"Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πέφτει και οι ευθύνες βαραίνουν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο την τελευταία 40ετία".
Πρόκειται για ισχυρισμό που επαναλαμβάνεται τον τελευταίο καιρό από όλο
και περισσότερα χείλη. Στην εξέλιξη της, αυτή η άποψη μετατρέπεται σε
μια τάση της κοινωνίας μακριά από το δικομματισμό, κάτι που
επιβεβαιώθηκε και στις τελευταίες εκλογές.
Η αλήθεια είναι πως η αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ αυτό τον τόπο, με εξαίρεση τους λίγους μήνες συγκυβέρνησης το 1989. Από το 1981, όταν και άρχισαν να δημιουργούνται οι βάσεις για να φτάσουμε στο αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, το ΠΑΣΟΚ ήταν μόνιμα στην εξουσία (Α.
Παπανδρέου 1981-89 και 1993-96, Σημίτης 1996-04, Γ. Παπανδρέου 2009-11). Μοναδικές εξαιρέσεις η τριετία του Μητσοτάκη (1990-93) και η πενταετία Καραμανλή (2004-09). Άρα λοιπόν, ένας άνθρωπος που έρχεται σήμερα από τον... πλανήτη Άρη και μαθαίνει αυτά τα στοιχεία, βγάζει προφανώς το συμπέρασμα ότι η αριστερά είναι άμοιρη ευθυνών.
Στην πραγματικότητα, μιλώντας αποκλειστικά για τη μεταπολιτευτική περίοδο (η περίοδος του εμφυλίου είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία που μάλλον δεν είναι της παρούσης) η αριστερά έχει παίξει μεγάλο ρόλο και φυσικά έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η χώρα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι σαν να κυβερνά, δια της πλαγίας οδού.
Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Απόφαση δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και μάλιστα με νωπή λαϊκή εντολή ήταν η συμφωνία για την επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά το 2008. Η αριστερά είχε διαφορετική άποψη, άρχισε τις απεργίες και τις απειλές, με συνέπεια η απόφαση της κυβέρνησης να μην ενεργοποιηθεί, επειδή ορισμένοι μάγκες συνδικαλιστές είχαν διαφορετική άποψη και κυρίως διαφορετικά συμφέροντα.
Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και στον τομέα της Παιδείας. Τόσο κατά την ψήφιση του νόμου της Γιαννάκου το 2007, όσο και στην περίπτωση του νόμου Διαμαντοπούλου το 2011, η πλειοψηφία των βουλευτών που εξελέγησαν από το λαό μέσω των εκλογών ψήφισε υπέρ της κατάργησης του ασύλου και υπέρ της λειτουργίας των μη δημόσιων πανεπιστημίων. Για άλλη μια φορά η αριστερά έβαλε μπροστά τους στρατούς της επειδή διαφωνούσε, με αποτέλεσμα να χάνονται εξάμηνα και να επικρατεί χάος στις σχολές με καταλήψεις και λοιπές δημοκρατικές πρακτικές, μετατρέποντας το δημόσιο πανεπιστήμιο -για το οποίο τόσο κόπτεται- σε χώρο εγκληματικής δραστηριότητας.
Η αριστερά στην Ελλάδα έχει καταφέρει εδώ και χρόνια να εξασφαλίσει το "παράσημο" του μόνιμου αντιρρησία. Έδιωξε επιχειρήσεις, έδιωξε τουρίστες, ορισμένοι εξ αυτών προστάτευσαν την τυφλή βία και τη δράση των κουκουλοφόρων. Και το χειρότερο όλων: Με τις πράξεις τους αποδεικνύουν συνεχώς ότι νοιάζονται πολύ περισσότερο για το "δικαίωμα" του κουκουλοφόρου στην παρανομία, παρά για το δικαίωμα του πολίτη στην ασφάλεια.
Η αλήθεια είναι πως η αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ αυτό τον τόπο, με εξαίρεση τους λίγους μήνες συγκυβέρνησης το 1989. Από το 1981, όταν και άρχισαν να δημιουργούνται οι βάσεις για να φτάσουμε στο αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, το ΠΑΣΟΚ ήταν μόνιμα στην εξουσία (Α.
Παπανδρέου 1981-89 και 1993-96, Σημίτης 1996-04, Γ. Παπανδρέου 2009-11). Μοναδικές εξαιρέσεις η τριετία του Μητσοτάκη (1990-93) και η πενταετία Καραμανλή (2004-09). Άρα λοιπόν, ένας άνθρωπος που έρχεται σήμερα από τον... πλανήτη Άρη και μαθαίνει αυτά τα στοιχεία, βγάζει προφανώς το συμπέρασμα ότι η αριστερά είναι άμοιρη ευθυνών.
Στην πραγματικότητα, μιλώντας αποκλειστικά για τη μεταπολιτευτική περίοδο (η περίοδος του εμφυλίου είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία που μάλλον δεν είναι της παρούσης) η αριστερά έχει παίξει μεγάλο ρόλο και φυσικά έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η χώρα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι σαν να κυβερνά, δια της πλαγίας οδού.
Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Απόφαση δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και μάλιστα με νωπή λαϊκή εντολή ήταν η συμφωνία για την επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά το 2008. Η αριστερά είχε διαφορετική άποψη, άρχισε τις απεργίες και τις απειλές, με συνέπεια η απόφαση της κυβέρνησης να μην ενεργοποιηθεί, επειδή ορισμένοι μάγκες συνδικαλιστές είχαν διαφορετική άποψη και κυρίως διαφορετικά συμφέροντα.
Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και στον τομέα της Παιδείας. Τόσο κατά την ψήφιση του νόμου της Γιαννάκου το 2007, όσο και στην περίπτωση του νόμου Διαμαντοπούλου το 2011, η πλειοψηφία των βουλευτών που εξελέγησαν από το λαό μέσω των εκλογών ψήφισε υπέρ της κατάργησης του ασύλου και υπέρ της λειτουργίας των μη δημόσιων πανεπιστημίων. Για άλλη μια φορά η αριστερά έβαλε μπροστά τους στρατούς της επειδή διαφωνούσε, με αποτέλεσμα να χάνονται εξάμηνα και να επικρατεί χάος στις σχολές με καταλήψεις και λοιπές δημοκρατικές πρακτικές, μετατρέποντας το δημόσιο πανεπιστήμιο -για το οποίο τόσο κόπτεται- σε χώρο εγκληματικής δραστηριότητας.
Η αριστερά στην Ελλάδα έχει καταφέρει εδώ και χρόνια να εξασφαλίσει το "παράσημο" του μόνιμου αντιρρησία. Έδιωξε επιχειρήσεις, έδιωξε τουρίστες, ορισμένοι εξ αυτών προστάτευσαν την τυφλή βία και τη δράση των κουκουλοφόρων. Και το χειρότερο όλων: Με τις πράξεις τους αποδεικνύουν συνεχώς ότι νοιάζονται πολύ περισσότερο για το "δικαίωμα" του κουκουλοφόρου στην παρανομία, παρά για το δικαίωμα του πολίτη στην ασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου