώ, είναι μια θέση που έχω εκφράσει από την αρχή της κρίσης», είπε ενώ η Μέρκελ τόνισε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για παρεκκλίσεις.

Εξ’ ου λοιπόν και οι παγωμένες εκφράσεις στη συνάντηση. Κι εκεί κάπου μπαίνει και η Ελλάδα, μπαίνει και ο Σαμαράς. Η συνάντηση της Παρασκευής ειδικά αλλά και του Σαββάτου γίνεται υπό το πρίσμα της σύγκρουσης δύο κόσμων, δύο λαών διαφορετικών και δύο πολιτικών εκ δια μέτρου αντίθετων.

Ο συμβιβασμός για να μη διαλυθεί πλήρως ο γαλλογερμανικός άξονας είναι η μόνη λύση, ίσως κάπου εκεί πρέπει και η Ελλάδα να πάρει τις δικές της αποφάσεις.