«Τορπίλη» 562.000.000 Ευρώ για τον Σκαραμαγκά από την Κομισιόν

Τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά συμπυκνώνουν όλη τη βρόμικη ιστορία της χρεοκοπίας της Ελλάδας. Απατεώνες πολιτικοί (εκ των οποίων μόνον ο Τσοχατζόπουλος είναι στη φυλακή), λιγδιάρηδες συνδικαλιστές και βέβαια ξένοι επενδυτές -Αραβες, Γερμανοί και λοιποί- που είδαν ευκαιρία να «αρπάξουν», όπως γινόταν στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια, είναι μπλεγμένοι σε μια ιστορία που έχει τις ρίζες της στις ωραίες πρώτες σοσιαλιστικές εποχές του ΠΑΣΟΚ.

Ο φυλακισμένος σήμερα Ακης Τσοχατζόπουλος ήταν αυτός που παρήγγειλε πριν από το 2000 τα περιβόητα γερμανικά υποβρύχια στη γερμανική HDW. Οπως ήταν φυσικό τα υποβρύχια

υπερτιμολογήθηκαν (κατά την πάγια πρακτική του ελληνικού πολιτικού συστήματος), ενώ ο Ακης έλεγε ότι το έκανε για να έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων.

Στα Ναυπηγεία ο έγκλειστος για μίζες σήμερα υπουργός του ΠΑΣΟΚ είχε πολλούς «πολιτικούς» φίλους, που μοιράζονταν το ίδιο αναπτυξιακό όραμα τόσο για την πτωχευμένη Ελλάδα, όσο και για την καταχρεωμένη επιχείρηση με τους 1.300 εναπομείναντες εργαζομένους.

Τα Ναυπηγεία ακολούθησαν την πορεία απαξίωσης της ελληνικής πολεμικής κρατικής βιομηχανίας, στην οποία τα κόμματα εξουσίας τοποθετούσαν ως επικεφαλής αποτυχημένους κομματικούς για να κάνουν ρουσφέτια. Στην πολιτική σκηνή σε προβεβλημένη θέση φιγουράρει σήμερα στέλεχος, που από τη θέση ευθύνης που κατείχε έλεγε σε εργαζομένους (εργοστασίων του συγκεκριμένου χώρου) όταν τον επισκέπτονταν για να του θίξουν το θέμα της μη ύπαρξης παραγγελιών, να μη διαμαρτύρονται ούτε να γκρινιάζουν εφόσον παίρνουν τον μισθό τους...

Ολες οι εταιρίες του συγκεκριμένου χώρου καταστράφηκαν. Ο εν λόγω πολιτικός παραμένει προβεβλημένος και βέβαια μετράει καντάρια πατριωτισμού, που ήταν κούφιος και εγκληματικός για τη χώρα.

Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι μια τέλεια φωτογραφία της κατάστασης που έχει βρεθεί η χώρα, των αδιεξόδων που έχουν δημιουργηθεί αλλά και των ψευδολογιών που συνεχίζουν να λέγονται.

Ο Αραβας ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Ισκαντάρ Σάφα έχει επιβάλει από τον Απρίλιο του 2012 μία ημέρα εργασίας στους εργαζομένους. Ταυτόχρονα απειλεί με αποχώρηση αν δεν λάβει νέα προγράμματα ναυπήγησης πλοίων ή τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ του Πολεμικού Ναυτικού. Και βέβαια η Ελλάδα, που περικόπτει συντάξεις των 600 ευρώ, χρεοκοπημένη ούσα, δεν μπορεί να διαθέσει ούτε ένα ευρώ για παραγγελίες, που θα αποτελούσαν και πρόκληση. Την ίδια στιγμή όμως η ελληνική κυβέρνηση ορίζει ειδικό συντονιστή για το πρόβλημα, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, όπως κάνουν και έκαναν όλους τους προηγούμενους μήνες συναρμόδιοι υπουργοί που ασχολήθηκαν με το θέμα.

Κατά τις πληροφορίες, η Κομισιόν ζητάει από τα Ναυπηγεία (με επιστολή στις αρχές Ιουλίου 2012) να επιστρέψουν 562.000.000 ευρώ, το πρόστιμο δηλαδή που είχε επιβληθεί στα Ναυπηγεία για τις κρατικές ενισχύσεις που είχαν λάβει παλαιότερα.

Υποτίθεται ότι το θέμα του προστίμου είχε επιλυθεί από τον Δεκέμβριο του 2010, όταν η Κομισιόν συμφώνησε με την Ελλάδα να μην πληρωθεί το πρόστιμο στη βάση μιας σειράς δεσμεύσεων που θα αναλάμβανε η Ελλάδα. Οι δεσμεύσεις αναλήφθηκαν εν όψει της πώλησης των Ναυπηγείων στην Abu Dhabi Mar του Ισκαντάρ Σάφα. Αφορούσαν την πώληση των μη στρατιωτικών περιουσιακών στοιχείων των Nαυπηγείων, την επιστροφή στο ελληνικό κράτος γης που δεν είναι αναγκαία για εκτέλεση στρατιωτικών δραστηριοτήτων, τη διακοπή της αστικής δραστηριότητας της επιχείρησης για τα επόμενα 15 χρόνια κ.λπ.

Oλες αυτές οι δεσμεύσεις θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί μέχρι το τέλος Μαΐου 2011. Δεν υλοποιήθηκαν και έτσι η E.E. με την επιστολή της (3/7/2012), όπου επισυνάπτει και απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου καταδικαστική για την επιχείρηση, καλεί τις ελληνικές αρχές να προχωρήσουν άμεσα σε συγκεκριμένα βήματα για την υλοποίηση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν τον Δεκέμβριο του 2010 ή να προχωρήσουν άμεσα στην ανάκτηση των 562.000.000 ευρώ που έχουν χαρακτηριστεί ως κρατική ενίσχυση στα Ναυπηγεία.

Η πώληση των Ναυπηγείων στον Αραβα Ισκαντάρ Σάφα έγινε επί υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου. Εγινε με τη γνωστή αβελτηρία του κ. Βενιζέλου για να κλείνει τα θέματα, αφήνοντας όμως τις πληγές ανοιχτές, για να κακοφορμίσουν μετά από λίγο.

Η μεταβίβαση του 75% των μετοχών των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην εταιρία του Ισκαντάρ Σάφα επικυρώθηκε με νόμο από τη Βουλή το φθινόπωρο του 2010. Βάσει της συμφωνίας, τα Ναυπηγεία για τα επόμενα 15 χρόνια θα είχαν αποκλειστικά στρατιωτικό χαρακτήρα.

Ο περιορισμός επιβλήθηκε προκειμένου να γλιτώσουν τα Ναυπηγεία από την καταβολή του προστίμου, ύψους 562.000.000 ευρώ που προαναφέρθηκε.

Τον Δεκέμβριο του 2011 (επτά μήνες αφότου παρήλθε η προθεσμία συμμόρφωσης της ελληνικής πλευράς) ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, υπεύθυνος για ζητήματα ανταγωνισμού, Χοακίν Αλμούνια, κατέστησε σαφές με απόφασή του ότι το θέμα του προστίμου θεωρείται λήξαν μόνο αν διαχωριστούν τα Ναυπηγεία σε εμπορικό και στρατιωτικό τμήμα, εκποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία του εμπορικού τμήματος και το στρατιωτικό σκέλος αναλάβει μόνο προγράμματα ναυπήγησης του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Στο μεταξύ οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί της κυβέρνησης συναντήθηκαν στις αρχές της εβδομάδας για να αναζητήσουν διέξοδο στο τραγικό αδιέξοδο για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Και ο ένας από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς, ο κ. Βενιζέλος, είναι ο «εμπνευστής» και «εκτελεστής» της τελευταίας συμφωνίας για τα Ναυπηγεία, που έφεραν στον Σκαραμαγκά τον Ισκαντάρ Σάφα.

Τραγικό είναι επίσης ότι η Ελλάδα από τη δεκαετία του 2000 έχει παραγγείλει τέσσερα γερμανικά υποβρύχια στους Γερμανούς τότε ιδιοκτήτες των ναυπηγείων, έχει πληρώσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 2,5 δισ. ευρώ και έχει παραλάβει μόνο ένα. Μπαίνοντας ο Σάφα στα Ναυπηγεία ο Ευ. Βενιζέλος, ο γνωστός «πατριώτης» πολιτικός, παρήγγειλε άλλα δύο υποβρύχια, τα οποία θα πληρώσουν Αρειανοί σοσιαλιστές...

Θυμίζουμε ότι ο κ. Βενιζέλος θριαμβολογούσε τότε για τη «σωτήρια λύση» και αντιμετώπιζε σχεδόν απαξιωτικά όποιον «τολμούσε» να αμφισβητήσει τη λύση του. Ασχετα αν ακόμη και στενοί του συνεργάτες έλεγαν ότι «θα τη βρούμε μπροστά μας αυτή τη συμφωνία». Και τώρα τη βρίσκουν.

Ειρήσθω εν παρόδω, με το θέμα έχει ασχοληθεί στο παρελθόν εμμέσως και ο άλλος αστέρας του ΠΑΣΟΚ ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Τον Αύγουστο του 2011 με απόφαση Χρυσοχοΐδη, που τότε ήταν υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, συγκροτήθηκε «διαρκής επιτροπή για τη διερεύνηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης»! Και τα αποτελέσματα αυτής ήταν ένα μηδέν μεγαλοπρεπές.

Να θυμίσουμε ότι και τα γειτονικά στον Σκαραμαγκά Ναυπηγεία Ελευσίνας αργοπεθαίνουν. Η ιδιοκτησία του ομίλου Ταβουλάρη έχει συνδέσει το μέλλον της εταιρίας με το πανάκριβο συμβόλαιο των γαλλικών φρεγατών τύπου Fremm, για το οποίο είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση Καραμανλή στον Γάλλο πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.

Η μακρά πονεμένη ιστορία των Ναυπηγείων μέχρι τον Σάφα

Το 1994 αρχίζουν οι ουσιαστικές προσπάθειες πώλησης των Ναυπηγείων. Επί υπουργού Βιομηχανίας Κ. Σημίτη τα Ναυπηγεία βγαίνουν από το καθεστώς εκκαθάρισης και τοποθετείται Δ.Σ. Αρχίζουν οι προσπάθειες για πώληση, αλλά εμφανίζεται αδυναμία εξεύρεσης αγοραστή. Το 1995 ο Κ. Σημίτης παραιτήθηκε από υπουργός Βιομηχανίας μετά τη δήλωση του Α. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, με την οποία του απέδιδε ευθύνες για τον χειρισμό της ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων.

Η Ε.Ε. επιβάλλει τελικά ιδιωτικοποίηση του 49%, που περνά στους εργαζομένους, με το 51% να παραμένει στην ΕΤΒΑ. Η βρετανική εταιρία που αναλαμβάνει το μάνατζμεντ φεύγει τρέχοντας και το μάνατζμεντ αναλαμβάνουν οι εργαζόμενοι! Αποτέλεσμα: Στο τέλος της πρώτης κυβέρνησης Σημίτη τα συσσωρευμένα χρέη είχαν φθάσει τα 50 δισ. δρχ.

Το 2002 πωλούνται τελικά στη γερμανική εταιρία HDW, στην οποία είχαν ήδη παραγγελθεί τρία υποβρύχια. Το 2005 οι Γερμανοί πωλούν τα Ναυπηγεία (με υπόδειξη Γκέρχαρντ Σρέντερ) σε άλλους Γερμανούς, την Thyssenkrupp και η μεταβίβαση συνοδεύεται από «προικοδότηση» 3 δισ. ευρώ από το κράτος, καθώς όλες οι μεταβιβάσεις συνοδεύονταν από γενναίες επιδοτήσεις, χωρίς βέβαια κανένα αποτέλεσμα. Μεταξύ του 2002 και του 2004 υπογράφονται με τους Γερμανούς επαχθείς «παράπλευρες συμφωνίες».

Οι συνεχείς «προικοδοτήσεις» (1996-2002), καθώς από πώληση σε πώληση το κράτος επιδοτούσε τους νέους αγοραστές, είτε για να αποφασίσουν να προχωρήσουν στην αγορά είτε για να μην απολύσουν τους εργαζόμενους, οδήγησαν και σε ευρωπαϊκό πρόστιμο ύψους 230.000.000 ευρώ, που με τους τόκους έφθασαν αισίως τα 562.000.000.

Το 2002 είχαν όλοι πανηγυρίσει για την «επιτυχημένη» ιδιωτικοποίηση. Δύο χρόνια μετά πληροφορηθήκαμε ότι οι συσσωρευμένες ζημιές είχαν φθάσει τα 180.000.000 ευρώ και η HDW, η γερμανική εταιρία στην οποία «επιτυχημένα» είχαμε πουλήσει, δήλωνε ότι αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, ότι σκόπευε κι αυτή να πουλήσει και ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για να καλύψει τις ζημιές. Οι Γερμανοί αποφασίζουν να μεταφέρουν σταδιακά κατασκευαστικό έργο από τον Σκαραμαγκά στο Κίελο, προκειμένου η μητρική εταιρία να αυξήσει τα έσοδά της σε βάρος της θυγατρικής. Ετσι, ανατίθεται στη μητρική εταιρία υποκατασκευαστικό έργο ύψους αρκετών εκατομμυρίων ευρώ για τμήματα των υποβρυχίων S214, που ο Σκαραμαγκάς κατασκεύαζε για λογαριασμό του Πολεμικού Ναυτικού.

Μιλάμε για την περίφημη σύμβαση του 2002, όταν παραγγέλθηκαν τα τρία (που έγιναν τέσσερα) υποβρύχια, μεταξύ των οποίων και το «Παπανικολής», το «πιλοτικό», που παρουσίασε κλίση 45 μοιρών (σε ανάδυση και εν πλω) και η Ελλάδα επί χρόνια αρνείτο να παραλάβει.

Το συμφωνηθέν ποσόν ήταν 1,8 δισ. ευρώ, από τα οποία προπληρώθηκε (διότι έτσι καταβάλλεται η μίζα) το 1,4 δισ. ευρώ και όλα αυτά τα χρόνια το Βερολίνο πίεζε για την παραλαβή και την αποπληρωμή των υπολοίπων 400.000.000 ευρώ, ακόμη και με δηλώσεις υπέρ των Σκοπίων!

Στην Ελλάδα πίεζαν οι Γερμανοί ιδιοκτήτες του Σκαραμαγκά. Πότε πουλούσαν, πότε απέλυαν, πότε κατέθεταν αγωγές κατά του ελληνικού Δημοσίου. Το Νοέμβριο του 2008 έστειλαν τελεσίγραφο ότι αν δεν πληρωθούν οι υποχρεώσεις θα αποσύρουν και το τελευταίο κατασκευαστικό πρόγραμμα, απολύοντας 1.400 εργαζόμενους.

Τον Σεπτέμβριο του 2009 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά βρέθηκαν ένα βήμα πριν από το λουκέτο, με την Thyssenkrupp να καταγγέλει τη μοναδική σύμβαση που είχε στο Ναυπηγείο. Οι εκβιασμοί συνεχίστηκαν και τον Οκτώβριο του 2009, όταν γνωστοποιήθηκε ότι σταματά η μισθοδοσία των εργαζομένων. Οι Γερμανοί ανακοινώνουν εγκατάλειψη των Ναυπηγείων.

Αρχίζουν νέες περιπέτειες και αναζήτηση αγοραστή, με νέο υπουργό Αμυνας τον Ευ. Βενιζέλο. Οι Γερμανοί είχαν ήδη εισπράξει πάνω από 2 δισ. ευρώ για τα τέσσερα νέα υποβρύχια S 214 και τον εκσυγχρονισμό των τριών παλαιών S209, χωρίς βέβαια να έχει παραδοθεί κανένα.

Τελικά, οι Γερμανοί υπογράφουν συμφωνία με εταιρία που ειδικεύεται στο real estate και υπογράφουν μαζί της συμφωνία για την πώληση του 100% των μετοχών με συμβολικό τίμημα 1 ευρώ.

Τον Ιανουάριο του 2010 αποφασίζεται νέα πώληση, με νέα συμφωνία, ενώ μπαίνει λουκέτο στο τμήμα τροχαίου υλικού και οι εργαζόμενοι βρίσκονται στον δρόμο. Τον Μάρτιο αποφασίζεται τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά να περάσουν (σε ποσοστό 75,1%) στην Abu Dhabi Mar, με την Thyssen να διατηρεί το 24,9%.

Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλος