Τι φθόνος, τι
εμπάθεια δίχως μέτρο.
”Υπήρχε δυνατότητα, αν ο βασιλεύς ήθελε να
ακολουθήσει μία διαδικασία, αυτή που προβλέπει το Σύνταγμα άλλωστε, να φωνάζει
τον έναν μετά τον άλλο και να τους δίνει εντολές, 100% θα βρισκόταν λύση”
Η
διαδικασία θυμίζει το εκρηκτικό καλοκαίρι του 1965 που οδήγησε στον εκτροχιασμό
της πολιτικής και στην Χούντα. Όμως αυτό που περιγράφει ο Κ. Μητσοτάκης στα
απομνημονεύματά του είναι μια δυνατότητα δημιουργίας πολιτικής ανωμαλίας και
αστάθειας το 1958. Όταν, όπως ο ίδιος ομολογεί: ”Ο
Παπαληγούρας ήταν πάντα το κύριο πρόσωπο της ανατροπής του Καραμανλή. […] Υποτίθεται,
λοιπόν, ότι συνωμοτούσαμε (σ.σ. Π.
Παπαληγούρας, Κ. Μητσοτάκης, Π. Κόκκας) για
να ρίξουμε τον Καραμανλή. Εγώ γνωρίζω ότι η Αμερικανική Πρεσβεία ήταν 100%
πίσω από την ανατροπή του Καραμανλή. Ο Παπαληγούρας συνεννοείτο με τον
Αμερικανό πρέσβη, ο οποίος τον ενθάρρυνε να ανατρέψει τον Καραμανλή. Το ζούσα
εκείνη την εποχή, υπήρχαν επαφές του Παπαληγούρα με την Αμερικανική Πρεσβεία,
καθαρές, ξεκάθαρες, δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να αμφισβητηθεί, το ότι οι Αμερικανοί ανέτρεψαν τον Καραμανλή.”. Ο Μητσοτάκης και ο ”αυτοκόλλητος” εκδότης ”συνωμοτούσαν” με τον Παπαληγούρα για την ανατροπή
Καραμανλή. Η κυβέρνηση παραιτήθει στις 2/3/1958.